Unë e kujtoj me gjallëri ditën në të njëzetat e mia të hershme kur isha ulur në sallonin e rehatshme të shtëpisë sime të klasës së mesme të lartë dhe ndjeva një boshllëk dhe shqetësim brenda meje që asnjë nga mobiliet apo pajisjet rreth meje nuk mund të më qetësonte. Në atë moment, ndieva të vërtetën e fuqishme se gjërat materiale nuk mund të na kënaqin plotësisht ose të na japin lumturi. Kuptova se shpirtrat tanë nuk do të jenë kurrë të kënaqur derisa të bashkohen me Frymën e madhe dhe të dashur që i krijoi ata. Siç i tha Augusti Zotit në autobiografinë e tij Rrëfimet, “Ti na ke bërë për vete dhe zemrat tona nuk gjejnë paqe derisa të pushojnë te ty.”
Vazhdimisht bombardohemi me reklama që na thonë të blejmë gjëra më të reja dhe më të mira. Nuk ka rëndësi nëse jemi të kënaqur me atë që kemi, ose tashmë kemi më shumë gjëra se sa kemi nevojë, ose thjesht nuk mund të përballojmë më shumë. Na thuhet se gjërat më të mira e bëjnë jetën tonë më të mirë! Por përveç që e bën jetën tonë më stresuese, konsumizmi gjithashtu vë stres të madh në planetin tonë. Mahatma Gandi tha, “Ka mjaft në tokë për nevojat e të gjithëve, por jo mjaftueshëm për lakminë e të gjithëve.”
Thomas à Kempis (vetë-1471) tha se “lumturia e njeriut nuk konsiston në bollëkun e të mirave të kësaj bote, sepse një pjesë modeste është e mjaftueshme për të.” Në kohët më të fundit, Henry David Thoreau (1817–1862) i bëri jehonë kësaj kur tha, “Jeta jonë është e kufizuar nga detajet. Thjeshto, thjeshto, thjeshto!” Edhe unë kam zbuluar se duke pasur shumë pasuri, më pengon të shijoj atë që kam në maksimum, dhe se kënaqësitë më të thjeshta të jetës, të cilat nuk kushtojnë shumë, na sigurojnë lumturinë më të madhe.
Në librin e Isaisë, Zoti thotë : ”Ejani, blini pa para dhe pa paguar verë dhe qumësht! Pse shpenzoni para për atë që nuk është bukë dhe fryt i mundit tuaj, për atë që nuk të ngop?”1 Ne u krijuam si krijesa të përjetshme; kjo është arsyeja pse përkohshmëria e materializmit na lë me një ndjenjë boshe.
Pasuria më e madhe dhe më e çmuar që mund të kemi ndonjëherë është jeta e përjetshme nëpërmjet besimit në Jezu Krishtin, Birin e Zotit. Jezusi tha:”’Unë jam buka e jetës; kush vjen tek unë nuk do të ketë më kurrë uri dhe kush beson në mua, nuk do të ketë më kurrë etje.”. 2 Vetëm Zoti mund të kënaqë etjen dhe urinë e frymërave tona, sepse Ai na krijoi me një hapësirë në zemrat tona që vetëm Ai mund ta mbushë. Ne e shijojmë atë kënaqësi në qenien tonë të brendshme ndërsa thellojmë marrëdhënien tonë me Të.