Bibla na thotë se “Zoti e deshi aq botën”, mua dhe juve, “sa dha Birin e tij të vetëm, që kushdo që beson në të të mos humbasë, por të ketë jetë të përjetshme” (Gjoni 3:16). Zoti ju deshi aq shumë sa që Ai i dha Jezusit, i cili vuajti dhe vdiq për mëkatet e të gjithë njerëzimit. “Në këtë është shfaqur dashuria e Zotit ndaj nesh, se Zotit dërgoi Birin e tij të vetëmlindurin në botë që ne të rrojmë nëpërmjet tij.” (1 Gjonit 4:9). Jezusi është shfaqja e dashurisë së Zotit.

Disa njerëz pyesin, “Pse nuk mund ta lësh Jezusin jashtë saj? Pse duhet ta përdorësh këtë emër? Pse nuk mund të thuash thjesht Zoti dhe të flasësh vetëm për Zotin? Atëherë do ta pranonim shumë më lehtë, nëse nuk do të këmbëngulje të përdorje emrin e Jezusit.”

Nëse Jezusi është me të vërtetë Biri i Zotit dhe Zoti ka zgjedhur Jezusin për t’i zbuluar veten botës dhe për të treguar dashurinë e Tij, atëherë vetë Zoti ka këmbëngulur në të. Vetë Jezusi tha: “Unë jam udha, e vërteta dhe jeta; askush nuk vjen tek Ati përveçse nëpërmjet meje.” (Gjoni 14:6).

Askush prej nesh nuk mund ta kuptojë me të vërtetë se sa i madh, i mahnitshëm dhe i mrekullueshëm është Zoti Ati ynë, aq larg përtej mendjes së njeriut, sepse Ai dhe Fryma e Tij tejkalojnë të gjithë universin. Por Ai është përkulur për të na dërguar Birin e Tij, Jezu Krishtin, për të na treguar se si është Ai Vetë. Ky, pra, është vullneti më i rëndësishëm i Zotit për çdo person: të njohë Jezusin si Birin e Perëndisë dhe të besojë në Të si Zot dhe Shpëtimtar dhe të marrë dashurinë e Tij, të shfaqur në vdekjen e Tij në kryq kur Ai mori ndëshkimin e kërkuar nga ligjet e përsosura të Perëndisë për mëkatet tona, në mënyrë që ne të mund të faleshim dhe të shpëtoheshim.

Pse duhet të falemi? Sepse të gjithë jemi mëkatarë. Bibla thotë se “të gjithë mëkatuan dhe u privuan nga lavdia e Perëndisë” (Romakëve 3:23) dhe “paga e mëkatit është vdekja, por dhuntia e Perëndisë është jeta e përjetshme në Jezu Krishtin, Zotin tonë” (Romakëve 6:23).

Shpëtimi me anë të hirit

Së pari duhet të rrëfejmë se e dimë që jemi mëkatarë. Por mund të tundohemi të themi, “Jam mjaft i mirë. Zoti me siguri do të më japë merita për të qenit mjaft i mirë, të paktën shumë më i mirë se shumë të tjerë.” Kjo nuk mjafton, sepse nuk mund të shkosh në parajsë nëse nuk je i përsosur dhe askush nuk është i përsosur.

Është e pamundur për ne të jemi të përsosur ose të mbajmë ligjet e përsosura të Zotit në Bibël dhe Dhjetë Urdhërimet. Vetëm Jezusi është i përsosur dhe kjo është arsyeja pse Ai mund të paguante çmimin e mëkateve tona me vdekjen e Tij dhe Zoti mund të na falte, sepse Jezusi mori ndëshkimin tonë për ne. Nuk do të mund ta fitonim kurrë. Të gjithë kemi mëkatuar, të gjithë kemi nevojë për dashurinë dhe mëshirën e Zotit për t’u shpëtuar dhe e gjejmë atë dashuri dhe mëshirë te Jezu Krishti.

Ne nuk mund të shpëtojmë veten me veprat tona, mirësinë tonë, përpjekjet tona për të mbajtur ligjet e Zotit dhe për ta dashur Atë, ose përpjekjet tona për të gjetur dhe ndjekur të vërtetën e Tij. Shpëtimi është një dhuratë e Zotit, e kryer nga një transformim i jetës sonë kur pranojmë të vërtetën e Tij në dashurinë e Birit të Tij Jezus me anë të veprës së Frymës së Tij të Shenjtë.

Asnjë sasi e pjesëmarrjes në kishë ose lutje ose ndonjë gjë tjetër nuk do të na shpëtojë; vetëm Jezusi shpëton. “Dhe në asnjë tjetër nuk ka shpëtim, sepse nuk ka asnjë emër tjetër nën qiell që u është dhënë njerëzve dhe me anë të të cilit duhet të shpëtohemi” (Veprat e Apostujve 4:12).

Vetëm Jezusi mund të na çlirojë nga mëkati dhe fuqia e tij dhe dënimi i tij. “Po t’i rrëfejmë mëkatet tona, ai është besnik dhe i drejtë që të na falë mëkatet dhe të na pastrojë nga çdo paudhësi.” (1 Gjonit 1: 9). Pavarësisht se çfarë ke bërë!

Rilindja shpirtërore

Jezusi tha, “Në të vërtetë, në të vërtete po të them që nëse një nuk ka rilindur, nuk mund ta shohë mbretërinë e Perëndisë” (Gjoni 3:3). Kur e pranoni Jezusin si Shpëtimtarin tuaj, ju lindni shpirtërisht përsëri dhe bëheni një “krijim i ri” në Krishtin Jezus. “gjërat e vjetra kanë shkuar; ja, të gjitha gjërat u bënë të reja” (2 e Korintasve 5:17).

Atë që vjen tek unë, unë nuk do ta nxjerr jashtë kurrë (Gjoni 6:37). Dhe unë u jap atyre jetën e përjetshme dhe nuk do të humbasin kurrë, e askush nuk do t’i rrëmbejë nga dora ime. (Gjoni 10:28). Shpëtimi është përgjithmonë. Pasi të “lindni përsëri” si fëmija i Tij, ju do të jeni gjithmonë fëmija i Tij. Nuk mund ta kthesh pas lindjen. Nuk mund ta humbasësh shpëtimin. “Kush beson në Birin ka jetë të përjetshme” (Gjoni 3:36).

Sigurisht, duhet të punojmë për të modeluar jetën tonë sipas vullnetit të Zotit dhe Fjalës së Tij, dhe të ndjekim shembullin që Jezusi dha për ne për ta dashur Zotin dhe për t’i dashur të tjerët. Por nuk mund ta mbash veten të shpëtuar. Jezusi e bëri këtë një herë e përgjithmonë dhe dhurata e Tij është jeta e përjetshme! Hiri plus besimi plus asgjë. Ky është shpëtimi!

Jetë e re, vete e re

Kur të pranoni Jezusin, e gjithë jeta juaj do të ndryshojë dhe do të ketë një transformim. Në të vërtetë mund të ndiheni ndryshe dhe të mendoni ndryshe dhe të përjetoni paqe e gëzim më të madh se kurrë më parë. “Vetja e vjetër” ka kaluar dhe është një “vete e re” e tërë, shumë më emirë dhe më elumtur se kurrë më parë.

Hyrja e Jezusit në jetën tënde jo vetëm që rinovon, pastron dhe rigjeneron frymën tënde, por gjithashtu rinovon mendjen tënde, duke thyer lidhjet dhe reflekset e vjetra dhe gradualisht duke të rindërtuar dhe rindërtuar në një person me një këndvështrim krejtësisht të ndryshëm për jetën.

Jezusi premtoi se nëse beson në Të dhe e pranon Atë, Ai do të hyjë te ti. “Beso në Zotin Jezu Krisht dhe do të shpëtohesh” (Veprat 16:31). Mund ta përjetosh dashurinë dhe shpëtimin e Tij, tani dhe përgjithmonë!