Në librin e 1 Gjonit, lexojmë një shprehje të fuqishme dhe të thjeshtë: “Perëndia është dashuri” (1 Gjoni 4:8). Gjoni vazhdon të shpjegojë se si kjo dashuri u shfaq tek ne: “Në këtë u shfaq dashuria e Perëndisë ndër ne, që Perëndia dërgoi Birin e Tij të vetën në botë, që të jetojmë përmes Tij” (1 Gjoni 4:9).

Ndërsa shprehja “Perëndia është dashuri” nuk shfaqet në Dhiatën e Vjetër, tema e dashurisë është e pranishme në të gjithë Shkrimet. Nga Zanafilla deri te Malakia, Perëndia paraqitet si Ai që do me besnikëri dhe përjetësisht. Në fakt, dashuria e Tij përshkruhet si “e qëndrueshme deri në mijëra breza” dhe “nga përjetësia deri në përjetësi” (Ligji i Përtërirë 7:9; Psalmi 103:17).

Në Dhiatën e Re, Jezusi është shprehja më e plotë e dashurisë së Perëndisë. Ai erdhi në tokë si dashuria e Perëndisë në veprim, duke na mësuar të ecim pas Tij, që ne gjithashtu të jetojmë në dashurinë e Tij dhe ta ndajmë atë me të tjerët (Gjoni 15:9-10). Për të na ndihmuar të jetojmë këtë dashuri, Jezusi dërgoi Shpirtin e Shenjtë, i cili na kujton mësimet e Tij dhe na jep fuqinë për të dashur të tjerët (Gjoni 14:26). Prania e Shpirtit të Shenjtë në jetën tonë është e dukshme përmes dashurisë, mirësisë dhe bujarisë që tregojmë ndaj të tjerëve (Galatasve 5:22).

Çfarë është dashuria në bibël?

Në Dhiatën e Re, ka katër fjalë greke të ndryshme që përkthehen si “dashuri,” dhe secila ka një kuptim të ndryshëm. Fjala më e zakonshme që përdoret është agape, e cila i referohet dashurisë së Perëndisë. Kjo dashuri është e paegoiste, sakrifikuese dhe pa kushte. Për shembull, kur 1 Gjoni 4:8 thotë “Perëndia është dashuri,” fjala që përdoret është agape. Çdo gjë që bën Perëndia rrjedh nga dashuria e Tij, dhe kjo dashuri është themeli i dashurisë që jemi thirrur të tregojmë për të tjerët.

Dashuria agape gjithashtu i referohet dashurisë që ne jemi thirrur të kemi për Perëndinë dhe për të afërmit tanë, siç shihet në dy urdhërimet më të mëdha (Marku 12:30-31). Jezusi na urdhëroi të duam njëri-tjetrin, ashtu si Ai na deshi (Gjoni 13:34). Kjo është dashuria sakrifikuese që Jezusi shfaqi në tokë, duke e dhënë jetën e Tij për ne, që ne të mund të jetojmë me Të përjetësisht.

Thirrja për të imituar dashurinë e Krishtit

Si besimtarë, ne jemi thirrur të imitojmë dashurinë sakrifikuese të Jezuit. Apostulli Pali shkruan: “Jini pasues të Perëndisë, si fëmijë të dashur. Dhe ecni në dashuri, ashtu si Krishti na deshi dhe e dha veten për ne, si një kushtim e fli erëkëndshme për Perëndinë” (Efesianëve 5:1-2). Kur lexojmë Ungjijtë dhe Epistolat, ne e shohim këtë lloj dashurie në veprim. Është një dashuri që vendos nevojat e të tjerëve para tonat, pranon shqetësimin dhe sakrifikon me dashuri për të mirën e të tjerëve. Është një dashuri që tregon mirësjellje, vullnet të mirë dhe angazhim për mirëqenien e të tjerëve, pa pritur asgjë në këmbim.

Në Biblinë e King James, agape shpesh përkthehet si “bamirësi,” duke na ndihmuar të kuptojmë se kjo është një dashuri që dhuron pa kushte. Është dashuri në veprim. Imitimi i dashurisë së Jezuit do të thotë të tregojmë mirësjellje, dhembshuri dhe dashuri—jo vetëm për ata që jemi afër ose na është e rehatshme, por edhe për ata që mendojnë, besojnë ose veprojnë ndryshe nga ne. Më në fund, Jezusi na mësoi të duam edhe armiqtë tanë dhe ata që na trajtojnë keq.

Natyra e vërtetë e dashurisë

Në 1 Korintasve 13, që shpesh quhet “kapitulli e dashurisë,” apostulli Pali na jep një përshkrim të detajuar të asaj se si duket dashuria në praktikë. Ai shkruan: “Dashuria është e durueshme dhe e mirë; dashuria nuk ka zili, nuk bëhet krenare, nuk është e vetëpërqendruar dhe as e shfrytëzon. Nuk insiston në rrugën e vet; nuk është e hidhur ose e zemëruar; nuk gëzohet kur bëhet padrejtësi, por gëzohet kur është e vërtetë. Dashuria duron çdo gjë, beson çdo gjë, shpreson çdo gjë, duron çdo gjë” (1 Korintasve 13:4-7).

Përkthimet e ndryshme na ndihmojnë ta kuptojmë edhe më mirë këtë pasazh. Për shembull, një version thotë, “Dashuria gjithmonë mbron, gjithmonë beson, gjithmonë shpreson, gjithmonë qëndron” (1 Korintasve 13:7 NIV), ndërsa një tjetër thotë, “Dashuria nuk kërkon rrugën e saj… Nuk gëzohet për padrejtësinë, por gëzohet kur e vërteta fiton. Dashuria nuk heq dorë, nuk humbet besimin, është gjithmonë e shpresuar, dhe duron çdo situatë” (1 Korintasve 13:5-7 NLT).

Ky përshkrim i fuqishëm na sfidon të mishërojmë dashurinë e Krishtit në jetën tonë të përditshme. Është një dashuri që është e mirë, e durueshme dhe e gatshme të duroj. Është një dashuri që nuk është e shpejtë për t’u zemëruar ose gjykuar, por është gjithmonë e gatshme të falë dhe të vazhdojë përpara.

Dashuria në veprim

Jezusi dha shembuj praktikë se si të jetojmë këtë dashuri. Ai tha, “Jepni atij që kërkon prej jush… Ashtu siç doni që të tjerët të bëjnë për ju, bëni po ashtu për ata” (Luka 6:30-31). Ai vazhdoi, “Bëni mirë dhe jepni hua, pa pritur asgjë në këmbim, dhe shpërblimi juaj do të jetë i madh, dhe do të jeni bijte të të tejlartit Perëndi, sepse ai është i mirë me mosmirënjohësit dhe të këqijtë. Jini të mëshirshëm, sikurse është i mëshirshëm edhe Ati juaj. Jepni dhe do t’ju jepet” (Luka 6:35-38).

Në 1 Gjoni, na kujtohet se dashuria duhet të jetë më shumë se fjalë. Ajo duhet të shfaqet në veprim: “Fëmijët e mi, dashuria jonë nuk duhet të jetë vetëm fjalë dhe fjalime; ajo duhet të jetë dashuri e vërtetë, që shfaqet në veprim” (1 Gjoni 3:18 GNT). Jakobi gjithashtu na mëson ta vëmë besimin në veprim, duke thënë, “Po të ketë një vëlla ose motër që nuk ka rroba dhe ushqim të përditshëm. Nëse dikush prej jush i thotë atij, ‘Shko në paqe, ngrohu dhe ushqehu,’ por nuk bën asgjë për nevojat e tij fizike, çfarë do të dobisë? Po ashtu, besimi vetë, nëse nuk shoqërohet me veprim, është i vdekur” (Jakobi 2:15-18 NIV).

Të jetosh dashurinë e Krishtit

Të jetosh dashurinë e Krishtit do të thotë të pasqyrosh Atë në gjithçka që bën—në veprimet, fjalët dhe marrëdhëniet tona me të tjerët. Ndërsa rritemi në ngjashmërinë me Krishtin, bëhemi më të aftë për të treguar dashurinë, dhembshurinë dhe mirësinë e Tij për çdo person që takojmë. Apostulli Pali shkruan për të hequr “njeriun e vjetër” dhe për të veshur “njeriun e ri” (Efesianëve 4:20-24). Ky transformim është një shprehje e dashurisë, pasi virtytet e krishtera si dhembshuria, mirësia, e mira dhe durimi janë të rrënjosura në dashurinë e Krishtit.

Ne duam sepse Perëndia na deshi fillimisht (1 Gjoni 4:19). Dhe ndërsa marrim dashurinë e Tij, jemi thirrur ta pasqyrojmë atë për të tjerët—edhe nëse pasqyrimi ynë është vetëm një dritë e dobët e asaj që Ai vërtet është. Por edhe ajo dritë e dobët mund të shkëlqejë ndritshëm në një botë të errët dhe të sjellë lavdim për Atë që na krijoi, na do dhe na shpëtoi. Le të rritemi më shumë si Krishti çdo ditë, që të mund ta pasqyrojmë dashurinë dhe mirësinë e Tij për çdo person që takojmë.