Kur e vëmë në praktikë besimin tonë, kalojmë nga të qenit thjesht besimtarë në instrumente të dashurisë së Zotit. Miku im farmacist, Jamal, më tregoi një histori interesante rreth kësaj. Ja si ndodhi.

Një ditë, një i ri – le ta quajmë Alex – i dorëzoi Jamalit një recetë për ilaçe kundër pagjumësisë. Pasi e kontrolloi recetën, Jamali u step. “Je i sigurt që dëshiron t’i marrësh të gjitha këto ilaçe?” – e pyeti.

“Sigurisht!” – u përgjigj i riu. “Nuk mund të fle, dhe kjo po më shkatërron jetën!”

Jamali mori një frymëmarrje të thellë. “E di që disa nga këto ilaçe kanë efekte anësore të forta? Nëse nuk të shqetëson pyetja ime, përse nuk mund të flesh? Duket sikur je një djalë i shëndetshëm.”

Alex u duk i shqetësuar. “Sepse sapo e mbështes kokën në jastëk, nuk mund të ndaloj së menduari për të ardhmen time!”

“Çfarë të shqetëson?” – e pyeti Jamali.

Alex filloi të tregonte problemet e tij, dhe Jamali e dëgjoi me durim. Pastaj, me një ton prindëror, Jamali i tha: “E ardhmja jonë është në duart e Zotit. Mund të gjejmë qetësi dhe të ndalojmë së shqetësuari për të, kur ia dorëzojmë Atij.”

Alex e dëgjoi me vëmendje, por dukej ende i mbushur me shqetësime. “Doktori im ka sugjeruar edhe trajtime me goditje elektrike një herë në javë,” tha ai me një ton krejt të zakonshëm.

Jamali ngriti vetullat. “Çfarë?! Duhet të ketë një zgjidhje më të mirë se kaq!”

“Po cila?” – pyeti Alex.

Jamali uli kokën dhe u lut që Zoti t’i jepte një zgjidhje për problemin e Alex-it. Pas pak, iu ndez një ide. “Kam një mik që punon si trajner në një palestër. Mendoj se ai mund të të ndihmojë. Pse nuk i bën një vizitë?”

Kjo ide i pëlqeu Alex-it, prandaj shkoi menjëherë në palestër.

Disa orë më vonë, Jamali telefonoi trajnerin për të pyetur se si shkoi takimi.

“Sapo hyri në palestër, e vura në rutine,” tha trajneri. “Dhe është ende duke ecur! Ka aq shumë energji të pashfrytëzuar, nuk çuditem që nuk mund të flinte!”

Disa ditë më vonë, Alex u kthye përsëri në farmaci, këtë herë me një buzëqeshje në fytyrë. “Kam nisur të shkoj në palestër çdo ditë dhe kam fjetur shkëlqyeshëm çdo natë që atëherë!”

“Po receta?” – e pyeti Jamali.

“E hodha poshtë! Dhe, përveç kësaj, ke pasur të drejtë. Zoti e dinte saktësisht çfarë më duhej!”

“Ki besim te Zoti me gjithë zemrën tënde dhe mos u mbështet në zgjuarsinë tënde. Pranoje Atë në të gjitha rrugët e tua, dhe Ai do të udhëheqë hapat e tu” (Fjalët e Urta 3:5–6).