A mund ta imagjinoni të merrni një dhuratë për Krishtlindje dhe të mos e hapni atë për 20 vjet? Kjo është pikërisht ajo që kam bërë. Vit pas viti i shpaketova të gjitha dhuratat e mia të tjera dhe i shijova për disa minuta ose disa muaj para se të humbja interesin ose të rritesha më tej ose të konsumoja secilën prej tyre. Nuk e di pse nuk arrita kurrë ta hapja një dhuratë. Besoj se kur isha i vogël, dhuratat e mia të tjera dukeshin më argëtuese dhe ndërsa rritesha, mendoja se e dija se çfarë kishte brenda dhe nuk isha i interesuar. Shumicën e viteve as që e vura re.
Pastaj një mbrëmje u ndesha me një mik të vjetër në rrugë, dhe ai më dha, nga të gjitha gjërat, atë dhuratë të Krishtlindjes që e kisha injoruar gjatë gjithë atyre viteve. E hapa më së shumti për të kënaqur mikun tim, i cili ishte qartë mjaft i ngazëllyer për këtë dhe dukej i bindur se ishte pikërisht ajo që më duhej. Për habinë time, ai kishte të drejtë! Papritmas dhuratat e tjera të Krishtlindjeve të 20 viteve u zbehën nga krahasimi. Kjo dhuratë ishte ndryshe nga çdo gjë që kisha përjetuar ndonjëherë. Ishte e paprekshme, por më reale se toka në të cilën po qëndroja. Mund ta përshkruaj vetëm si dashuri, dashuri në kuptimin e saj më të pasur, më të thellë, më të vërtetë, dashuri dërrmuese dhe të pakufishme, të pakushtëzuar dhe të pafund. Dhe ishte e imja! Përfundimisht e imja. Për një çast u ndjeva i marrë që kisha pritur kaq gjatë për ta hapur, por më pas kuptova se nuk kishte më rëndësi. Ishte e imja!
Dhe bëhet akoma më mirë. Kjo dhuratë është për të gjithë. Nëse nuk e ke shpaketuar ende tënden, le të jenë kjo Krishtlindja që e bën. Është ai që mban këtë shënim: “Perëndia e deshi aq botën, sa dha Birin e tij, të vetëmlindurin, që, kushdo që beson në të, të mos humbasë, por të ketë jetë të përjetshme.”[[Gjoni 3:16
Përjetofsh ti dhe njerëzit e tu realitetin e mrekullueshëm të një Krishtlindjeje të mbushur me dashuri, të mbushur me Krishtin.