Si të krishterë, jemi të thirrur ta vëmë besimin tonë në veprim dhe të arrijmë tek zemrat e lodhura dhe të trazuara, të pafavorizuarit, të shtypurit dhe nevojtarët. Jezusi erdhi për të shërbyer, dhe ne jemi thirrur të bëjmë të njëjtën gjë. T’u shërbejmë atyre në nevojë është një mënyrë e bukur për të shprehur besimin tonë. Të paprivilegjuarit, nevojtarët dhe të uriturit duhet të dinë se i duan dhe kujdesen për ta, se ata janë të vlerësuar. Zoti i vlerëson ata, dhe ne si të krishterë, gjithashtu.
Shërbimi në jetimore, vizitat te të sëmurët, shërbimi ndaj të burgosurve, gërmimi i puseve, mësimi i të paprivilegjuarve, pjesëmarrja në kampe mjekësore, mbrojtja e të shtypurve dhe shumë më tepër, janë mënyra të vlefshme për ta bërë botën një vend më të mirë dhe për të sjellë Frymën e Jezusit në jetën e atyre në nevojë.
Shën Agustini dikur tha: “Si duket dashuria? Ka duar për të ndihmuar të tjerët. Ka këmbë për të nxituar te të varfrit dhe nevojtarët.” Ka sy për të parë mjerimin dhe dëshirën. Ka veshë për të dëgjuar psherëtimat dhe pikëllimet e njerëzve. Kështu duket dashuria.”
Të jetojmë besimin tonë dhe të ndjekim hapat e Jezusit do të thotë ta vëmë besimin në veprim dhe të kujdesemi për të tjerët në çdo mënyrë të mundshme, dhe ta bëjmë këtë për Zotin. Ne u drejtohemi atyre që mund të jenë të varfër, të pikëlluar dhe që kanë nevojë për balsamin shërues të Zotit dhe shpresën për të ardhmen. Ne kërkojmë ata që mund të jenë të shëndetshëm dhe të pasur, por që janë të lodhur, të shqetësuar dhe të humbur. Jemi të prekur nga gjendja e vështirë e atyre që janë të persekutuar, të izoluar nga shoqëria ose të margjinalizuar.
Pavarësisht nga rrethanat, përpiqemi të dallojmë se si të jemi më së miri një shembull i dashurisë së Zotit. Është pjesë e të qenit drita e botës dhe kripa e tokës ndërsa ne ndriçojmë dritën e dashurisë dhe të vërtetës së Zotit mbi ata që kanë nevojë dhe tregojmë dashurinë e Zotit në veprim (Mateu 5:14–16). Ne përpiqemi të bëhemi si Jezusi, duke pasur zemrën e Tij për njerëzit dhe duke u nxitur të bëjmë atë që mundemi për të përmirësuar jetën e tyre, si shpirtërisht ashtu edhe praktikisht. Ne ecim ashtu siç eci Jezusi. Ne ndjekim Mjeshtrin.
Atë që bëjmë për të tjerët, shërbimin tonë, lutjet tona, dhënien tonë, ne e bëjmë për Jezusin. Ne nuk e bëjmë atë për njohje, për përfitime monetare, ose për të përparuar në shoqëri. Gjithçka që bëjmë, në çdo shërbesë ose duke dhënë kohën tonë, e bëjmë për të lavdëruar Zotin.
Siç thotë 2 e Korintasve 5:20, “Ne jemi ambasadorë të Krishtit, dhe Zoti e bën apelin e tij nëpërmjet nesh.” Ne jemi përfaqësues të Krishtit. Ne jemi qytetarë të qiellit dhe përfaqësojmë mbretërinë e Zotit. Jemi në detyrë të përkohshme në tokë për të përfaqësuar vendin tonë, mbretin tonë. Është një nder i madh të jesh ambasador dhe ne kemi një përgjegjësi të sillemi në përputhje me rrethanat.
Ne përfaqësojmë Princin e Paqes dhe kemi për detyrë t’i japim botës mesazhin e Tij. Dhe cili është ai mesazh? Gjysma e dytë e vargut paraqet qartë mesazhin që duhet të japim: “Ne ju lutemi në emër të Krishtit: pajtohuni me Zotin.”
Ka miliona, madje miliarda, njerëz që nuk e njohin Zotin personalisht, që nuk kanë dëgjuar kurrë për Jezusin dhe që nuk kanë njohuri për dhuratën e shpëtimit dhe thesarin e jetës së përjetshme që i pret në pranimin e tyre të Jezusit si Shpëtimtarin e tyre. Privilegji ynë është ta ndajmë atë lajm të mirë, t’i prezantojmë njerëzit me Jezusin dhe në fund të fundit, të sjellim sa më shumë njerëz që të jetë e mundur në qiell me ne.
Le të jemi secili një ambasador aktiv dhe i denjë i Krishtit. Ne përfaqësojmë sferën më spektakolare në të gjithë universin, mbretërinë e Zotit. Është me të vërtetë një privilegj të shërbesh si një nga ambasadorët e Zotit dhe ne mund dhe duhet të përcjellim dashurinë, kujdesin dhe dhembshurinë e Jezusit në çdo gjë që bëjmë, qoftë e vogël apo e madhe. Duke “marrë formën e një shërbëtori”, Jezusi dha shembullin më të madh të shërbimit që kjo botë do të shohë ndonjëherë (Filipianëve 2:7).
Dashuria jonë për Jezusin na nxit t’u shërbejmë të tjerëve në emër të Tij. Na motivon të jemi ambasadorë të Tij në çfarëdo situate që gjejmë veten. Na detyron të ndihmojmë ata në nevojë dhe të sigurojmë shpresë dhe shërim për ata me zemër të thyer.
Ne mund të jemi duart e Tij për të ndihmuar dhe prekur, goja e Tij për të folur të vërtetën dhe për të dhënë inkurajim dhe shpresë, sytë e Tij për të përcjellë dhembshuri, këmbët e Tij për të ecur përkrah një shpirti të lodhur dhe krahët e Tij për të ndihmuar në mbajtjen e barrës së tyre të rëndë. Ne e bëjmë këtë për Të, si për Të, sepse po përpiqemi të bëjmë atë që Ai do të bënte nëse do të ishte këtu. Ne kemi shembullin e regjistruar të jetës së Jezusit në tokë që na tregon se sa shumë Ai na donte. Ne e dimë nga Bibla se sa me dhembshuri Ai bashkëveproi me njerëzit në kohën e Tij.
Jezusi na ka besuar përgjegjësinë e përcjelljes së dashurisë së Tij personale, të pakushtëzuar, gjithëpërfshirëse për bashkëshortin dhe bashkëshorten tonë, për ata që ndajnë planetin me ne sot. Le të bëhemi si Jezusi. Le të duam si Jezusi. Le t’ua hapim zemrat tona të tjerëve në emër të Jezusit. Le të jemi kanale të qarta që Zoti të shërojë dhe të shpëtojë këtë botë në nevojë dhe të thyer.