Sapo kisha mbushur 13 vjeç dhe ndjeva sikur gjithçka po më shkatërrohej. Prindërit e mi u ndanë, motra ime e madhe u martua dhe u largua, një mik i mirë humbi jetën në një aksident me makinë dhe mbi të gjitha, po përjetoja pubertetin. U bëra rebele, jo vetëm në shtëpi, por edhe në shkollë me mësuesit. E vetmja person që më frikësonte ishte drejtoresha e shkollës, një grua e gjatë dhe elegante që nuk duronte aspak sjellje të pahijshme.
Në fund, mësuesit e mi humbën durimin dhe më dërguan për të folur me drejtoreshën. Hyra në zyrën e saj duke u dridhur, por për habinë time, ajo më priti me një buzëqeshje dhe më njoftoi se do të kisha disa takime me këshilltaren e shkollës.
Këshilltarja ishte një zonjë e dashur dhe shumë e përgatitur. Pasi më dëgjoi të gjitha ankesat, më bëri një pyetje:
“A të pëlqejnë sportet?”
“Po,” iu përgjigja. Në atë kohë luaja në klubin sportiv të lagjes sonë dhe ekipi ynë ishte kampion i Kampionatit të Volejbollit për të Rinj në Rio de Janeiro.
Ajo vazhdoi: “Nëse dëshiron të luash dhe të fitosh, a luan sipas rregullave të tua apo sipas rregullave të lojës?”
“Sipas rregullave të lojës, përndryshe mund të skualifikohem dhe ta humbas shansin për të luajtur,” iu përgjigja.
“Po ashtu ndodh edhe me lojën e jetës. Nëse dëshiron ta luash mirë dhe të jesh fituese, duhet të ndjekësh rregullat,” përfundoi ajo.
Papritur, gjithçka u bë e qartë për mua. Ato që kisha mësuar në sport – punën në ekip, mbështetjen e të tjerëve edhe kur gabojnë, ndjekjen e udhëzimeve të trajnerit apo kërcimin për të kapur një top që dukej i humbur dhe shënimin e një pike të papritur – mund t’i zbatoja edhe në jetë. Shpejt, u ktheva në nxënësen e gëzuar dhe të sjellshme që kisha qenë më parë. Sa ndikim të madh mund të ketë një i rritur që kujdeset për një adoleshent!
Cora Coralina, një shkrimtare e njohur braziliane, ka thënë: “Edhe kur duket sikur gjithçka po rrëzohet, në fund është në dorën time të vendos nëse do të qaj apo do të qesh, do të eci përpara apo do të ndalem, do të dorëzohem apo do të luftoj, sepse kam kuptuar që në rrugën e pasigurt të jetës, gjëja më e rëndësishme është të marrësh një vendim.”
Jeta jonë është ndërtuar mbi vendime. Zoti krijoi një botë të bukur për ne që ta jetonim dhe ta gëzonim, por duhet ta vendosim Atë dhe vullnetin e Tij në vend të parë. Dhe ashtu si çdo lojë, edhe kjo kërkon praktikë. Ndonjëherë duhet të lëmë mënjanë planet tona dhe thjesht të ndjekim drejtimin e Tij, edhe kur nuk e kuptojmë plotësisht. Kjo kërkon besim dhe siguri që Ai ka planin më të mirë të lojës për secilin prej nesh.