Histori dhe shëmbëlltyra të panumërta tregohen për fillimet e vogla që çojnë në përfundime më të mëdha. Kjo është historia ime e fillimeve të vogla.
Ishte një koment nga një i huaj që më bëri të mendoj për një ndryshim drejtimi në punën sociale në të cilën ishim përfshirë në atë kohë. Vendi ku ne po punonim nuk kishte dhënë shumë rezultate të qëndrueshme dhe rezultati i punës sonë nuk kishte qenë aspak ajo që kishim shpresuar. Përpjekjet tona dukeshin të kota dhe puna ishte bërë gjithnjë e më frustuese.
Nuk e kisha idenë se çfarë duhej të ndryshonte saktësisht, por një ditë, kur më së paku e prisja, një takim i vuri gjërat në lëvizje. Ndërsa prisja në një zonë recepsioni për një takim, u përfshiva në një bisedë të vogël me një të huaj. Ai ishte një biznesmen nga kontinenti afrikan dhe fliste me dashuri për vendin e tij, bukurinë skenike, njerëzit, por gjithashtu çekuilibrin social dhe varfërinë.
Më vonë, kur po mendoja për këtë takim, kuptova se një farë ishte mbjellë në tokën pjellore të mendjes sime. Në fillim ajo ishte vetëm një farë e vogël, por kur unë i dhashë vëmendje të mëtejshme, ajo filloi të mbijë me një ide. Shpejt pas kësaj, ideja evoluoi në një plan, të frikshëm në dukje, por ende intrigues, veçanërisht pasi përfshiu një ndryshim të madh në vendndodhjen dhe mënyrën e funksionimit. Pas angazhimit të kësaj ndërmarrjeje në lutje dhe zhbirim idesh, plani ngadalë u formua dhe ne ndërmorëm veprime. Me hapa të vegjël dhe të zymtë, lëvizëm në drejtimin në dukje të frikshëm që Zoti po na tregonte. Faza e konsolidimit në territor të panjohur kishte filluar.
Në fazat fillestare të krijimit të një komuniteti pune në një vend afrikan, besimi, vendosmëria dhe durimi ynë u testuan tërësisht. Duhej të pushtoheshin sfidat e panumërta dhe duhej të pengoheshin pengesat e paparashikuara. Më së fundi, pas një numri vitesh provë dhe gabimesh, mori formë baza e një projekti ndihme të qëndrueshme.
Duke parë poshtë shkallëve të arritjeve që filluan me një farëz të vogël, puna jonë e testuar në kohë tani feston vitin e 27-të të shërbimit në komunitetet e margjinalizuara. Që nga ato hapat e parë të lëkundur dhe fillimet e vogla, mijëra familje të varfra janë ndihmuar, fëmijët e braktisur kanë marrë arsim të pasuar nga mundësi pune dhe jetë të panumërta kanë ndryshuar pozitivisht.
Që atëherë kam mësuar të mos nënvlerësoj fuqinë e një mendimi, një ideje të flaktë, ose një ëndrre që Zoti mbjell në zemrat tona që na çon në një drejtim të caktuar që, kur ndiqet, mund të çojë në gjëra të reja dhe më të mëdha. Kjo më kujton një histori që kam lexuar kohët e fundit.
“Karroca pa kalë” e parë u ndërtua në vitin 1769 nga një francez i quajtur Nicholas-Joseph Cugnot. Ishte një karrocë e stërmadhe me tre rrota, me avull, e cila udhëtonte me një shpejtësi prej 3.6 kilometrash në orë.
Në atë kohë, nuk mund ta imagjinoje se shumë njerëz panë shumë përfitime në karrocën pa kalë të Cugnot. Ishte shumë e shtrenjtë, shumë e zhurmshme, dhe nuk matej as me ritmin e një kali të vjetër. Megjithatë nga ajo karrocë pa kalë erdhi një revolucion. Ndonjëherë duhet t’i kujtojmë vetes se është në rregull të fillojmë diçka të vogël, me një ide që duket e çmendur, dhe të shikojmë nëse, nga ai vizion embrional, mund të ndodhë diçka e madhe.
Jezusi theksoi kapacitetin e gjërave të vogla duke u kthyer në gjëra të mëdha si më poshtë:
“Mbretëria e qiejve i ngjan një kokrre sinapi, të cilën e merr një njeri dhe e mbjell në arën e vet. Ajo, pa dyshim, është më e vogla nga të gjitha farërat; por, kur rritet, është më e madhe se të gjitha barishtet, dhe bëhet një pemë, aq sa zogjtë e qiellit vijnë dhe gjejnë strehë në degët e saj”. Ai u tha atyre një shëmbëlltyrë tjetër: ”Mbretëria e qiejve i ngjan majasë që e merr një grua dhe zë brumë me tri masa miell derisa brumi të mbruhet plotësisht”.1
Duke dëgjuar “pëshpëritjet” e Zotit në zemrat tona dhe duke qëndruar në kontakt me planin e Tij për jetën tonë, edhe ajo që duket e pamundur mund të bëhet realitet.
- Mateu 13:31–33 ↑