Jezusi erdhi në tokë si një foshnjë e pafuqishme, e lindur nga një grua e re e përulur që e konceptoi fëmijën mrekullisht, duke mos qenë kurrë me ndonjë burrë! Në fakt, lajmi i shtatzënisë së saj ishte aq tronditës sa kur burri me të cilin ajo ishte fejuar mësoi për këtë, ai menjëherë vendosi të ndërpresë fejesën. Derisa një engjëll i fuqishëm ndërhyri dhe e udhëzoi atë të qëndronte me të dhe të mbronte dhe kujdesej për këtë fëmijë të veçantë që ajo mbante.
Megjithëse i shuguruar dhe i paracaktuar për të qenë Mbreti i mbretërve, Jezusi nuk lindi në një pallat me nderin dhe lavdërimin e themelimit. Në vend të kësaj, Ai lindi në dyshemenë e ndotur të një hambari midis bagëtive dhe gomarëve, i mbështjellë me lecka dhe u vendos për të pushuar në grazhdin e ushqimit të kafshëve.
Megjithëse lindja e Tij nuk solli bujë të madhe ose njohje nga institucionet e njerëzve, atë natë në një kodër aty pranë, disa barinj të varfër u mahnitën si një dritë e shkëlqyeshme që shkëlqente në qiellin me yje dhe një mori engjëjsh qiellorë mbushën natën me deklaratën e tyre të gëzueshme: “Lavdi Zotit në vendet më të larta! Paqe në tokë njerëzve të vullnetit të mirë! Sepse sot ju ka lindur një Shpëtimtar, Lordi Krisht” (Lluka 2:11–14 KJV).
Babai i tij tokësor ishte një marangoz, një druvar i përulur. Jezusi përputhej me mënyrat tona njerëzore të jetës, zakonet dhe gjuhën në mënyrë që Ai të mund të kuptonte dhe të komunikonte me ne brenda kuptimit tonë të kufizuar njerëzor. Ai pa vuajtjet e njerëzve dhe pati dhembshuri të madhe për ta.
Kur filloi punën e jetës së Tij, Ai shkoi kudo duke bërë mirë. Ai jo vetëm që predikoi mesazhin e Tij të dashurisë dhe të vërtetës, por Ai e jetoi atë. Ai jo vetëm që u shërbente nevojave shpirtërore të njerëzve, por Ai kujdesej për nevojat e tyre fizike dhe materiale, duke shëruar mrekullisht njerëzit kur ishin të sëmurë, duke i ushqyer ata kur ishin të uritur dhe duke ndarë jetën e Tij dhe dashurinë e Tij me ta. Gjatë gjithë shërbesës së Tij Ai u dha shikim të verbërve, dëgjim të shurdhërve, shëroi lebrosët dhe ringjalli të vdekurit.
U bë i ngjashëm me njerëzit; (Filipianëve 2:7 NKJV) dhe u akuzua se ishte shoqërues i të dehurve, prostitutave dhe mëkatarëve, të dëbuarve dhe të shtypurve të shoqërisë. Ai madje tha se ata njerëz do të hynin në mbretërinë e qiejve para udhëheqësve fetarë që e refuzuan Atë dhe mesazhin e Tij të së vërtetës dhe dashurisë.
Ndërsa mesazhi i Tij i dashurisë u përhap dhe ndjekësit e Tij u shumuan, udhëheqësit e fesë së vendosur e kuptuan se çfarë kërcënimi ishte bërë Jezusi për ta. Më në fund e arrestuan dhe e çuan në gjyq për akuza të rreme për kryengritje dhe përmbysje. Megjithëse guvernatori romak e gjeti Jezusin të pafajshëm, atij iu bë presion dhe u bind nga këta fetarë që ta ekzekutonin.
Pak para arrestimit të Tij, Jezusi kishte thënë: “Ata as nuk mund të më preknin pa lejen e Atit Tim. Po të doja të ngrija gishtin tim të vogël, Ai do të dërgonte legjione engjëjsh për të më shpëtuar!” (Mateu 26:53). Në vend të kësaj, Ai zgjodhi të vdiste, për të më shpëtuar mua dhe ty. Askush nuk ia mori jetën Atij. Ai e la atë; Ai dha jetën e Tij me vullnetin dhe vullnetin e Tij të lirë.
Por as vdekja e Tij nuk i kënaqi armiqtë e Tij. Për të siguruar që ndjekësit e Tij nuk mund të vidhnin trupin e Tij dhe të pretendonin se Ai ishte kthyer në jetë, ata vendosën një gur të madh mbi derën e varrit të Tij dhe vendosën një shkëputje të ushtarëve romakë për ta ruajtur atë. Një skemë që u tregua e kotë, pasi po këta roje u bënë dëshmitarë okularë të mrekullisë më të madhe nga të gjitha, pasi tre ditë pasi trupi i Tij i pajetë u vendos për të pushuar në atë varr të ftohtë, Jezusi u ringjall nga të vdekurit, fitimtar mbi vdekjen dhe ferrin përgjithmonë!
Që nga ajo ditë e mrekullueshme mbi 2 000 vjet më parë, Jezu Krishti ka bërë më shumë për të ndryshuar historinë, rrjedhën e qytetërimit dhe gjendjen e njerëzimit se çdo udhëheqës, grup, qeveri ose perandori tjetër. Ai ka kursyer miliarda nga frika dhe pasiguria e një vdekjeje të pashpresë dhe u ka dhënë jetë të përjetshme dhe dashurinë e Zotit të gjithë atyre që thërrasin emrin e Tij.
Jezu Krishti nuk është thjesht filozof, mësues, rabin apo guru, apo edhe profet. Ai është Biri i Zotit. Zoti, Krijuesi i madh, është i gjithëfuqishëm, i gjithëdijshëm, kudo dhe në gjithçka, përtej kuptimit tonë të kufizuar njerëzor. Bibla na thotë se Zoti është dashuri (1 Gjonit 4:8), dhe për shkak se Ai e donte aq shumë botën, Ai dërgoi Birin e Tij Jezus, në formën e një njeriu, për të na treguar se si është Ai Vetë dhe për të na sjellë tek Ai.
Jezusi është i vetmi që vdiq për mëkatet e botës dhe u ngrit nga të vdekurit. Ai është i vetmi Shpëtimtar. Ai tha: “Unë jam udha, e vërteta dhe jeta. Askush nuk vjen tek Ati, përveçse nëpërmjet meje” (Gjoni 14:6).
Si mund ta dish përtej hijes së dyshimit se Jezu Krishti është me të vërtetë Biri i Zotit, rruga për shpëtim? Sinqerisht kërkojini Atij ta zbulojë veten para jush. Ai është i vërtetë dhe ju do aq shumë sa që Ai vdiq për ju dhe vuajti për mëkatet tuaja, në mënyrë që ju të mos keni nevojë, nëse do ta pranoni Atë dhe dhuratën e Tij falas të jetës së përjetshme.