Disa vite më parë, unë dhe bashkëshorti im po shërbenim si misionarë në Brazilin verior, kur u hap një vend për të marrë pjesë në një sipërmarrje të re për të ndihmuar të rinjtë në Buenos Aires.

Në atë kohë ne kishim tre fëmijë dhe unë isha shtatzënë me të katërtin. Burri im është nga Argjentina dhe shpresonte që të arrinim në kohë për të kaluar Krishtlindjen me babanë e tij të moshuar, kështu që disa ditë para Krishtlindjes, u nisëm në rrugë tokësore për të udhëtuar 7,000 km (4,350 mi). Udhëtimi shkoi mirë derisa mbërritëm në kufi.

Në pamundësi për ta çuar fugonin tonë në Argjentinë për shkak të komplikimeve të dokumenteve, vendosëm ta linim në Brazil derisa të mund t’i zgjidhim gjërat. Dikush na çoi nga kufiri në një stacion kamionësh në qytetin e Konkordias, nga ku planifikuam të merrnim një autobus pjesën tjetër të rrugës. Autobusi i parë që mbërriti ishte plot dhe kur pyetëm për orarin e autobusëve në restorantin e stacionit të kamionëve, na thanë se nuk do të kishte autobus tjetër deri të nesërmen.

Përgjigjja nga pikoi në zemër. U ndjemë si Maria dhe Josefi në Betlehem. Dhjetori është i ftohtë në Argjentinën veriore, por brenda restorantit ishte ngrohtë . Kamarieri, i cili ishte atje vetëm, tha se mund të rrinim sa të kishim nevojë. Ne thamë një lutje të zjarrtë.

Ajo lutje mori përgjigje vetëm pak minuta më vonë. Disa makina u ndalën dhe një grup prej rreth 30 personash mbushi tryezën e madhe në qendër të restorantit. Ata dolëm të ishin pronarët e stacionit të kamionëve dhe familjet e tyre dhe na ftuan t’i bashkoheshim në festimet e tyre, të cilat përfshinin një darkë të shijshme Krishtlindjesh. Ishte mesnatë para se ta kuptonim, dhe të gjithë shkëmbyem përqafime dhe urime të ngrohta për Krishtlindje, ndërsa luheshin këngët në sfond.

Ndjemë kaq dashuri. Kishim mbërritur të ftohtë dhe të uritur në një stacion kamionësh të vetmuar dhe të zbrazët në mes të askundit, por Zoti nuk na harroi. Ai dërgoi engjëjt e Tij të Krishtlindjes, në fillim kamerierin, pastaj pronarët dhe familjet e tyre, që të na gëzonin dhe të ndanin me ne një festë të mrekullueshme.

Në orën 12:20, dy shoferë autobusi ndaluan në restorant për të pirë një kafe. Ata po ktheheshin në Buenos Aires me një autobus turistik bosh dhe u ofruan të na çonin atje pa pagesë. Fjetëm të qetë në autobus dhe mbërritëm në një agim të bukur rozë mbi lumin La Plata.

Nuk shkoi siç kishim planifikuar, por ishin një Krishtlindje që nuk do ta harrojmë kurrë.