Ka shumë dhimbje në këtë botë. Tema e vuajtjes njerëzore kalon nëpër çdo periudhë të historisë, ndërsa ne të gjithë përpiqemi të kuptojmë shkaqet e saj. Konkretisht, si mundet një Zot i mirë të lejojë vuajtjen? Të them të drejtën, nuk ka asnjë përgjigje që kam dëgjuar ndonjëherë që më ka bërë të mendoj Oh, kjo ka plotësisht kuptim. Tani jam i qetë me vuajtjet: kancerin, rrëmbimet, varfërinë, luftën dhe të gjitha tmerret e tjera! Të jem e sinqertë, çdo përgjigje duket se qëndron në anën e lehtë të një shkalle që është aq shumë e rënduar me tragjedi.
Vetja ime më e re do të dëgjonte dikë të bënte këtë pyetje se si mund të lejonte një Zot i mirë të ndodhnin gjëra kaq të tmerrshme, dhe unë do të ndieja një valë paniku, sikur të mos thosha gjënë e duhur do të shkaktonte shuarjen e besimit në Zot të një personi tjetër. Por ne të gjithë njohim njerëz që, përballë humbjes, vuajtjes dhe dhimbjes së zemrës, janë zhytur më thellë në besimin dhe mbështetjen e tyre në Zot, apo edhe ata, vuajtjet e të cilëve i kanë çuar tek Zoti. Sigurisht, ka të tjerë, dhimbja dhe lufta e të cilëve i ka bindur ata se nuk ka Zot, ose nëse ka, se Ai kujdeset shumë pak për dhimbjen e krijimeve të Tij. Kam mësuar se nuk ka përgjigje të qarta për pyetjen.
Historia e Jezusit që ringjalli Llazarin nga të vdekurit ka një kuptim interesant.1 Fillon kur Jezusi mori lajmin se miku i Tij Llazari ishte shumë i sëmurë, megjithatë Ai vendosi të qëndronte edhe dy ditë atje ku ishte, duke filluar nga Llazari kur e dinte se Llazari tashmë kishte vdekur. Marta, motra e Llazarit, nxitoi të takonte Jezusin sapo arriti.
Marta i tha Jezusit, “Zot, po të ishe këtu, im vëlla nuk do të kishte vdekur por edhe tani e di se të gjitha ato që ti i kërkon Perëndisë, Perëndia do të t’i japë”.
Jezusi i tha: ”Yt vëlla do të ringjallet”.
Marta u përgjigj: “E di se do të ringjallet, në ringjallje, ditën e fundit”.
Jezusi i tha: ”Unë jam ringjallja dhe jeta. Ai i që beson në mua, edhe sikur të duhej të vdesë do të jetojë. Dhe ai që jeton e beson në mua, nuk do të vdesë kurrë përjetë. A e beson këtë?”
“Po, Zot,” u përgjigj ajo, “unë besoj se ti je Krishti, Biri i Perëndisë, që duhet të vinte në botë.”
Pastaj vjen Maria, shumë më emocionalisht…
Kur Maria arriti te vendi ku ndodhej Jezusi dhe e pa atë, i ra ndër këmbë dhe tha: ”Zot, po të ishe këtu, im vëlla nuk do të kishte vdekur”.
Kur Jezusi e pa atë duke qarë dhe Judenjtë që kishin ardhur me të duke qarë, ai u prek thellë në frymë dhe u shqetësua. “Ku e keni vënë?” pyeti ai.
“Eja e shih, zotëri!” ‑ iu përgjigjën ata.
Jezusi qau.2
Historia vazhdon të përshkruajë se si Jezusi thirri Llazarin dhe ai u ngrit dhe doli nga varri, pavarësisht se kishte katër ditë i vdekur. Shumica e të pranishmëve mbetën të habitur, shumica besonin se Jezusi ishte Mesia. Por disa ende nuk besonin.
Reagimi i Marisë në këtë histori është kaq i natyrshëm, kaq njerëzor. Ajo thotë: “Zot, po të ishe këtu, im vëlla nuk do të kishte vdekur!” Ajo ishte e njohur me shërbesën e shërimit të Jezusit dhe e dinte se Ai mund ta kishte shpëtuar Llazarin. “Pse nuk erdhe në kohë. Sikur ta kishe bërë, gjithçka do të ishte më mirë.” Me siguri do t’i kisha thënë diçka të tillë Jezusit.
Çfarë bëri Jezui? Ai qau. Ai bë i ndjeshëm ndaj dhimbjes së tyre. Jezusi tashmë e dinte se Ai do ta ringjallte Llazarin nga të vdekurit, sepse Ai e njoftoi këtë ndodhi më herët në kapitull. Por dhimbja e atyre që i donte e prekte dhe ai qante me ta.
Gjëja tjetër që më habiti është se edhe pasi e panë këtë ringjallje të lavdishme, të mrekullueshme, disa njerëz ende nuk besonin. Kjo më konfirmon se nuk ka të bëjë me mënyrën se si i përgjigjem kësaj pyetjeje për të tjerët, por se si i përgjigjem vetë. Në këtë tregim, unë shoh:
- Jezusin që merr kohën e Tij
- Jezusin që shfaqet
- Jezusin që qan
- Jezusin që ndërhyn
Ne nuk e kemi Jezusin në mish dhe një ringjallje nga të vdekurit nuk është pothuajse kurrë se si ndërhyn Zoti, por unë mendoj se Ai ende i kontrollon të gjitha këto kuti.
Nuk mendoj se ka një përgjigje plotësisht të kënaqshme se si Zoti mund të jetë edhe i mirë edhe i dashur dhe të lejojë vuajtjet e tmerrshme që njerëzimi ka duruar. Ndoshta edhe nëse Ai Vetë do ta shpjegonte atë, ende nuk do ta kuptonim, sepse thjesht nuk mund ta dimë atë që Ai di ose të shohim atë që Ai sheh. Por ne mund të mësojmë t’i besojmë Atij dhe askush nuk mund ta bëjë atë zgjedhje për ne.