Mbaj mend, si një vajzë shumë e vogël, duke parë përtej fushës prapa shtëpisë sonë në atë që dukej të ishte pema e përsosur. Unë mezi përmbaja emocionet teksa vrapoja për ta inspektuar nga afër. Por ndërsa arrita të mblidhja disa gjethe të përsosura nga pema e përsosur, pata një nga zhgënjimet e mia të para të mëdha. Duke e inspektuar më nga afër, shihje që çdo gjethe ishte dëmtuar disi: një gërvishtje, një njollë kafe, një kafshim insekti. Nuk kishte asnjë që të mund ta merrja në shtëpi dhe ta varja në dhomën time si një simbol i përsosmërisë.
Imazhet mund të duken të përsosura nga një distancë, por ndërsa shohim më afër, ne shohim papërsosmëritë. Ne shohim të huajt që vozisin makinat e tyre të reja me shkëlqim dhe supozojmë se ata kanë jetë të përsosur, duke mos e kuptuar se mund të kenë probleme më të këqija se tonat. Ne shikojmë televizor dhe filma, si dhe shohim imazhe të përsosmërisë, iluzione që zbehen si lista përfundimtare e pjesëmarrësve në film. Një pamje skenike mund të duket e përsosur nga një distancë, por nga afër shohim baltën dhe mbeturinat. Bota duket më e mirë pa dylbi dhe mikroskopë.
Ne kërkojmë përsosmërinë: njerëzit e përsosur, situatat e përsosura, marrëdhëniet e përsosura, lumturinë e përsosur, por për shkak se asnjëri prej nesh nuk është i përsosur, ne përfundojmë të dekurajuar ose të zhgënjyer. Por Zoti nuk po kërkon përsosmëri, të paktën jo idenë tonë të përsosmërisë. Sigurisht, ne të gjithë mund të bëjmë më mirë, por shpesh ajo që ne perceptojmë si të meta dhe pisllëqe janë në të vërtetë veprat e Tij, pjesë e përbërjes sonë unike, të cilat mund të jenë bekime të maskuara. A janë të gjitha problemet të këqija? A nuk janë ata ndonjëherë mënyra e Zotit për të na drejtuar drejt gjërave më të mira?
Zoti nuk pret që ne të jemi të përsosur. Gjithçka që Ai kërkon është që ne të bëjmë më të mirën për ta dashur Atë dhe të tjerët.1 Kur e bëjmë këtë, mund të ndihemi të sigurt në dashurinë e Tij dhe kjo ndryshon gjithë pikëpamjen tonë. Ndihemi më mirë për veten dhe kjo na ndihmon të shohim më të mirën tek të tjerët dhe të shfrytëzojmë sa më shumë rrethanat tona.
- Mateu 22:37–39↑