Ο σεβασμός και η ευγένεια δεν χάνουν ποτέ την αξία τους. Δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε τη δύναμη που υπάρχει σε μια καλή πράξη προνοητικότητας όσο απλή κι αν είναι.
Προχθές, εγώ κι η σύζυγός μου πήγαμε να φάμε έξω με έναν νεαρό γνωστό μας, που επισκεπτόταν την Χιλή. Καθώς καθίσαμε στο τραπέζι, μπορούσαμε να διαισθανθούμε την άβολη «αύρα» του σερβιτόρου μας — κρύα, μουτρωμένη και κάπως απότομη. Ίσως να υποπτευόταν ότι θα ήμασταν εκείνο το είδος των πελατών που κάνουν τη δουλειά του έναν πονοκέφαλο.
Αποφάσισα να δοκιμάσω κάτι που σπάνια αποτυχαίνει — να του φερθώ με σεβασμό και να τον κατακλύσω με φιλικές χειρονομίες — κάποια καλά αστεία, μερικά θετικά σχόλια, χαμόγελα και ειλικρινή εκτίμηση για το σερβίρισμά του. Η αλλαγή ήταν άμεση, καθώς έλαμψε το πρόσωπό του και μας σέρβιρε με ευγένεια και επαγγελματισμό όσο εμείς ήμασταν εκεί.
Μια άλλη μέρα, βρέθηκα στην τουαλέτα ενός εμπορικού κέντρου. Από τότε που άρχισε η πανδημία του Κόβιντ, έχω πάντα μαζί μου ένα μπουκαλάκι με αντισηπτικό, σε περίπτωση που αυτό που υπήρχε στην τουαλέτα θα είχε τελειώσει. Και έτσι κι έγινε. Καθώς έβγαλα το δικό μου μπουκαλάκι με αντισηπτικό, είδα έναν νεαρό να νοιώθει απογοητευμένος καθώς προσπαθούσε να βγάλει και την τελευταία σταγόνα από το μπουκαλάκι αντισηπτικού της τουαλέτας. Έτσι λοιπόν, του πρόσφερα λίγο από το δικό μου. Έμεινε έκπληκτος και ήταν γεμάτος ευγνωμοσύνη. Δεν ξέρω τι μπορεί να περνούσε εκείνη την ημέρα ή στη ζωή του γενικά, όμως φάνηκε πως αυτή η απλή πράξη του έδωσε κάποια αναλαμπή ελπίδας.
Όμως κι εγώ έχω υπάρξει αποδέκτης πράξεων καλοσύνης.
Συνήθως, κάθε απόγευμα κάνω βόλτες με το ποδήλατό μου στο πάρκο και χρησιμοποιώ επίσης και τα όργανα γυμναστικής που υπάρχουν εκεί. Ένα από τα όργανα είναι για την ενδυνάμωση της κοιλιακής χώρας χωρίς να βάζει πίεση στην πλάτη σου. Αυτή τη γυμναστική την έκανα για κάποιο καιρό, όμως δεν είχα καταλάβει ότι δεν την έκανα με το σώμα μου στη σωστή θέση. Κάποιος άγνωστος, συνέβη να περνά από εκεί και ήρθε να μου δείξει πώς να χρησιμοποιώ το όργανο αυτό της γυμναστικής σωστά και πώς να γυμνάζομαι όσο το δυνατόν καλύτερα, χωρίς να τραυματιστώ. Τον ευχαρίστησα ολόκαρδα καθώς ήταν το πρώτο άτομο που ήρθε να μου δείξει ότι έκανα με λάθος τρόπο, τη γυμναστική μου.
Δεν είναι δύσκολο να σκεφτόμαστε λιγάκι περισσότερο για τους άλλους και να κάνουμε κάτι γι’ αυτούς, καθώς περνά η μέρα μας. Συνήθως το θέμα είναι να δούμε την ανάγκη και να ανταποκριθούμε. Μπορούμε να αρχίσουμε με το να χαιρετάμε εκείνους που συναντάμε στον δρόμο μας αντί να τους προσπερνάμε αδιάφορα. Ένα χαμόγελο και μερικές φιλικές λέξεις μπορούν να ξαναθυμίσουν σε κάποιον ότι η ζωή είναι υπέροχη. Ας αφιερώνουμε λίγο από τον χρόνο μας για να δείχνουμε καλοσύνη και να κάνουμε το μέρος του κόσμου που ζούμε, λίγο πιο φωτεινό.