Mësimi thelbësor i Dhiatës së Re mund të gjendet në një nga vargjet më të bukura të Shkrimit: “Sepse Perëndia e deshi aq botën, sa dha Birin e tij të vetëmlindurin, që kushdo që beson në të të mos humbasë, por të ketë jetë të përjetshme” (Gjoni 3:16).
Ky varg zbulon të vërtetën e mahnitshme që Krijuesi i universit e donte aq shumë racën njerëzore, saqë dërgoi Birin e Tij Jezusin të bëhej njeri dhe të vdiste në vendin tonë për mëkatet që kemi kryer, në mënyrë që ne të mos duhet të vuajmë ndëshkimin për ato mëkate, edhe pse e meritojmë. Ne kemi mundësinë të marrim jetën e përjetshme sepse Jezusi ka paguar çmimin për mëkatet tona përmes sakrificës së Tij.
Plani i shpëtimit i Zotit, i cili u vendos para krijimit të botës, është i rrënjosur në dashurinë e Zotit për njerëzimin. Ai bëri një mënyrë që të shpëtohemi nga pasoja përfundimtare e vdekjes shpirtërore mëkatare dhe ndarjes nga Zoti në jetën e përtejme, e cila quhet ferr në Shkrim.
Disa njerëz kanë përshtypjen se Zoti është një Zot mizor dhe i zemëruar: se Ai i gjykon njerëzit ashpër sepse Ai personalisht ofendohet se kanë mëkatuar kundër Tij, dhe për këtë arsye Ai kërkon me egoizëm që ata të ndëshkohen. Piktura e vërtetë është shumë ndryshe. Për shkak se natyra e Zotit përfshin atributet e shenjtërisë, moralit, drejtësisë dhe zemërimit, në mënyrë që të jetë i vërtetë ndaj natyrës së Tij hyjnore, Ai duhet të gjykojë mëkatin.
Natyra e tij hyjnore përfshin gjithashtu atributet e dashurisë, mëshirës dhe hirit. Dëshira e tij ishte që askush të mos humbiste (2 Pjetrit 3:9) dhe për këtë qëllim Ai ka bërë një mënyrë në të cilën njerëzit mund të shpengohen. Ky shpengim është i rrënjosur në dashurinë e Tij, sepse Ai “e donte aq shumë botën.” Plani i shpëtimit të Zotit është shfaqja e mëshirës dhe dashurisë së Tij për njerëzimin. “Në këtë është dashuria: jo se ne e kemi dashur Perëndinë, por që ai na ka dashur ne dhe dërgoi Birin e tij për shlyerjen e mëkateve tona.” (1 Gjoni 4:10).
Zoti e dinte, para se të krijonte universin, se qeniet njerëzore të krijuara me vullnet të lirë do të mëkatonin, kështu që Ai bëri një mënyrë për të shpëtuar njerëzimin nga ndëshkimi për mëkatin përmes planit të Tij të shpëtimit. Dëshira e Zotit është të shpëtojë njerëzit, t’i shpengojë ata, t’i pajtojë me Të. Ai nuk kishte asnjë detyrim të na shpëtonte; Ai thjesht mund të lejonte që të gjithë njerëzit të vuanin dënimin e mëkatit, por Ai nuk e bëri. Në dashurinë e Tij për ne, Zoti krijoi një mënyrë për të na shpenguar. Zoti e kishte planin e shpëtimit që nga fillimi, i cili u vu në lojë duke filluar me mëkatin e parë të Adamit dhe Evës dhe arriti kulmin në vdekjen dhe ringjalljen e Jezusit.
Meqenëse Zoti është Krijuesi i gjithëdijshëm, nuk ishte befasi për Të që qeniet e para njerëzore, Adami dhe Eva, mëkatuan. Ai e dinte se ata lirisht do të zgjidhnin të mos i bindeshin Atij dhe në largpamësinë e Tij, Ai tashmë kishte hartuar planin e Tij të shpëtimit.
Plani i tij i shpëtimit përfshinte thirrjen e një populli, Izraelit, të cilit Ai do t’i zbulonte Veten dhe do të jepte urdhërimet e Tij. Ishte përmes fjalëve të Tij që i foli Izraelit që Perëndia zbuloi njohuri për Veten, të vetmin Perëndi të vërtetë dhe ligjin e Tij. Izraeli e ruajti dhe e përcolli shpalljen e Tij brez pas brezi, duke siguruar kështu ruajtjen e saj. Dhiata e Vjetër jo vetëm që përmban profeci rreth jetës dhe misionit të Mesisë, por edhe paralajmërime të shumta të shpëtimit që do të vijnë përmes Birit të Tij të mishëruar.
Plani i Zotit për shpëtimin përmes vdekjes dhe ringjalljes së Jezusit ishte plani i Tij i shëlbimit për qeniet njerëzore para se njerëzit të ekzistonin ndonjëherë. Brenda Dhiatës së Vjetër Ai fillon të zbulojë planin e Tij; dhe pastaj në kohët e Dhiatës së Re kur Gjon Pagëzori shpall, “Ja, Qengji i Zotit, që heq mëkatin e botës” (Gjoni 1:29), plotësia e planit të Tij fillon të zbulohet plotësisht.
Përmbushja e planit të shpengimit të Zotit përmes vdekjes së Jezusit, sakrifica e tij për veten e tij në vendin tonë përmes gjakut të tij të derdhur për mëkatet tona, është folur në mënyrë të përsëritur në të gjithë Dhiatën e Re. Ai është Shpenguesi që na shpëton nga skllavëria e mëkatit. Vdekja dhe ringjallja e tij janë përmbushja e planit të shpengimit të Zotit. Zoti ka qenë i shenjtë, i mirë dhe i drejtë ndaj krijimeve të Tij. Ai ka qenë i dashur, i mëshirshëm dhe i hirshëm. Dhe ne jemi përfituesit e sakrificës më të madhe të bërë ndonjëherë.