Fillimisht e takova Martën, një infermiere në pension, gjatë një prej kohërave më të vështira në jetën e saj. Ajo kishte arritur në një pikë ku po shqyrtonte mundësinë e vetëvrasjes. Biseduam për dashurinë e pakushtëzuar të Zotit, dhe e ftova të vendoste besimin dhe shpresën e saj tek Jezusi, duke i kërkuar falje dhe një jetë të re përmes Tij. Ky mesazh i thjeshtë shprese e preku thellë zemrën e saj dhe nxiti një transformim në shpirtin dhe karakterin e saj.
Miqësia jonë u thellua me kalimin e kohës. Një ditë, Martha më befasoi duke sjellë rroba foshnje dhe sende të tjera, pikërisht kur mora vesh se isha shtatzënë me fëmijën tim të dytë. U preka shumë nga mendimi e veprimi i saj, por nuk e kuptova plotësisht sa thellë kujdesej për mua deri më vonë.
Pas lindjes së fëmijës tim, zhvillova një infeksion të rëndë që më la të shtrirë në shtrat me ethe të larta. Gëzimi i mirëseardhjes së fëmijës së ri u mbulua nga dhimbja dhe dobësia. Kur Martha dëgjoi për gjendjen time, erdhi menjëherë. Ajo më shikoi me një shqetësim të madh në sytë e saj dhe menjëherë ofroi të vinte të jetonte me mua dhe të kujdesej për mua derisa të shërohesha.
Për muajin e ardhshëm, Martha ishte pranë meje, duke ofruar kujdes dhe ngushëllim. Aftësitë e saj si infermiere ishin një bekim, por ishte më shumë se kujdesi fizik ai që bëri të gjithë ndryshimin. Prania e saj solli paqe, dhe besimi i palëkundur i saj më kujtoi forcën që mund të gjejmë në dashurinë e Zotit.
Martha gjithashtu kujdesej për foshnjën time të sapolindur, duke e trajtuar atë si nipin e saj. Dashuria e saj ishte një reflektim i bukur i mësimeve të Jezusit—ajo më tregoi çfarë do të thotë të duash të tjerët ashtu siç duam veten.
Në fund të atij muaji, unë u shërova plotësisht dhe ndjeva një mirënjohje të pakufishme për mirësinë e Marthës. Historia e saj është një kujtesë e fuqishme e pushtetit shërues të dashurisë—sidomos dashurisë së Jezusit. Edhe në momentet tona më të errëta, mund të bëhemi vegla të dashurisë së Zotit për të tjerët, ashtu siç bëri Martha për mua. Jeta e saj, dikur e mbushur me dëshpërim, u bë një burim shërimi dhe bekimi për mua dhe familjen time.
Shembulli i Marthës më inkurajon të shoh përtej luftërave të mia dhe të ofroj ndihmë për të tjerët, duke pasqyruar dashurinë e pafundme të Zotit. Aktet e mirësisë dhe dashurisë nuk janë thjesht gjeste kalimtare; ato janë thelbi i asaj që do të thotë të jetosh për Jezusin.