“Çfarë është kjo?” pyeti shoku im, duke treguar me gisht një gur të vogël kaf mbi tryezën time të kafesë. Buzëqesha duke menduar se sa i çuditshëm duhet t’i dukej asaj ai gur i thjeshtë. Zakonisht, tavolinat e kafesë të njerëzve shfaqin diçka të vlefshme, ose të paktën, të bukur. Në vend të kësaj, unë kisha një gur të lashtë të larmishëm kopshti.
“Ky është guri im Ebenezer” iu përgjigja. “Në hebraisht, Ebenezer do të thotë ‘guri i ndihmës’ dhe në Dhiatën e Vjetër, populli i Zotit vendoste një gur për të përkujtuar një fitore ose ngjarje të veçantë. Samueli vuri një Ebenezer pasi Izraeli mundi armiqtë e tyre, Filistejtë dhe Jakobi gjithashtu ngriti një pas ëndrrës së tij rreth shkallës që arrinte në qiell”.
Iu ktheva kësaj ngjarjeje, në një kohë kur isha në një situatë të re dhe isha i dëshpëruar që Zoti të më tregonte rrugën. Një mëngjes, lexova historinë biblike të Jakobit që u arratis të shpëtonte jetën e tij nga vëllai i tij binjak Esau.
Natën e parë, Jakobi pa në ëndërr engjëj duke u ngjitur e zbritur nga një shkallë që të çonte në parajsë. Pastaj Zoti u shfaq dhe i foli Jakobit, duke i dhënë shumë premtime të bukura dhe qetësuese, përfshirë premtimin “Unë jam me ty dhe do të të kujdesem për ty, kudo që të shkosh… Unë nuk do të të lë deri sa të bëj atë që të kam premtuar.”1
Kur Jakobi u zgjua të nesërmen në mëngjes, ai u frikësua dhe tha: “Me siguri Zoti është në këtë vend”. Ai mori gurin në të cilin kishte fjetur dhe e vendosi atë në këmbë, pastaj bëri një zotim, duke thënë: “Nëse Zoti do të jetë me mua dhe do të më vëzhgojë në këtë udhëtim që po bëj dhe do të më japë ushqim për të ngrënë dhe rroba për të veshur, që të kthehem i sigurt në shtëpinë e babait tim, atëherë Zoti do të jetë Perëndia im.”2
Pasi e lexova atë, ndjeva se doja të bëja një angazhim të ngjashëm. Unë i premtova Zotit që nëse Ai do të kujdesej për mua siç bëri Jakobi, do t’ia kushtoja jetën time Atij. Për të “vulosur marrëveshjen”, dola jashtë dhe kërkova një gurtë thjeshtë ngjyrë kafe që mund ta vendosja në këmbë, si guri i Jakobit, dhe ta mbaja si një kujtesë të angazhimit tim.
Edhe pse e tashmja mund të duket e pasigurt dhe kërcënuese, ne mund të qëndrojmë të fortë përmes besimit në Zot. Ai i përmbushi premtimet që i kishte dhënë Jakobit në Dhjatën e Vjetër dhe Ai do t’i mbajë premtimet që na ka dhënë edhe neve. E di, sepse e kam provuar!