Teksa po afrohet Krishtlindja përsëri këtë vit, fillova të pyes veten pse Zoti e dërgoi Jezusin në tokë si një foshnjë të vogël në Betlehem. Ne e kemi treguar dhe ritreguar vazhdimisht historinë, dhe praktikisht e kam mësuar përmendësh kapitullin 2 të Lukës. Marinë e hipur mbi gomar, Jozefin e zemëruar duke kërkuar një han, barinjtë duke parë engjëj në fushë dhe njerëz të mençur nga Lindja duke ndjekur një yll.
Më kujtohet se luaja pjesën e Marisë ose të një engjëlli, apo edhe të vishesha si një njeri i mençur kur nuk kishte mjaft djem në klasën time të shkollës së “Dielës”. Eci nëpër dyqane dhe këndoj himnet e Krishtlindjeve nën zë. I di shumë mirë të gjitha.
Por e gjeta veten duke menduar sot pse Zoti zgjodhi ta dërgonte Jezusin si foshnjë te një nënë kaq e re dhe e pa martuar. Pyes veten pse Zoti zgjodhi barinjtë e qëndrueshëm dhe të përulur. Ky ishte Biri i vetëm i lindur i Zotit, për hir të mirësisë! Mund të kishte qenë shumë më dramatike. Çdo sy mund ta kishte parë ardhjen e Tij atëherë, siç thotë Bibla ata një ditë ata do ta shohin edhe kthimin e Tij. Atëherë, pse një foshnjë, pse një fëmijë i vogël i brishtë, një gjë e pafuqishme, e mbështjellë me lecka dhe e vendosur në koritën e ushqimit të një lope?
Javët e fundit kanë qenë të vështira për mua, me periudha vuajtje nga migrena dhe pagjumësia. Jam përpjekur të dukem sa më mirë, por jam ndier shumë e pafuqishme ditët e fundit. Kam menduar se si ta kaloj dhe të mbaroj punët më të nevojshme.
Dhe unë iu përgjigja pyetjes sime sot ndërsa kuptova pse Zoti zgjodhi ta dërgonte Jezusin ashtu siç bëri. Bibla thotë se Ai u tundua në të gjitha mënyrat si ne. Ndoshta Atij i duhej të provonte se si ishte të ishe kaq i dobët dhe i vogël, të kishte nevojë të varej nga të tjerët, të qante për ndihmë, të ndiente sa ishte me gjemba kashta, sa ftohtë ndihej ajri i natës.
Pavarësisht nga të gjitha ato, Ai vazhdoi, të përgatitej për punën për të cilën Zoti e dërgoi, e cila gjithashtu nuk ishte aq madhështore dhe e lavdishme në shikim të parë dhe përfundoi me vdekjen e Tij në një kryq të mjerë. Ai zgjodhi të vinte, duke ditur se çfarë do të përjetonte. Ai ishte njeri dhe Ai mund të identifikohej me ne. Jezusi zgjodhi të bëhet njerëzor për t’u identifikuar me ne në dobësinë dhe vogëlsinë tonë dhe në momentet më të pakëndshme.
Kjo është pjesë e asaj që e bën historinë kaq të mahnitshme dhe kaq të bukur. Kjo është një nga arsyet pse ne e rikrijojmë atë në kisha dhe shfaqim skenat tona të Lindjes së Krishtit. Përulësia e të gjithave është mrekullia, Biri i Zotit që merr formën njerëzore. Vetë njerëzimi i të gjithave na bën të ndiejmë dashurinë e Zotit në një mënyrë unike.