Në këtë fazë të jetës sime, tema e vdekjes duket se shfaqet më shpesh se më parë, dhe nuk është gjithmonë një mendim i lumtur. Si të krishterë, e dimë se vdekja nuk është fundi i udhëtimit; por si qenie njerëzore, është normale të shqetësohemi dhe madje t’i frikësohemi procesit.
Personalisht, nuk jam kursyer nga frika dhe dyshimet për ikjen nga kjo jetë, dhe kam ndier luftën për të mbajtur të paprekur besimin tim në lidhje me lavditë e qiellit. Por pastaj mendoj për të gjithë apostujt dhe burrat e mëdhenj dhe gratë e Zotit gjatë epokave që vdiqën në paqe, duke mbajtur premtimet në Bibël për jetën e përtejme.
Kështu që kam kërkuar strehim në të vërtetat e Biblës, të testuara dhe të provuara nga miliona gjatë shekujve. Përthithja e tyre dhe meditimi mbi to kanë sjellë paqe në zemrën time. Vendosa që të përgatitesha më mirë, duke ndërtuar besimin tim mbi Shkrimet, të cilat ofrojnë bazën e duhur për t’u përballur me varrin.
Si zakonisht, sa herë që përballemi me dyshime, nuk ka mënyrë më të mirë për t’i zgjidhur ose hequr ato sesa të shkojmë te Fjala e Zotit. Kështu që kam gjetur ngushëllim të madh në pasazhe të ndryshme të Biblës, veçanërisht nga Dhiata e Re, siç është koha kur Jezusi i tha Martës: “Unë jam ringjallja dhe jeta. Ai që beson në mua, edhe sikur të duhej të vdesë do të jetojë. Dhe ai që jeton e beson në mua, nuk do të vdesë kurrë përjetë. “1 Pastaj ai vazhdon ta pyesë atë vërtet, duke iu drejtuar secilit prej nesh: “A e beson këtë?” Vetëm dëgjimi i Jezusit duke më bërë këtë pyetje më qetëson, dhe përgjigja ime sigurisht është: “Po, Zot. Gjithmonë kam besuar.”2
Kur përballem me perspektivën e vdekjes, Jezusi është pika ime qendrore. Unë e di se Ai është rruga, e vërteta dhe jeta,3 dhe Ai është ringjallja dhe jeta,4 prandaj pse shqetësoheni?
Fjalët dhe qëndrimi i apostullit Pal ndaj vdekjes janë gjithashtu një inkurajim i madh për mua. E ai, në vend të frikës, i tha: “O vdekje, ku është gjemba jote? O ferr, ku është fitorja jote?”5
Disa vite më parë, në muajt para se mamaja ime të vdiste, ajo kishte një sjellje mjaft të lumtur dhe paqeje të madhe për jetën tjetër. Ajo e dinte se kishte bërë shumë gabime në jetën e saj, por ishte pajtuar me Zotin dhe i ishte dorëzuar Atij. Kështu që ajo nuk u shqetësua, ajo ishte tashmë në krahët e Tij, për të thënë kështu. Ajo mezi priste parajsën me një pritje të lumtur. Shembulli i saj i mirë më ka ndihmuar të qetësoj frikën time.
Dr. Dwight L. Moody kishte shumë për të thënë për vdekjen. Kur dikush e pyeti nëse kishte hir që po vdiste, ai u përgjigj me mençuri: “Jo. Pse do ta bëja? Ende nuk po vdes”. Kjo është arsyeja pse unë nuk kam hijeshi që vdes. Zoti do të na pajisë me të kur të kemi nevojë. Dhe nëse keni ndonjë çështje të pazgjidhur para se të vijë ajo ditë, sillini ato te Zoti dhe pajtohuni me Të duke i kërkuar Jezusit në zemrën tuaj, kështu që ju mund të fluturoni në krahët e Tij kur Ai ju thërret në shtëpi.