“Një njeri zbriti nga Jeruzalemi në Jeriko dhe ra mes hajdutëve, të cilët ia hoqën rrobat, e plagosën dhe u larguan, duke e lënë gjysmë të vdekur…” (Luka 10:30 NKJV). Kështu fillon shëmbëlltyra e Samaritanit të Mirë, një nga tregimet më të njohura në Bibël, dhe ndoshta në letërsi.
Në histori, hebrenj të ndryshëm të devotshëm kalojnë pranë udhëtarit fatkeq, por nuk bëjnë asgjë për të ndihmuar. Së fundi, një samaritan, anëtar i një grupi etnik dhe fetar të shmangur nga hebrenjtë në kohën e Jezusit, ka dhembshuri për viktimën, fasha plagët e tij dhe e sjell atë në një han, ku ai premton të mbulojë çdo shpenzim të kërkuar në kujdesin e burrit.
Me historinë e Samaritanit të Mirë, Jezusi mësoi se fqinji ynë është kushdo që ka nevojë për ndihmën tonë, pavarësisht nga raca, besimi, ngjyra, kombësia, gjendja ose vendndodhja. Ungjijtë renditen shumë herë kur Jezusi ndjeu dhembshuri ndaj turmave ose ndaj individëve dhe u shty për t’i ndihmuar ata.
Ungjilli i Lukës na tregon historinë se si Jezusi ringjalli djalin e vejushës së Nainit nga të vdekurit. “Kur Zoti e pa, zemra e tij u mbush me dhembshuri. “Mos qaj!” tha ai. Pastaj ai eci drejt arkivolit dhe e preku atë, dhe bartësit u ndalën. “Djalosh,” tha ai, “po të them, ngrihu.” Atëherë djali i vdekur u ngrit dhe filloi të fliste!” (Luka 7:13–15 NLT).
Ndonjëherë implikimet e këtyre tregimeve mund të humbasin tek lexuesit modernë. Luka e vendos këtë mrekulli duke na thënë se Jezusi po predikonte në Kapernaum një ditë dhe se Ai ishte në Nain “një ditë më pas.”
Nain është gati 50 kilometra larg nga Kapernaumi, me një ndryshim lartësie prej 400 metrash. Ajo ecje e vështirë dhe e përpjetë zgjat 10 deri në 12 orë sot në rrugë të shtruara, kështu që mund ta imagjinoni kohën dhe përpjekjen që duhet t’i ketë marrë Jezusit dhe ndjekësve të Tij. Por dyshoj se zemra e Tij tashmë ishte “e tejmbushur me dhembshuri”, ndërsa Ati po e udhëzonte tek e veja. Ai nuk “ndodhi” të përfundonte në Nain atë ditë të veçantë.
“Si duket dashuria?” Pyeti Shën Agustini. “Ka sy për të parë mjerimin dhe dëshirën. Ka veshë për të dëgjuar psherëtimat dhe pikëllimet e njerëzve. Ka duar për të ndihmuar të tjerët. Ka këmbë për të nxituar te të varfërit dhe nevojtarët.”
Të mëshirshmit përulen në lutjet e tyre dhe përputhen me veprat e mira me fjalët e tyre të mira. Këtë bëri Samaritani i Mirë. Këtë bëri Jezusi. Dhe këtë ajo mund të përpiqemi të bëjmë secili në jetën tonë ndërsa jetojmë besimin tonë.