Jam i uritur, por nuk më shkon asgjë ndërmend për të ngrënë. Shkoj te frigoriferi për të vendosur se çfarë të gatuaj për darkë dhe largohem i frustruar. Asgjë nuk duket e kënaqshme.
Gjatë viteve të fundit, kam zhvilluar disa ndjeshmëri ushqimore që kufizojnë atë që ha. Këto nuk janë kërcënuese për jetën siç janë disa alergji, por shqetësimi që kam nga të ngrënit e ushqimeve të gabuara nuk ia vlen kënaqësinë momentale të ngrënies së diçkaje që nuk duhet.
E para ishte intoleranca ndaj laktozës. Pasi u rrita në një fermë qumështi dhe gjithmonë pija shumë qumësht dhe haja produkte qumështi, ishte një tronditje të merrja vesh se nuk mund t’i tretja më ato. Mund të pi qumësht pa laktozë, të ha gjalpë dhe disa lloje djathërash të fortë, por edhe kosi me laktozë më jep probleme me tretjen.
Kur vazhdova të kisha probleme, kuptova se isha gjithashtu e ndjeshme ndaj glutenit dhe fruktozës. Kjo e kufizoi seriozisht atë që mund të ha. Ditën që u ktheva në shtëpi nga mjeku me listën e ushqimeve që nuk duhet të haja më, shëtisja nëpër supermarket dhe ndjeva sikur po vajtoja për të gjitha ushqimet që më pëlqenin dhe që nuk do të mund t’i haja.
Më ka kthyer në një lexues të zjarrtë të përbërësve, gjë që më ndihmon të marr vendime të arsyeshme dhe të shëndetshme për ushqimin që ha. Mund të thuash se jam bërë një minimaliste ushqimi. Kam një listë të kufizuar të ushqimeve që mund të ha dhe përpiqem të kem një dietë të plotë me shumë perime dhe disa fruta, pulë pa dhjamë, vezë dhe peshk, oriz kaf dhe një sasi të vogël djathi të fortë.
Por ndonjëherë, si sot, dëshiroj të ha diçka vërtet dekadente. Por nuk do ta bëj, sepse e di që do të rezultonte me dhimbje barku për një javë më pas.
Nuk mund të rri pa bërë një krahasim me jetën time shpirtërore. Ndonjëherë më duket sikur mërzitem duke kufizuar librat audio që dëgjoj dhe dua të provoj diçka ndryshe. Më pëlqen të dëgjoj libra audio ndërsa më zë gjumi, por ndonjëherë provoj ndonjë libër që e di që nuk është i mirë për mua dhe mendja ime shënjohet për ditë të tëra nga imazhet që nuk dua t’i mendoj.
Kështu që preferoj të jem minimaliste. Më mirë të ha mishin e pulës dhe perimeve të ziera. Preferoj të dëgjoj Psalmet për herë të 119-të ndërsa shtrihem për të fjetur, sesa të përballem me pasojat e ndonjë thrilleri që nuk më lë shije të mirë.
Unë jam mirënjohëse për stomakun tim të ndjeshëm që më mban në rrugë të drejtë dhe të mirë në ushqimin tim. Jam gjithashtu mirënjohëse për një shpirt të ndjeshëm që më tregon se çfarë është dhe nuk është e mirë për mua.