“Të dashur vëllezër dhe motra, ju bëj thirrje t’ia jepni trupin tuaj Zotit për shkak të gjithçkaje që ai ka bërë për ju. Le të jenë një flijim i gjallë dhe i shenjtë, lloji që ai do ta gjejë të pranueshëm. Kjo është me të vërtetë mënyra për ta adhuruar ” (Romakëve 12:1 NLT).
Unë besoj se Zoti na ka dhënë fuqi dhe mundësi për të bërë ndryshime dhe zgjedhje për jetën tonë, por gjithashtu ndonjëherë ndihem se sa e lehtë është të shpërqendrohesh me ideologjitë e “vetë-ndihmës”. Hartimi i “jetës sonë më të mirë” dhe bërja e planeve pesëvjeçare, për shembull, janë veprime pozitive, por ne duhet të gjejmë një mënyrë për ta pajtuar atë me “dhënien e trupave tanë si një sakrificë e gjallë”.
Ky është një varg biblik me të vërtetë interesant, sepse nuk është vetëm duke folur për mendimet tona ose besimet tona që i paraqiten Zotit, por edhe trupat tanë. Kjo do të thotë se ajo që po bëjmë fizikisht me jetën tonë duhet të jetë për lavdinë e Tij. Versioni i Mbretit Xhejms i këtij vargu e quan shërbimin tonë “të arsyeshëm” – pra, jo super të mahnitshëm, jo fitues çmimesh, por thjesht “paketën tënde fillestare” që po jetohet krishterimi.
Kur shikon ndjekjen e Jezusit në atë kontekst, bëhet e vërtetë. Nuk është vetëm një ideologji, por diçka për të cilën e shpenzon kohën, diçka për të cilën i jep vetes. “Sakrificë” nuk do të thotë se jeta do të jetë e zymtë ose e vështirë, pa ndonjë argëtim, ambicie ose ëndrra. Nuk ka lidhje. Përmbushja e vërtetë mund të gjendet vetëm duke qëndruar pranë Zotit dhe duke ndjekur planin e Tij.
Ndërsa të gjithë kemi shpresa, ëndrra dhe pritshmëri për jetën tonë, duhet të pyesim veten se çfarë ka nevojë Zoti nga ne. Si duket një “sakrificë e gjallë” në jetën tonë personale dhe të ecim me Të?