Rreth Krishtlindjes vitin e kaluar, një mikesha ime hebre shpërndau një fotografi nga Izraeli, ku tre simbole u ngritën në një ekspozitë të jashtme, që supozohet se përfaqëson tre fetë kryesore monoteiste. Ishte një menorah hebraik, Ylli Islamik dhe Gjysmëhëna, si dhe një pemë Krishtlindjeje.

I shpjegova asaj se një pemë Krishtlindjesh nuk është në të vërtetë një simbol i krishterimit. Për besimtarët, simboli i Krishtlindjes është foshnja Jezus në manar. Por simboli i krishterimit është kryqi.

Në shumë pjesë të botës, kryqet janë të ndaluara nga vendet publike dhe në disa vende, të krishterët nuk lejohen të mbajnë një kryq si simbol të besimit të tyre. A është ky kryq kaq i fuqishëm saqë fuqitë e errësirës duhet ta eliminojnë atë? Konsideroni të krishterët koptikë, të cilët për qindra vite kanë bërë tatuazh kryqin në kyçet e tyre si një dëshmi e pagabueshme e besimit të tyre, edhe përballë persekutimeve brutale.

Unë e pranova Krishtin si Shpëtimtarin tim në 1971 kur isha 17 vjeç dhe studioja në Universitetin e Teksasit. Unë me të vërtetë nuk e kuptova konceptin e mëkatit, as idenë se dikush mund të kishte vdekur për mua 2000 vjet më parë. Gjithçka që dija ishte se kisha nevojë për ndihmë.

Një mik i krishterë u ishte përgjigjur disa pyetjeve të mia me vargje biblike dhe më pas më pyeti, “Nëse me të vërtetë dëshiron të dish nëse Jezusi është ai që Ai tha se ishte, pse nuk e pyet Atë? Nëse nuk përgjigjet, nuk do të kesh humbur gjë. Në qoftë se Ai përgjigjet, do ta njohësh vetë.

Ajo më dorëzoi një lutje të shkruar për ta përsëritur me të. Lutja kërkoi falje për mëkatet e mia dhe e falënderoi Jezusin që vdiq në kryq për mua. Nuk i kuptova këto fjalë dhe i thashë se do të lutem në heshtje me fjalët e mia. Ajo duhet të ketë qenë skeptike që unë me të vërtetë do të lutem, por unë mbylla sytë dhe në ndryshim nga heshtja ime e jashtme, bërtita së brendshmi me gjithë shpirtin tim, Jezus, nëse Ti je ai që Ti thua se je, të lutem eja më ndihmo! Dhe Ai e bëri. Brenda një jave, jo vetëm që isha e sigurt se Jezusi ishte Biri i Zotit, por se Ai tani po qëndronte në mua dhe po transformonte jetën time.

Jezusi u bë shpejt miku im më i mirë dhe për dekada kemi udhëtuar së bashku nëpër botë. I kam adhuruar mësimet e Tij në ungjijtë dhe kam gjetur paqe dhe siguri në njohjen e dashurisë së Tij të pakushtëzuar.

Këtë Pashkë, në çdo vend e nën çdo rrethanë e kusht, do të ketë bashkëbesimtarë që do të mendojnë për kryqin. Çfarë privilegji që mund të bashkohemi me ta.