Të gjithë mund të pajtohemi se nuk ka vend në këtë botë pa u prekur nga vështirësitë dhe vuajtjet. Ne duam të besojmë se Zoti është i mirë dhe i dashur, se Ai sheh gjithçka dhe se Ai ka të gjithë botën në duart e Tij. Megjithatë, kur ndodhin gjëra të këqija, ato ide sfidohen shumë.
Kur u përballa edhe një herë me lajmin e një situate të vështirë, mendja ime u kthye prapa në kohë, kur jetova për disa vjet në Filipine në të njëzetat e mia të hershme. Kur mbërritëm për herë të parë në Manila nga Kanadaja perëndimore, dallimet ishin të habitshme në pothuajse çdo mënyrë, nxehtësia dhe lagështia, turmat e njerëzve, trafiku dhe zhurma e pandërprerë, shijet e reja… Por ajo që më tronditi më shumë ishte të shihja varfërinë e vërtetë për herë të parë. Kaq shumë njerëz që takova jetonin me shkallë të ndryshme mungese.
Si një misionar i ri që duhej të mësohesha të bëja pa shumë lehtësi të mëparshme, u tundova të ankohesha në fillim, por shembulli i gëzuar i njerëzve vendas më inkurajoi të mos e bëja. Për shekuj me radhë, popullsia filipinase vuajti luftëra dhe shtypje nga ndërhyrjet e huaja ose zyrtarët lokalë të korruptuar. Ata vuajtën për breza nën peshën e varfërisë dhe premtimeve të thyera, por qëndrimi i tyre ndaj jetës tregoi kurajë dhe thellësi që nuk ishin të njohura për mua në atë kohë.
Gruaja ime dhe unë më vonë jetuam dhe punuam në disa vende të tjera aziatike, përfshirë Japoninë e pasur. Puna jonë e ndarjes së ungjillit na bëri të miqësohemi si me të pasur ashtu edhe me të varfër, dhe në të gjitha nivelet e shoqërisë, gjetëm njerëz që shfaqnin cilësi të një egoizmi dhe gëzimi të jashtëzakonshëm. Atëherë e kuptuam më mirë se emëruesi i përbashkët nuk ishte varfëria ekonomike, por vuajtja. Të gjithë kishin historinë e tyre të një humbjeje që kishte zgjuar në ta hir dhe bujari ndaj të tjerëve.
Kjo botë ka shumë iluzione. Arritjet dhe paratë ndiqen pa fund, ndërsa dështimi shmanget dhe shikohet me përçmim. Por jeta në botën e Zotit është shumë e ndryshme. Dështimi dhe vuajtja janë disa nga mënyrat që Zoti përdor për të na ndihmuar të shohim me perspektivë të vërtetë.
Jezusi ende i thotë këto fjalë të premtimit: “Lum skamësit në frymë, sepse e tyre është mbretëria e qiejve. Lum ata që vajtojnë, sepse ata do të ngushëllohen. Lum ata që janë zemërbutë, sepse ata do ta trashëgojnë tokën. Lum ata që janë të uritur dhe të etur për drejtësi, sepse ata do të ngopen. Lum ata që janë të mëshirshëm, sepse ata do të gjejnë mëshirë. Lum ata që janë të pastër në zemër, sepse ata do ta shohin Perëndinë.”1
- Mateu 5:3–8↑