Jezusi nuk na premtoi një jetë pa sprova apo vështirësi, por Ai na siguroi se në fund Ai do të jetë Fituesi. (Shiko Gjoni 16:33.) Besoj se në momente të vështira, kur i drejtohemi Zotit me zemër të hapur, Ai forcon besimin tonë. Psalmi 50:15 thotë: “Më thirr në ditën e fatkeqësisë; unë do të të shpëtoj dhe ti do të më lavdërosh.” Ja një histori personale që tregon fuqinë, dashurinë dhe kujdesin e Perëndisë për ata që kanë nevojë.

Në vitin 2013, Tajfuni Haiyan shkaktoi mbi 6,000 viktima dhe shkatërrim të madh në Filipine. Punonim në qytetin Tacloban, epicentri i tragjedisë, ku pothuajse çdo ndërtesë ishte dëmtuar rëndë dhe numri i viktimave ishte më i madh se kudo tjetër.

Kur shkuam për herë të parë atje, pamjet ishin tronditëse – ende kishte trupa përgjatë rrugëve dhe çdo ditë nxirreshin qindra të tjerë nga rrënojat. Pasi u ktheva në shtëpi, s’mund të ndaja mendjen nga ajo që kisha parë. Ndihmat po vazhdonin të mbërrinin – ushqime, ilaçe – ndaj vendosa të kthehesha në Tacloban një javë më vonë.

Një linjë ajrore na kishte premtuar se do të transportonte tre tonë ndihma me avion, por ndërsa po shkoja drejt terminalit të ngarkesave me një kamion të marrë hua, mora një telefonatë: kompania më njoftoi se leja e tyre për të fluturuar drejt Tacloban sapo ishte revokuar, pasi aeroporti nuk kishte energji elektrike dhe ishte detyruar të kufizonte fluturimet hyrëse.

Megjithatë, vazhdova rrugën për në terminal dhe fillova të shkarkoja ndihmat. Menaxheri i ngarkesave erdhi dhe më tregoi grumbullin e madh të ndihmave që ndodheshin aty. Ai më tha se mund të duheshin javë apo edhe muaj derisa të merrnin sërish leje për të fluturuar.

Ndërsa ndodhesha brenda zyrës për të firmosur disa dokumente, fillova të bisedoja me disa nga punonjësit. U thashë se nuk mund të besoja që ishte vullneti i Zotit që avionët e tyre të ndalonin fluturimet në një kohë kur njerëzit po vdisnin pa ushqim, ujë apo gjërat më minimale për mbijetesë. Të gjithë ndaluan punën dhe filluan të dëgjonin.

“Atëherë, do të lutem tani që Zoti ta kthejë pas këtë vendim dhe që avionët tuaj të lejohen të fluturojnë sërish,” u thashë. I ftova të luteshin me mua. Disa u dukën të sikletosur nga ideja, ndaj shtova: “Unë do të lutem, dhe nëse doni, mund të ulni kokën e të më bashkoheni.” Pas lutjes, e përmbylla: “Jam i bindur se Zoti do t’i përgjigjet kësaj lutjeje. Ju lutem, më njoftoni kur të merrni dritën jeshile për të fluturuar.” Ata buzëqeshën me mirësjellje, por dukej se nuk ishin aq të bindur.

Të nesërmen në mbrëmje, ndërsa kthehesha nga një studim biblik, telefoni im cingëroi nga një numër i panjohur. Në anën tjetër të linjës, një zë tingëlloi i habitur:

“Jam unë, personi që dje ju dha numrin e telefonit në aeroport. Autoritetet na kanë njoftuar sapo se kemi marrë lejen për të rifilluar fluturimet drejt Tacloban! Pasnesër do të fluturojmë sërish.”

Në atë moment më mbuloi një buzëqeshje e madhe. “E di që ky është një përgjigje e drejtpërdrejtë ndaj lutjes, apo jo?” e pyeta. Në anën tjetër të linjës u dëgjua një e qeshur e lumtur: “Po! Po, është e pabesueshme!”

I thashë se shpresoja që ndihmat e mia të udhëtonin me fluturimin e parë të tyre, dhe ai pranoi pa hezitim.

Premtimet e Perëndisë Nuk Janë Thjesht “Figura të Bukura” 

Ndonjëherë, ne i shohim premtimet e Perëndisë si një grua e thjeshtë që nuk e kuptoi vlerën e dhuratave që merrte. Historia thotë se një grua e moshuar jetonte në varfëri të madhe dhe kisha e saj e ndihmonte çdo muaj sa për të mbijetuar. Një ditë, ndërsa bisedonte me pastorin, ajo përmendi djalin e saj që jetonte jashtë vendit dhe kishte një karrierë të suksesshme.

“Ai më shkruan çdo javë,” tha, “dhe gjithmonë më dërgon figura të bukura brenda letrave të tij.”

Pastori, i intriguar, mendoi me vete: “Si ka mundësi që një djalë që e do aq shumë nënën e tij nuk e ndihmon financiarisht?” Ai kërkoi të shihte letrat dhe, kur gruaja ia tregoi, zbuloi se “figurat e bukura” ishin kartëmonedha të huaja me vlerë të madhe!

Ashtu si ajo grua nuk e dinte se sa të vlefshme ishin ato “figura të bukura,” ndonjëherë dhe ne nuk arrijmë të kuptojmë sa reale dhe të fuqishme janë premtimet e Perëndisë. Ai dëshiron që ne ta besojmë Fjalën e Tij dhe të mbështetemi tek Ai me gjithë zemër.  “Dhe kjo është besimi që kemi ndaj Tij: se nëse kërkojmë diçka sipas vullnetit të Tij, Ai na dëgjon. Dhe nëse e dimë se Ai na dëgjon, atëherë dimë se do të marrim atë që i kemi kërkuar.” (1 Gjonit 5:14-15)

Zoti është besnik dhe e mban fjalën e Tij. Ai i dëgjon lutjet tona kur i drejtohemi me besim. Atëherë, pse të mos i besojmë me gjithë zemër?