Pyetja: Pse e lejon Zoti vuajtjen? A nuk interesohet Ai për ne?
Përgjigje: Zoti kujdeset me patjetër! E pikëllon Atë kur na sheh të vuajmë. Bibla na thotë: “Ashtu si një baba është i mëshirshëm me bijtë e tij, kështu është i mëshirshëm Zoti me ata që kanë frikë prej tij. Sepse ai e njeh natyrën tonë dhe nuk harron që ne jemi pluhur.” 1
Jezusi, gjithashtu, mund të simpatizojë dobësitë tona, sepse ai “u tundua në çdo mënyrë, ashtu si ne, por ai nuk mëkatoi.”2 Ai me siguri e di se çfarë do të thotë të vuash, sepse Ai u torturua dhe pastaj u kryqëzua për mëkatet e të gjithë njerëzimit.
Gjithashtu, Bibla premton se një ditë të gjitha vuajtjet do të marrin fund për ata që e duan Zotin. Në qiell, Zoti “do të thajë çdo lot nga sytë e tyre; dhe vdekja nuk do të jetë më; as brengë, as klithma, as mundim, sepse gjërat e mëparshme shkuan.”3
Ndërkohë, Zoti ka një qëllim për gjithçka që Ai lejon të na ndodhë, edhe pse ne mund të mos e shohim gjithmonë menjëherë. Për shembull, kohët e vështira shpesh mund të nxjerrin ëmbëlsi dhe mirësi tek njerëzit. Për ata që nuk e lejojnë veten të bëhen të hidhëruar ose të ngurtësuar prej tyre, pikëllimi, sakrifica dhe trishtimi mund të nxjerrin gjërat e mira: dashurinë, butësinë dhe shqetësimin për të tjerët. Nëse kemi gjetur dashurinë e Zotit te Jezusi, do të duam ta ndajmë atë përgjigje dhe atë dashuri me të tjerët, në mënyrë që Ai të lehtësojë vuajtjet e tyre dhe t’i ndihmojë ata edhe në kohë të vështira.
Megjithëse mund të kuptojmë shumë nga arsyet e vuajtjes përmes leximit të Fjalës së Zotit, nuk do t’i dimë të gjitha përgjigjet e kësaj pyetjeje të vazhdueshme derisa të arrijmë në qiell. Rrugët e Zotit nuk janë rrugët tona dhe ka disa gjëra që nuk do t’i kuptojmë derisa t’i shohim gjërat ashtu siç i sheh Zoti.4
Bibla gjithashtu na thotë: “Të qarat mund të vazhdojnë një natë, por në mëngjes vjen gëzimi.”5 Me kalimin e kohës mund t’i shohim vuajtjet tona nga një perspektivë e re. Përmes saj, mund të bëhemi më të mençur dhe më të dhembshur ndaj të tjerëve që vuajnë.
Dhe pavarësisht nga njohuria dhe kuptimi ynë i kufizuar i këtyre pyetjeve më të thella të jetës, ka një gjë për të cilën mund të jemi të sigurt, dhe kjo është dashuria e pandërprerë e Zotit. Ndonjëherë do të jemi në dhimbje ose pikëllim, por nuk mbetemi të pashpresë dhe të pafuqishëm. “Jam i bindur se as vdekja, as jeta, as gjërat e tashme as gjërat e ardhshme, as lartësitë, as thellësitë, as ndonjë krijesë tjetër, nuk do të mund të na ndajë nga dashuria e Zotit që është në Krishtin Jezus.”6