Çdo vit, 25 dhjetori vjen, pavarësisht nëse jemi gati apo jo. Shpesh flasim se sa shumë kemi ende për të bërë, se sa pak kohë dhe para kemi, etj. Por çfarë ndodh kur nuk jeni gati për Krishtlindje, sepse keni të bëni me një humbje dhe zemra juaj thjesht nuk është gati për të festuar?

Në vitin 2021, ne u përgatitëm për të festuar Krishtlindjen pa gjyshin. Tetë fëmijët e mikut tim më të mirë u përgatitën të festonin pa nënën e tyre dhe me një baba rishtas i ve, ende të tronditur nga humbja. Një shoqe tjetër kishte humbur babanë e saj vetëm disa javë më parë, dhe dy miq të tjerë do ta festonin këtë Krishtlindje si beqarë, pas divorcit të tyre. Një mik tjetër po luftonte me të qenit i papunë, me Krishtlindjet që shtonin stresin e pamundësisë për t’ia dalë mbanë ashtu siç ishte. E megjithatë, festat po mbylleshin me ritmin e tyre të zakonshëm, pa asnjë lehtësim për zemërthyerit.

Zemra ime ishte aq e rëndë, jo vetëm me humbjen time, por me humbjen time në lidhje me humbjet rreth meje. Çdo vdekje kishte qenë e befasishme dhe e papritur, dhe ndjeva që po prisja ende për lajme të ardhshme mbi ndonjë humbje.

Ky ishte viti i parë që punova përmes Ardhjes, periudhës katër javore deri në Krishtlindje që shumë ia kushtojnë lutjes, meditimit dhe studimit të Biblës. Ishte një luftë vetëm për t’u përpjekur ta bëja këtë mirë. Nuk vëzhgova shumë dhe sigurisht që nuk kishte dhurata të përditshme apo ndonjë gjë tjetër. Sapo kisha fjalët: Shpresë, Përgatitje, Gëzim, Dashuri. Secili hodhi një rreze drite në errësirë, duke e zhvendosur fokusin tim në diçka më kuptimplotë dhe më të denjë.

Përveç humbjes dhe thyerjes sime, fakti që Jezusi erdhi si Shpëtimtari i njerëzimit është një gjë për të festuar! Edhe nëse nuk mund të mblidhja të gjitha gëzimet dhe traditat e stinës, mund të rregulloja zemrën time. Nëse dukesha pak më melankolike se vetja ime e zakonshme e Krishtlindjeve, kjo është sepse po i përtypja ato fjalë: Shpresa, Përgatitja, Gëzimi dhe Dashuria.

Shpresa më kujtoi se shpresa ime nuk është në premtimin që kjo jetë të jetë e lehtë, por në premtimin e Jezusit për të më shpenguar.

Megjithëse nuk kisha forcë për përgatitjet e mëdha të Krishtlindjeve, unë mund ta përgatisja zemrën time për të pranuar sovranitetin e Zotit.

Kam gëzim sepse Jezusi erdhi! Dhe gëzimi rritet kur ndahet me të tjerët.

Zoti tregoi dashurinë e Tij duke dërguar Jezusin në tokë për të na shpenguar.

U dërgova një shportë të madhe me ushqime fëmijëve të mikut tim më të mirë dhe u dërgova mesazhe dhe u telefonova miqve që kishin humbur dikë. Dhe në Ditën e Krishtlindjes isha gati t’i uroja “Gëzim Botës”.