Disa nga fetë kryesore të botës nuk besojnë ose adhurojnë një Zot personal. Në vend të kësaj, Ai shihet si një lloj realiteti suprem ose parimi përfundimtar që qëndron në themel të universit. Në këtë koncept të Zotit, Ai zakonisht perceptohet si një qenie që mbetet mjaft e largët dhe e distancuar nga nevojat dhe rrethanat njerëzore. Megjithatë, Bibla na thotë se Zoti është shumë personalisht i shqetësuar për secilin prej nesh dhe ashtu si një baba është i mëshirshëm me bijtë e tij, kështu është i mëshirshëm Zoti me ata që kanë frikë prej tij (Psalmet 103:13).
Fetë e tjera, duke njohur mrekullinë dhe ekuilibrin e mrekullueshëm të natyrës, kanë arritur në përfundimin se vetë krijimi fizik duhet të jetë Zoti dhe se çdo gjë që shohim është një manifestim ose pjesë e Zotit. Sepse Ai është fuqia e madhe që ka krijuar të gjitha gjërat, në një kuptim Zoti është një pjesë e të gjitha gjërave dhe të gjitha gjërat janë një pjesë e Tij, nga galaktikat e mëdha të qiejve deri te fuqia kohezive e atomit më të vogël. Por Bibla na thotë se mund ta adhurojmë dhe ta njohim personalisht Krijuesin dhe të kemi një marrëdhënie të gjallë me Vetë Zotin.
Zoti nuk është ndonjë qenie e largët e painteresuar. Ai është një Zot që është personal, i cili dëshiron të ketë një marrëdhënie me secilin prej nesh, krijimin e Tij. Ai na është bërë i njohur përmes Fjalës së Tij në Bibël. Ai është Ati ynë qiellor, i cili na do dhe është i interesuar për ne si individë.
Zoti nuk dëshiron që ne të vuajmë ndarjen nga Ai. Zemra jonë nuk mund të kënaqet kurrë vërtet pa njohur Zotin dhe dashurinë e Tij, sepse Zoti është dashuri (1 Gjonit 4:8). Për të na ndihmuar ta njohim Atë dhe për të na sjellë jetën dhe shpëtimin e Tij të përjetshëm, Ai dërgoi Birin e Tij, Jezusin, në tokë mbi 2 000 vjet më parë. Jezusi u konceptua mrekullisht nga Fryma e Zotit dhe u bë një përfaqësim i gjallë i Tij, në mënyrë që të mund të shihnim se si është Krijuesi i madh i padukshëm. Dhe kjo pamje është e një Zoti dashurie, sepse Jezusi shkoi kudo duke bërë mirë, duke ndihmuar të tjerët dhe duke mësuar për dashurinë e madhe të Zotit për të gjithë ne.
Pasi Jezusi kishte përfunduar detyrën e Tij për të shpallur lajmin e mirë të shpëtimit në botë, Ai dha jetën e Tij në kryq për mëkatet e të gjithë njerëzimit. Tre ditë pasi trupi i Tij i pajetë u vendos për të pushuar në varr, Jezusi u ngrit nga të vdekurit, duke mposhtur vdekjen dhe ferrin përgjithmonë.
“Sepse Zoti e deshi aq shumë botën (mua dhe ty), sa dha Birin e tij të vetëm (Jezusin), që kushdo që tregon besim tek ai, të mos shkatërrohet, por të ketë jetë të përhershme” (Gjoni 3:16).