A jeni aktualisht duke u përballur me një provë, test ose vështirësi pas tjetrës? A po pyesni veten kur ose nëse gjërat do të fillojnë të përmirësohen ndonjëherë dhe të kthehen në normalitet? Ndiheni të rraskapitur, të dërmuar dhe të shtrydhur deri në pikën e fundit?

Pikërisht kështu po ndihesha një ditë jo shumë kohë më parë, sikur po jepja pa pushim, vetëm që të vazhdoja ta bëja këtë pa asnjë shpërblim. U ndjeva e rraskapitur, e harxhuar dhe e zbrazët. Si mund të vazhdoj? Në heshtje u luta. Edhe sa mund të përballoj?

Përgjigja e Zotit erdhi më vonë atë ditë, teksa shtrydhja limonët. Zëri i tij më pëshpëriti butësisht në mendime: A nuk të pëlqen të pish limonadë?

Si gjithmonë. Ka qenë pija ime e preferuar e frutave për aq kohë sa mbaj mend.

A do të ishte e mundur kjo pije juaj e preferuar pa shtrydhur secilin prej këtyre limonëve deri në pikën e fundit?

Në atë moment, e kuptova se isha disi si limonët që po shtrydhja. Zoti po më lejonte të shtrydhesha nga sprova pas sprovës në mënyrë që të nxirrja më të mirën te vetja. Mendova për të gjitha herët kur ose një këngë ose një artikull më ka lindur si ide, si rezultat i një lloj përvoje që fillimisht më lëndoi, ose edhe më shkatërroi plotësisht.

Ti ke një avantazh të madh ndaj limonëve që shtrydh, vazhdoi Ai.

Ç’avantazh?

Ndryshe nga limonët, lëkurat e të cilëve i hidhni pasi të jetë shtrydhur i gjithë lëngu, ju jeni një qenie e gjallë që unë gjithmonë e ripërtërij dhe e rimbush pasi shtrydhja të ketë përfunduar dhe nxirret më e mira nga ju.

Më pëlqen t’i referohem këtij cikli të shtrydhjes deri në pikën e fundit dhe më pas rinovimit dhe rimbushjes si “cikli i limonadës”. Ky term më kujton se megjithëse ajo që po kaloj mund të duket e thartë si një limon, ose megjithëse mund të ndihem tamam si një limon që po shtrydhet, Zoti ka një plan.

Nëse e gjeni veten “të shtrydhur deri në pikën e fundit”, merrni zemër me dijeninë se Zoti do t’ju përtërijë dhe do t’ ju rimbushë në mënyrë që të vazhdoni t’u jepni të tjerëve. Lëreni “ciklin e limonadës” të rrjedhë dhe do të habiteni se sa larg do të shkojë ëmbëlsia që po nxirret nga ju.