Skip to content
Nuk ka frikë në dashuri

Nuk ka frikë në dashuri

Anna Perlini

Sa ziliqare isha për njerëzit që mundeshin! Jo vetëm burrat dhe gratë e forta, por edhe fëmijët dhe të moshuarit dukej se e shijonin aq shumë dhe ndiheshin aq të qetë në... »

Rrugët që marrim

Rrugët që marrim

Anna Perlini

Në kërkim të kuptimit dhe të vërtetës në jetë, si shumica e të rinjve, u përballa edhe me sfidën e gjetjes së një drejtimi të qëllimshëm për jetën time. Cila rrugë do të... »

Pamja

Pamja

Anna Perlini

Katërmbëdhjetë vjet më parë, isha i ftuar në një festë lamtumire që një mikeshë po organizonte për një numër mjaft të madh miqsh dhe të njohurish. Nuk kisha qenë kurrë më... »

Loja e zemrave

Loja e zemrave

Anna Perlini

Po sikur të luani një lojë ku ju konkurroni vetëm me veten tuaj dhe bëni disa të mira gjatë këtij procesi? Si thoni për “Lojën e Zemrave”? Vitin e kaluar, vajza ime zbulo... »

Mbiciklimi!

Mbiciklimi!

Anna Perlini

Magjepsem gjithmonë e më shumë kur shoh se si Lidja, një mike shumë e afërt e imja, kthen mbeturinat në vepra arti. Ajo drejton në mënyrë vullnetare një qendër të quajtur... »

Terapia kundër frikës

Terapia kundër frikës

Anna Perlini

Po pastroja furçat dhe kutitë e bojës pasi disa vullnetarë dhe unë mbaruam së pikturuari një mur për shkollën e së Dielës kur Maximi më dha një shënim: U mbusha me shpres... »

Një alternative e suksesshme

Një alternative e suksesshme

Anna Perlini

Ivanin e njoha në vitin 1995 ndërsa mblidhja ndihma në Itali për t’i shpëndarë në kampet e refugjatëve në Kroaci dhe Bosnje. Më kujtohet buzëqeshja e tij dhe shtrëngimi i... »

Mollët e kuqe flakë

Mollët e kuqe flakë

Anna Perlini

Krishtlindjet e vitit 1984 ishin Krishtlindjet e treta për familjen tonë, që i festonim larg Europës. Fshati i largët në Indinë lindore, ku ishim transferuar për të ofrua... »

Dashuria për ngjyrat

Dashuria për ngjyrat

Anna Perlini

Një nga dhuratat e para që mbaj mend të kem marrë ishte një set bojrash uji. Më pas më erdhi një set bojrash vaji, një kavalet dhe pak telajo. Më kujtohet “kryevepra” ime... »