Bibla na thotë, “Mos u formësoni nga kjo botë” (Romakëve 12:2 NCV). Ai gjithashtu na thotë të “bëhemi gjithçka për të gjithë njerëzit” në mënyrë që me çdo mënyrë disa të mund të shpëtohen (1 Korintasve 9:22). Në shikim të parë, këto udhëzime mund të duken kontradiktore, por në të vërtetë mund të plotësojnë njëra-tjetrën. Zoti nuk dëshiron që ne të pajtohemi me qëndrimet e pafe, pavarësisht se sa të përhapura mund të jenë, por Ai dëshiron që ne të përshtatemi me shoqërinë në mënyra që na mundësojnë të tregojmë më mirë dashurinë e Tij ndaj të tjerëve dhe t’i sjellim ato më afër Tij.
Apostulli Pal ishte një shembull i mirë i këtij lloj fleksibiliteti ndërsa punonte për të përhapur krishterimin në një larmi të madhe njerëzish. Kur iu drejtua një audience kryesisht hebraike në Antioki, për shembull, ai u kujtoi atyre historinë e Izraelit që nga koha e Moisiut deri në kohën e Davidit, dhe më pas ai tregoi se si Jezusi kishte përmbushur profecitë e Dhiatës së Vjetër për Mesinë e ardhshëm (Veprat 13: 14-49). Por kur Pali foli në këshillin e Areopagut në Athinë, të përbërë nga grekë të sofistikuar që nuk do të ishin të interesuar të dëgjonin një histori të popullit hebre, ai filloi duke iu referuar një altari që kishte parë në qytet, i cili mbante mbishkrimin “Zotit të Panjohur”. Pastaj ai citoi poetët grekë për të treguar se atributet e këtij krijimi të Zotit, providencës dhe gjykimit, që u përmbushën në Jezusin (Veprat 17:22-31).
Francis Xavier (1506–1552) gjithashtu jetoi parimin “të gjitha gjërat për të gjithë njerëzit në mënyrë që të fitonte disa”. Në mënyrë që të lidhej me popullin indian që e konsideronte përulësinë një virtyt, ai vishte veshje të dobëta dhe udhëtonte në këmbë. Kur më vonë vizitoi Japoninë, megjithatë, ai zbuloi se përulësia nuk konsiderohej një virtyt dhe varfëria përbuzej, kështu që ai përshtati kodin e tij të veshjes në përputhje me rrethanat. Xavier bëri atë që ishte e nevojshme për ta paraqitur Jezusin në mënyrën më të ngjashme të mundshme me njerëzit që ai donte të arrinte.
Vetë Jezusi “u bë gjithçka për të gjithë njerëzit” kur la sallat e mëdha të qiellit dhe miqësinë intime që ndau me Atin e Tij për të ardhur në tokë në formë njerëzore (Filipianëve 2:5–7). Ai e bëri këtë në mënyrë që të mund të lidhej më mirë me ne, të kuptonte më mirë problemet dhe dobësitë tona dhe të sakrifikonte veten për faljen e mëkateve tona (Hebrenjve 2:17). Jezusi na thërret të ndjekim shembullin e Tij dhe të shfaqim dashurinë tonë për të tjerët duke arritur tek njerëzit atje ku ata janë me mesazhin e ungjillit.