Kur apostull Pali po shkruante rreth të jetuarit një jetë të perëndishme, ai i renditi ato që i quante “veprat e mishit”, të cilat përfshinin gjëra të tilla si armiqësi, grindje, xhelozi, zemërim dhe zili. 1 Ai pastaj vazhdoi me Por fryti i Frymës është: dashuria, gëzimi, paqja, durimi, mirëdashja, mirësia, besimi, zemërbutësia, vetëkontrolli. Kundër këtyre gjërave nuk ka ligj. 2 Fryti i Frymës është veprimi i Frymës së Shenjtë brenda nesh, që na bën të rritemi në perëndishmëri dhe në ngjashmëri me Krishtin.
Brenda kësaj liste gjejmë dy aspekte të frytit të Frymës që shkojnë përkrah, mirësia dhe dashamirësia. Duke lexuar atë që shkruhet në Ungjill në lidhje me këto dy cilësi, ne zbulojmë se të dy përshkruhen si atribute të natyrës së Zotit.
Zoti është i mirë dhe i drejtë. 3
Kur u shfaq mirësia dhe dashamirësia e Zotit, Shpëtimtarit tonë, ai na shpëtoi, jo për shkak të drejtësisë, por mëshirës së tij. 4
Meqenëse Zoti është i mirë dhe dashamirës dhe e ka treguar mirësinë dhe dashamirësinë e Tij ndaj nesh përmes vdekjes sakrifikuese të Jezusit për të shlyer fajin e mëkatit tonë, ne nga ana tjetër na bëhet thirrje të jemi të mirë dhe dashamirës me të tjerët.
Por jini të mirë dhe të mëshirshëm njëri me tjetrin, duke e falur njëri-tjetrin, sikurse edhe Perëndia ju ka falur në Krishtin. 5
Mirësia dhe dashamirësia janë të lidhura ngushtë dhe termat përdoren shpesh në mënyrë të njëjtë. Të dyja shprehin një dëshirë aktive për të ndihmuar në përmbushjen e nevojave të të tjerëve. Jerry Bridges shkroi:
Dashamirësia është një dëshirë e sinqertë për lumturinë e të tjerëve; mirësia është aktiviteti i llogaritur për të arritur atë lumturi. … Mirësia është dashamirësi në veprim, fjalë dhe vepra. 6
Mirësia dhe dashamirësia nuk u tregohen vetëm njerëzve që duam, por të gjithëve, edhe dikujt që mund të shihet si një kundërshtar apo armik, sepse duke vepruar kështu ne imitojmë mirësinë e Zotit. Jezusi e bëri të qartë këtë kur tha: Por ju t’i doni armiqtë tuaj, bëni të mirë dhe jepni hua pa pasur shpresë për asgjë, dhe shpërblimi juaj do të jetë i madh dhe ju do të jeni bijtë e Shumë të Lartit, sepse ai është mirëdashës me mosmirënjohësit dhe të mbrapshtët. 7
Sigurisht, ne jemi natyrshëm më të prirur të tregojmë dashamirësi ndaj atyre që njohim dhe jemi të afërt, por thirrja tregon të zhvillojmë një temperament të mirë dhe dashamirës në mënyrë që të jemi të ndjeshëm ndaj të tjerëve dhe të gatshëm të bëjmë vepra që shfaqin dashuri.
Si besimtarë, ne jemi krijime të reja të Krishtit, 8 u shndërrua nga Fryma e Shenjtë dhe u thirr të shkonte e të bënte mirë, siç bëri Jezusi. Ai ishte i përkushtuar ndaj mirëqenies së njerëzimit dhe e vuri atë përkushtim në veprim përmes dashurisë, përkujdesjes dhe veprimit në një mënyrë që shfaqte mirësi, dashamirësi dhe kujdes për të tjerët.
Mirësia dhe dashamirësia shpesh shfaqen në një shkallë të gjerë kur ekziston një lloj emergjence ose nevoje e madhe që bën që njerëzit, të krishterë dhe jo të krishterë, të shtrijnë dorën dhe të ndihmojnë të tjerët. Shumë prej nesh do të ndihmojnë në rast urgjence, që është natyrisht e mirë dhe dashamirëse, por kuptimi biblik i këtij fryti të Frymës shkon përtej kësaj. Është një shndërrim nga prirja jonë natyrore të kujdesemi për veten, të jemi egoistë dhe të shqetësohemi për nevojat tona, në një natyrë të perëndishme, të ndikuar nga Fryma e Shenjtë, që është e ndërgjegjshme dhe e gatshme të bëjë diçka për nevojat e të tjerëve. Ka të bëjë me transformimin në një mënyrë që na jep një dëshirë të thellë për të pasqyruar Krishtin.
Të jesh i mirë dhe dashamirës me të tjerët do të thotë të jetë një dukuri e përditshme, jo vetëm një ngritje sporadike e rastit të bësh diçka të pazakontë apo heroike. Shumica e mundësive tona për të përhapur mirësinë duke bërë mirë me të tjerët gjenden në aktivitete të thjeshta të përditshme.
Shkrimet e Shenjta na mësojnë që duhet të shohim jo vetëm interesat tona, por interesat e të tjerëve. 9 Kjo kërkon të luftosh kundër egoizmit tonë të lindur dhe të veprosh me qëllim në mënyra që shkojnë kundër natyrës sonë njerëzore. Shumica e gjërave që bëjmë për t’u bërë më shumë si Krishti me natyrën tonë njerëzore. Përpjekja për t’u bërë më shumë si Jezusi bën thirrje për ndryshim në zemrën, mendjen dhe veprimet tona; por këto ndryshime duhet të rrënjosen thellë në zemër.
Autorja Kelly Minter shkroi:
Unë e kam kuptuar se sa zemra është thelbësore për të gjitha [virtytet]. Thjesht nuk ka asnjë mënyrë për ta shkëputur zemrën time nga veprimet e mia, veçanërisht kur bëhet fjalë për cilësitë e Jezusit. Nëse zemra ime është plot krenari dhe arrogancë, unë nuk do të kem mëshirë dhe durim për njerëzit që takoj. Kur zemra ime është e mbushur me xhelozi dhe zemërim, mirësia dhe falja nuk do të jenë lirshëm të pranishme në jetën time. Anasjelltas, kur Zoti të na ketë zbutur zemrat, të na ketë përulur dhe të na ketë në linjë me Shpirtin e Tij, ne nuk do të jemi në gjendje të ndihmojmë tejmbushjen e mirësisë, gëzimit dhe dashurisë. 10
Si duken mirësia dhe dashamirësia? Ato gjenden në fjalimin tonë kur fjalët që u themi të tjerëve janë plot me dashuri dhe shqetësim për të tjerët, kur i dëgjojmë me endje të tjerët, duke u dhënë atyre vëmendjen tonë të plotë kur mbase do të preferonim të bënim diçka tjetër. I dallojmë tek ata që janë vetëmohues, të cilët japin nga burimet e tyre, nga koha e tyre ose nga vëmendja e tyre ndaj dikujt në nevojë. Ato nënkuptojnë shfaqjen e interesit të vërtetë dhe shqetësimin për të tjerët. Ato e kthejnë faqen kur dikush gabon kundrejt nesh. Ato na ndihmojnë të mbajmë gjuhën kur dikush ka thënë diçka fyese ose lënduese. Ato nuk kërkojnë hakmarrje, por falin. Si mirësia ashtu edhe dashamirësia vijnë nga zemrat, të cilat përmbajnë dashuri, dhembshuri dhe mëshirë.
Njerëzit e mirë nuk bëjnë thashetheme. Ata nuk e tradhtojnë besimin. Ata shfaqin durim. Ata nuk janë egoistë. Ata nuk kanë me temperament të paduruar apo shpërthyes. Ata nuk flasin vazhdimisht dhe as nuk e tërheqin vëmendjen ndaj vetvetes. Ata nuk janë për t’u ardhur keq. 11
Si ata që duan të imitojnë Krishtin, sfidohemi të japim jetën për të tjerët. Kjo do të thotë t’u japim kohë të tjerëve, si për shembull: bashkëshortit, fëmijëve dhe të dashurve të tjerë, kështu që ata të ndihen të dashur dhe të vlerësuar. Kjo mund të nënkuptojë gjëra të thjeshta si larja e enëve, nxjerrja e mbeturinave ose loja me fëmijët, në mënyrë që bashkëshorti/ja ynë/jonë të pushojë. Do të thotë gjithashtu të jesh i mirë me njerëzit, përveç familjes ose të njohurve tanë; duke treguar mirësi duke u dhënë të tjerëve në nevojë, edhe kur është sakrificë; duke folur një fjalë të mirë me dikë, edhe kur jemi duke luftuar vetë. Ka një pafundësi mënyrash si mund të jemi të mirë me të tjerët.
Mirësi do të thotë fjalë të dashura dhe gjeste të kujdesshme. Është të kesh një zemër të dhembshur dhe ta vësh atë dhembshuri dhe dashuri në veprim. Të gjithë ne kemi mundësi të jemi të mirë me të tjerët gjatë gjithë ditëve tona. Ne mund të ofrojmë një fjalë të mirë, të japim një dorë, të bëjmë një gjest, mbase edhe atë që mbetet pa u vënë re, me qëllimin për të vepruar me dashuri, për ta bërë jetën pak më të këndshme për të tjerët. Sigurisht, do të na kushtojë kohë dhe përpjekje dhe nganjëherë ka edhe kosto financiare, por ia vlen shumë të sakrifikosh, pasi pasqyron dashurinë e Jezusit ndaj të tjerëve dhe ky gjest i pëlqen Lordit tonë.
Jezusi na dha një ide se sa shumë e vlerëson Zoti shfaqjen e mirësisë dhe dashamirësisë në këtë fragment lidhur me ditën e ardhshme të gjykimit:
Atëherë Mbreti do t’u thotë atyre që do të jenë në të djathtën e tij: “Ejani, të bekuar të Atit tim; merrni në trashëgim mbretërinë që u bë gati për ju që nga krijimi i botës. Sepse pata uri dhe më dhatë për të ngrënë, pata etje dhe më dhatë për të pirë; isha i huaj dhe më pritët, isha i zhveshur dhe më veshët, isha i sëmurë dhe ju më vizitonit, isha në burg dhe erdhët tek unë.” Atëherë të drejtët do t’i përgjigjen duke thënë: “Zot, kur të pamë të uritur dhe të dhamë për të ngrënë; ose të etur dhe të dhamë për të pirë? Dhe kur të pamë të huaj dhe të pritëm ose të zhveshur dhe të veshëm? Dhe kur të pamë të lënguar ose në burg dhe erdhëm te ti?” Dhe Mbreti duke iu përgjigjur do t’u thotë: “Në të vërtetë po ju them: sa herë ia keni bërë këtë ndonjërit prej këtyre vëllezërve të mi më të vegjël, këtë ma bëtë mua.” 12
- Shih Galatasve 5:19–21. ↑
- Galatasve 5:22–23 ESV ↑
- Psalmi 25:8 ESV ↑
- Titi 3:4–5 ESV ↑
- Efesianëve 4:32 ESV ↑
- Jerry Bridges, Praktika e Perëndishmërisë (Colorado Springs: Navpress, 2010), 215. ↑
- Luka 6:35 ESV ↑
- Shih 2 e Korintasve 5:17. ↑
- Filipianëve 2:4 ↑
- Kelly Minter, Fitting Room (Colorado Springs: David C. Cook, 2011), 139. ↑
- I njëjti libër, 137. ↑
- Mateu 25: 34–40 ESV ↑