A jeni ndier ndonjëherë i karakterizuar padrejtësisht nga të tjerët? Ndoshta keni qenë në një situatë ku dikush ndërvepron me ju në bazë të asaj që ata mendoj se “dinë” për ju (domethënë, çfarë kanë dëgjuar për ju aty-këtu), pa e ditur apo kuptuar të vërtetën, ndoshta pa ju takuar apo folur ndonjëherë më parë.
Ndonjëherë mendoj se njerëzit kanë prirjen të dalin në përfundime negative për Martën, motrën e Marisë, bazuar në tregimin e ndërveprimeve të motrave me Jezusin në Lukën 10.
Jezusi erdhi në një fshat ku një grua me emrin Marta i hapi shtëpinë e saj. Ajo kishte një motër të quajtur Mari, e cila u ul te këmbët e Lordit duke e dëgjuar me kërshëri. Por Marta ishte shpërqendruar nga të gjitha përgatitjet që duheshin bërë.
Ajo erdhi tek ai dhe e pyeti: “Zot, a nuk të intereson që ime motër më la vetëm të shërbej? I thuaj, pra, të më ndihmojë!”
Zoti iu përgjigj Zoti, ”Martë, Martë, ti po shqetësohesh dhe kujdesesh për shumë gjëra; por vetëm një gjë është e nevojshme”. “Dhe Maria zgjodhi pjesën më të mirë, që asaj nuk do t’i hiqet”. 1
Ka një mësim jetësor për të nxënë, nga veprimet e Marisë në këtë histori. Është jashtëzakonisht e vështirë ta bësh dallimin midis “gjërave më të mira” dhe “gjërave të mira” dhe më pas të marrësh vendimin për të hequr dorë nga diçka e mirë, ndërsa kërkon për atë që është më e mira. Pra, është një qëllim i denjë të mësosh të jesh si Maria.
Por ka një histori tjetër për Martën në Gjonin 11, dhe kjo na tregon disa nga pikat e forta të Martës.
Gjoni 11 është kapitulli për Llazarin, vëllanë e Marisë dhe Martës. Me sa duket, Jezusi ishte i afërt me tre vëllezërit e motrat dhe kur Llazari u sëmur, motrat e tij i dërguan fjalë Jezusit, duke shpresuar se Ai do ta vizitonte dhe shëronte Llazarin para se shëndeti i tij të përkeqësohej.
Në vend të kësaj, ndodh e kundërta. Jezusi qëndron atje ku është. Llazari vdes. Dhe atëherë Jezusi shkon në Betani, në vendlindjen e Llazarit.
Kur Jezusi u tha dishepujve se Llazari kishte vdekur, Ai tha: “Llazari ka vdekur. Edhe unë gëzohem për ju që nuk isha atje, që të besoni; por le të shkojmë tek ai’.” 2
Ndërsa Jezusi po i afrohet Betanisë, Marta doli ta takonte. Kur arrin te Jezusi, ajo thotë:
“Zot, po të ishe këtu, im vëlla nuk do të kishte vdekur. por edhe tani e di se të gjitha ato që ti i kërkon Perëndisë, Perëndia do të t’i japë”.
Jezusi i tha: ”Yt vëlla do të ringjallet”.
Marta i tha: ”E di se do të ringjallet, në ringjallje, ditën e fundit”.
Jezusi i tha: ”Unë jam ringjallja dhe jeta. Ai që beson në mua, edhe sikur të duhej të vdesë do të jetojë. Dhe ai që jeton e beson në mua, nuk do të vdesë kurrë përjetë. A e beson këtë?”
Ajo i tha: ”Po, Zot, unë besoj se ti je Krishti, Biri i Perëndisë, që duhet të vinte në botë.”3
Këto deklarata tregojnë se Marta ishte një grua me besim të fortë. Ajo duhet të ketë qenë në ankth të tmerrshëm për vdekjen e vëllait të saj, për të mos thënë ndoshta e hutuar pse Jezusi nuk erdhi në Betani kur ata pyetën për herë të parë. Gjithashtu, konsideroni që Jezusi nuk i thotë drejtpërdrejt asaj: “Do ta ringjall sot vëllain tënd nga të vdekurit!” Ai nuk i shpjegon asaj se çfarë donte të thoshte kur Ai tha: “Kushdo që jeton dhe beson në Mua nuk do të vdesë kurrë.”
Pavarësisht se nuk i dinte të gjitha hollësitë apo çfarë do t’i kërkonte Jezusi të Atit, ajo beson se Jezusi do të veprojë në një mënyrë që është për të mirën e tyre. Ajo thotë: “Unë e di se çfarëdo të kërkosh nga Zoti, Zoti do t’jua japë. Unë besoj se ju jeni Krishti, Biri i Zotit”.
Padyshim, Llazari (i cili kishte katër ditë që kishte vdekur) ngrihet dhe del nga varri i tij! Është një mrekulli e pabesueshme dhe rezulton në më shumë njerëz, që besojnë te Jezusi.
Në këto dy kapituj ka shumë për të menduar dhe reflektuar. Por në lidhje me krahasimet midis Marisë dhe Martës veçanërisht, e gjej veten duke menduar në vijat e mëposhtme:
Të gjithë kanë pika të forta dhe të gjithë kanë të meta. Të gjithë kemi gjëra, për të cilat jemi krenarë dhe na pëlqejnë për veten; gjërat që i ndiejmë se janë “ashtu si jemi” dhe gjëra që na frustrojnë, apo që po përpiqemi t’i ndryshojmë. Por askush nuk dëshiron të karakterizohet nga ndonjë gafë e tyre apo të etiketohet përgjithmonë bazuar në ndonjë “të metë” apo “atë periudhë” kur gjërat s’kanë ecur mirë. Është e padrejtë!
Në vend që të kujtojmë Martën si motrën që “nuk zgjodhi pjesën më të mirë” apo “ishte e zënë me shërbimin”, pse të mos i jepnim një kornizë referimi dhe të kujtojmë Martën si gruan që besoi dhe mbështetin Jezusin edhe përballë humbjes së madhe personale.
Unë mendoj se do të ishte mirë të ishe një përzierje e Marisë dhe Martës: punëtor, i zellshëm, besimplotë, me besim të fortë, duke i qëndruar besnik bindjeve të mia dhe duke bërë çmos për të zgjedhur “gjënë e nevojshme” dhe për të marrë vendime që me të vërtetë vlejnë në planin afatgjatë.