“Sa herë duhet ta fal vëllain tim nëse më gabon?” – dikush e pyeti Jezusin dikur, duke sugjeruar me shpresë një numër të arsyeshëm: “Shtatë herë?”
“Jo, shtatëdhjetë herë shtatë!” – u përgjigj Jezusi (Mateu 18:21–22). Me fjalë të tjera, duhet të falim pa pushim, pa kufij.
Kjo është dashuria e vërtetë! Dhe Jezusi nuk po fliste vetëm për faljen e vëllezërve, bashkëshortëve apo miqve të ngushtë, por edhe për ata shefa të vështirë, kolegë problematikë, njerëz të panjohur ose fqinj të ashpër—për këdo, në fakt. Dhe e vërteta është se një mirëkuptim i tillë nuk është pjesë e natyrës sonë njerëzore. Një durim dhe dashuri e tillë mund të vijë vetëm nga Perëndia.
A nuk të ka falur Perëndia ty “shtatëdhjetë herë shtatë”? A nuk të bën kjo të dëshirosh ta ndash të njëjtën mëshirë me ata që të rrethojnë? Nëse kemi përjetuar faljen e Tij, përse të mos ndihmojmë të tjerët ta njohin këtë dhuratë të mrekullueshme?
“Dashuria është e durueshme dhe e mirë” (1 Korintasve 13:4 NKJV). “Një shërbëtor i Zotit nuk duhet të grindet, por duhet të jetë i butë me të gjithë, i aftë të mësojë dhe i durueshëm; me përulësi të udhëzojë ata që janë kundër tij” (2 Timoteut 2:24–25 NKJV).
***
Shumë njerëz kanë frikë të falin sepse mendojnë se nëse e harrojnë padrejtësinë, nuk do të mësojnë prej saj. Por e vërteta është krejt e kundërta. Kur falim, ne çlirohemi nga pesha emocionale e asaj që na ka lënduar dhe kjo na ndihmon të nxjerrim mësime të vërteta. Zemra ka një inteligjencë dhe fuqi të jashtëzakonshme, dhe falja i jep asaj hapësirën e nevojshme për të kuptuar dhe përballuar më mirë çdo situatë. – David dhe Bruce McArthur, Zemra Inteligjente, 1997
Kur fal, unë nuk duhet të vazhdoj të mbaj në shpirt “plumba” nga e kaluara. Duhet të boshatis zemrën nga shpërthimet e zemërimit dhe dëshira për hakmarrje. Perëndia na mëson të mos mbajmë inate apo mllef: “Mos mbani urrejtje ndaj të afërmit tuaj” (Levitiku 19:17–18).
Dhe e pranoj, është e vështirë! Unë mund të shqiptoj fjalë faljeje, por brenda meje ende mund të grumbullohen re të zeza të pakënaqësisë. Nuk e bëj dot vetë.
Por Zoti i hirit mund ta bëjë për mua. Ai mund të ndryshojë atmosferën, mund ta pastrojë qiellin tim. Ai mund të krijojë një klimë të re brenda shpirtit tim. Ai mund të “rinovojë një frymë të drejtë brenda meje” (Psalmet 51:10 KJV), dhe në këtë realitet të ri, nuk ka më vend për helme si inatet apo hakmarrjen. Në vend të tyre, do të mbretërojë mirëdashja dhe dashuria—një forcë e butë, por e fuqishme, që mbush një zemër të ripërtërirë. — John Henry Jowett (1864–1923)