Një nga një të burgosurit u futën në sallën e vogël të mbledhjeve. Secili kishte veshur të njëjtën veshje gri dhe kishin të njëjtën prerje flokësh, të prera shkurt, por fytyrat e tyre tregonin se secili ishte një individ me historinë e tij, që e kishte sjellë atë në këtë vend.

“Po organizoj që kriminelët më të thekur dhe të rrezikshëm të shikojnë programin tuaj,” na kishte thënë roja i burgut. “Shumë prej tyre nuk do ta shohin kurrë më lirinë. Ata janë personat që kanë më shumë nevojë të dëgjojnë atë që keni për të thënë”.

Ishte tre ditë para Krishtlindjes. Pasi kaluan nëpër shumë porta dhe pika kontrolli të këtij burgu të sigurisë së lartë, fëmijët tanë ishin gati të performonin dhe t’u flisnin këtyre të burgosurve. Një burrë në veçanti tërhoqi vëmendjen time. Ai ishte një nga të fundit që hyri në sallë dhe dukej se ishte më i moshuari. Hapi po i ngadalësohej, flokë i ishin zbardhur. Çfarë po bën këtu një plak si ai? Pyeta veten.

“Mami, e pe atë plakun si ishte kërrusur?” pyeti djali im. “Duhet të përpiqemi të flasim me të.”

“Po.” – Por si? Pyeta veten. Ne nuk duhej të përziheshim me të burgosurit. Të lutem, Zot, na gjej një mënyrë.

Fëmijët dolën shumë mirë në prezantimin e tyre. Ishte bukur të shihnim fytyrat e errëta të ndriçuara me buzëqeshje dhe burrat të tundnin kokën në marrëveshje, të reflektonin mbi mesazhin e historive që tregoheshin dhe më në fund të ulnin kokën duke u lutur. Shumë u prekën dhe derdhën lot. Pas përkuljeve të fundit, përshëndetjeve të Krishtlindjeve dhe lamtumirave, vija e gjatë gri e të burgosurve filloi të lëvizte përsëri, këtë herë në drejtim tjetër.

Shkova shpejt në fund për t’u përpjekur të gjeja plakun. E dija që do të kisha vetëm disa çaste kohë para se ai të hynte në rresht. Sytë tanë u takuan sikur ai po më priste. “Fëmijët tuaj ishin të mrekullueshëm”, tha ai. “Ata rrezatojnë kaq shumë dashuri, kaq shumë gëzim. Kur vajza juaj filloi të këndonte Psalmin 23, nuk i ndalja dot lotët. Unë jam 68 vjeç dhe kam qenë vetë i krishterë dikur. E njoh atë Psalm. ” Zëri i tij i ngjirur filloi të këndonte në dialektin vendas: “Zoti është bariu im, unë nuk do të …”

Sytë e tij u skuqën dhe u përlotën dhe ai nuk mund ta mbaronte vargun. “Kam bërë diçka shumë të keqe. Prandaj jam këtu, ”pëshpëriti ai. Isha gati të qaja vetë.

I kapa krahun dhe i thashë: “Zoti të do dhe dashuria e Tij është e përjetshme. Jezusi tashmë të ka falur dhe do të të dojë përgjithmonë. ” Ishte e vetmja gjë që më shkoi ndërmend të thosha në momentin që ndava me të, por kjo e vërtetë e thjeshtë pati një efekt të thellë. Një buzëqeshje erdhi mbi fytyrën e tij me lot dhe ai u drejtua, sikur një barrë e rëndë ishte hequr nga shpatullat e tij.

“Faleminderit që ma kujtove.” Pastaj ishte radha e tij t’i bashkohej me rreshtit të të burgosurve që po dilnin nga salla e takimeve. Ai përshëndeti me dorë, ndërsa mori kthesën, dhe pastaj u zhduk.

Ndërsa po shkonim me makinë në shtëpi, mendova, Ky njeri kishte kryer një krim të rëndë që pa dyshim dëmtoi të tjerët, por Zoti prapë donte ta kujtonte atë për dashurinë dhe faljen e Tij.

Sa njerëz, pyes veten, po shëtisin sot në botë ashtu si ai njeri, të burgosur nga faji dhe pendimi për gabimet dhe keq bërjet në të shkuarën? Ata ndihen të dënuar për gjërat që kanë bërë, gjërat që kanë thënë, ose për gjërat që duhet të kishin bërë ose thënë, por që nuk i kanë bërë ose thënë. Megjithatë gjithçka që duhet është një kujtesë e thjeshtë e dashurisë, mëshirës dhe faljes së pakushtëzuar të pafund të Zotit për të rikthyer shpresën dhe për të ndriçuar vendin më të errët të zemrës më të trishtuar.

Edhe sikur mëkatet tuaja të ishin të kuqe flakë, do të bëhen të bardha si bora, edhe sikur të ishin të kuqe të purpur, do të bëhen si leshi. – Isaia 1:18

Nëse nuk e keni gjetur akoma derën e jetës së përjetshme, dashurisë dhe lirisë nga faji dhe pendimi për gabimet e kaluara, mund të thoni tani këtë lutje:

Jezus, të falënderoj që erdhe në botën time për të më kthyer përsëri te e Jotja,  që të mund të jem me Ty përgjithmonë në parajsë. Të pranoj Ty tani si Shpëtimtarin tim dhe të kërkoj të më falësh për të gjitha gjërat e gabuara që kam bërë. Dua të përjetoj dashurinë dhe rehatinë Tënde tani dhe përgjithmonë. Amin