Jemi ulur në një restorant dhe një nga fëmijët e mi më kthehet dhe më thotë: “Mami, çfarë dua të ha?” Si një nënë me eksperiencë, i përgjigjem me: “Nuk e di!” Ky adoleshent di të lexojë, të ngasë makinën dhe të punojë—nuk ka nevojë që unë të marr këtë vendim për të.

Ndonjëherë mendoj se ne i qasemi vendimeve të jetës në të njëjtën mënyrë si vajza ime. Kur përballemi me një zgjedhje, themi: “Zot, më thuaj çfarë të bëj!”, sikur Zoti do të ndërhyjë në çdo detaj të vogël të jetës sonë. Por ndoshta përgjigjja e Tij do të ishte diçka si: “Jo, Unë të kam dhënë tashmë kufijtë dhe ke informacionin që të duhet për të marrë këtë vendim.” Ashtu si çdo prind i mirë, Zoti dëshiron që ne të marrim përgjegjësinë për vendimet tona, të ecim përpara me besim, të mësojmë, të rritemi, të provojmë, të gabojmë, të zgjerojmë aftësitë tona dhe të zhvillohemi.

Kjo mund të duket në kundërshtim me premtimin e Zotit se Ai do të drejtojë rrugët tona (Fjalët e Urta 3:6) ose se Ai do të na japë dëshirat e zemrës sonë (Psalmi 37:4). Por unë mendoj se është shumë e ngjashme me mënyrën se si i mësova fëmijët e mi të ushqeheshin me zgjuarsi. Kur ishin të vegjël, i ushqeja me qëllim me ushqime të shëndetshme dhe shmangia ushqimet e pashëndetshme. Gradualisht i njoha me një shumëllojshmëri ushqimesh dhe shijesh. I përfshija në punët e kuzhinës, i merrja me vete për të bërë pazar dhe në përgjithësi i bëja pjesë të gjithçkaje që lidhej me organizimin e ushqimit në shtëpi. Tani që janë adoleshentë të rritur dhe të rinj, ata dinë të gatuajnë dhe të bëjnë pazar vetë, ndaj nuk ndërhyj shumë në vendimet e tyre për ushqimin.

E njëjta gjë vlen edhe për Fjalën e Zotit. Ai na ka treguar zemrën e Tij—mund të shohim çfarë i pëlqen dhe çfarë e zemëron, dhe përmes kësaj mund të kuptojmë vullnetin e Tij. A do të thotë kjo që çdo vendim do të jetë i qartë për ne? Jo. Do të thotë që, për sa kohë që nuk po largohemi nga kufijtë e Fjalës së Tij, kemi lirinë të mësojmë, të provojmë, të provojmë përsëri dhe të zgjerojmë horizontet tona.

Jakobi 1:5 thotë: “Nëse ndokush nga ju i mungon mençuria, le t’ia kërkojë Perëndisë, i cili u jep të gjithëve bujarisht, pa qortuar, dhe ajo do t’i jepet atij” (NIV). Vendi i parë ku duhet të kërkojmë mençurinë është Bibla. Vullneti dhe mençuria e Zotit rrallëherë do të na vijnë përmes një zbulese të mrekullueshme—përkundrazi, ato gjenden në drejtimin që Ai tashmë na ka dhënë përmes Fjalës së Tij.