Kur mora emailin që më njoftonte për ndarjen e papritur nga jeta të vëllait tim, John, për shkak të një ataku në zemër, ndjeva një tronditje të thellë. Ishte vetëm 50 vjeç – shumë i ri për të lënë këtë botë, sidomos duke marrë parasysh që kohët e fundit kishim folur për t’u ribashkuar pas 15 vitesh larg njëri-tjetrit.
Mendimi se nuk do ta shihja më kurrë John-in në këtë jetë ishte i padurueshëm. Zemra më dhimbte. Pastaj, papritur, më erdhën në mendje vargjet e një kënge që ai e këndonte me dashuri:
Parajsa është këtu,
Është këtu tani.
Parajsa është këtu,
Dhe do të të tregoj si:
Ta njohësh Jezusin,
Është parajsë mbi tokë.
Parajsa është këtu,
Është këtu tani!
John e jetoi këtë këngë. Besimi i tij tek Jezusi e mbajti të fortë gjatë gjithë jetës së tij. Ai ishte i përkushtuar për të ndihmuar të tjerët dhe madje shërbeu si mësues vullnetar në një rezervat indian në North Dakota. Por, fatkeqësisht, kjo përvojë e çoi në një rrugë të errët dhe ai ra në alkoolizëm. Megjithatë, me forcën e Jezusit, ai arriti të fitonte betejën e tij, duke festuar dhjetë vite të pastra nga alkooli.
Më pas, një tjetër sfidë e rëndë: diagnoza me çrregullim bipolar të rëndë, që kërkonte mjekim të vazhdueshëm. Dhe tani kjo goditje tjetër – një atak në zemër në moshën 50-vjeçare! John nuk u paraqit në punë një ditë, dhe një mik i shqetësuar shkoi ta kontrollonte. Ai e gjeti të shtrirë në dyshemenë e kuzhinës, pasi kishte pësuar një atak masiv në zemër, që i mori jetën menjëherë.
Në mes të dhimbjes, gjeja ngushëllim duke ditur se John tani ishte në parajsë, me Zotin. Jezusi, që jetoi mes nesh si njeri, i mësoi dishepujt të luteshin: “Ardhtë mbretëria jote, u bëftë vullneti yt, si në qiell, ashtu edhe mbi tokë” (Mateu 6:10). Parajsa është vendi për të cilin besimtarët shpresojnë – një vend ku nuk ka më lot, dhimbje apo vdekje (Zbulesa 21:4). Aty, gjithçka që është e gabuar në këtë botë do të bëhet e drejtë, dhe ne do të jemi të bashkuar me Jezusin në dashuri dhe harmoni.
Por Jezusi na mësoi që një copëz e parajsës mund të vijë edhe në këtë jetë. Paqja, dashuria dhe drejtësia nuk janë vetëm për përjetësinë – ato janë të nevojshme edhe tani. Zoti dëshiron që parajsa të fillojë këtu, mes nesh. Jezusi u tha dishepujve: “Mbretëria e qiellit është afër” dhe i udhëzoi ata të shëronin të sëmurët, të ngjallnin të vdekurit dhe të çlironin të shtypurit, duke i kujtuar: “Falas e keni marrë, falas jepeni” (Mateu 10:7-8). Ky mesazh është ende i vlefshëm sot.
Parajsa nuk është thjesht një premtim për të ardhmen – ajo është një realitet që mund ta sjellim këtu në tokë përmes veprimeve tona. Nuk bëhet fjalë për të injoruar dhimbjen dhe padrejtësitë e botës, por për t’u bërë pjesë e planit të Zotit për shërim dhe shpresë. Ne sjellim parajsën mbi tokë duke ndihmuar të tjerët të takojnë Jezusin dhe të ecin me Të çdo ditë. Jezusi mishëroi vlerat e Zotit duke dashur pa kushte, duke falur bujarisht dhe duke e dashur Atin me gjithë qenien e Tij (Marku 12:30-31). Ai na fton të bëjmë të njëjtën gjë.
Duke menduar për John-in, Jezusin dhe parajsën, ndjeva një qetësi të thellë në shpirt. Lotët më ishin tharë dhe për herë të parë pas disa netësh, fjeta i qetë. Kur u zgjova të nesërmen dhe dola në oborr, pashë diçka që më la pa frymë: dy degët më të larta të pemës më të madhe ishin ndërthurur, duke formuar një zemër. Ishte një kujtesë e qartë e dashurisë së Zotit. Një paqe e thellë më mbushi zemrën – e dija që John ishte në parajsë, i mbështjellë nga dashuria hyjnore.