Kur Jezusi po përgatiste dishepujt e Tij për vdekjen e Tij të afërt, Ai i siguroi ata me këto fjalë: “Nëse ndokush më do, ai do të zbatojë fjalën time dhe Ati im do ta dojë atë, dhe ne do të vijmë tek ai dhe do të bëjmë banesën tonë me të” (Gjoni 14:23). Kur e ftoni Jezusin në jetën tuaj, Ai vjen në zemrën tuaj shpirtërisht dhe merr banesë në zemrën tuaj. Kaq shumë dashuri! Nuk është çudi që apostulli Gjon shkroi se “ne e duam atë, sepse ai na deshi i pari” (1 Gjonit 4:19 NKJV).

Por për fat të keq, për disa të krishterë me kalimin e kohës marrëdhënia bëhet një formalitet rutinë. Ata harrojnë se sa shumë Zoti ka bërë për ta dhe se dashuria e parë e mrekullueshme që ata kishin për Të zbehet gradualisht. Ata neglizhojnë ta bëjnë marrëdhënien e tyre me Zotin dhe mbretërinë e Tij përparësinë e tyre të parë, siç i mësoi Jezusi ndjekësit e Tij (Mateu 6:33).

Jezusi u mësoi ndjekësve të Tij se sa e rëndësishme ishte të nderonin Zotin para së gjithash në jetën e tyre. Ai e di se ne nuk do të jemi të krishterë të përkushtuar, të fortë dhe të frytshëm nëse nuk e vendosim Atë në qendër të jetës sonë.

Çfarë hapash praktikë mund të ndërmarrim jo vetëm për ta vendosur Jezusin të parin në jetën tonë, por edhe për ta mbajtur Atë në atë vend? Fillon me ecjen tonë të përditshme me Të. Ne mund t’ia kushtojmë ditën, kohën dhe jetën tonë Zotit në lutje dhe t’i kërkojmë Atij të na udhëheqë në vullnetin e Tij. Ky parim i lutjes vlen edhe në punën tonë të përditshme. Kur përballemi me afate të ngutshme, tundimi shpesh është të mbushim Zotin jashtë jetës sonë dhe të përqendrohemi vetëm në punën tonë. Por zhvendosja e marrëdhënies sonë me Zotin në një vend me përparësi më të vogël nuk është zgjidhja.

Të krishterët e mëdhenj janë të mëdhenj jo vetëm për shkak të shërbimit të tyre ndaj Zotit, por për shkak të marrëdhënies së tyre të ngushtë dhe miqësisë me Të. Sa më shumë që rriten në besimin e tyre dhe ecin me Zotin, aq më shumë i ngjajnë Atij. Për fat të keq, një gabim i zakonshëm që mund të bëjmë si të krishterë është të përfshihemi aq shumë në punën e Zotit saqë e lëmë pas dore Zotin e punës! Jezusi thotë: “Kush qëndron në mua dhe unë në të, jep shumë fryt, sepse pa mua nuk mund të bëni asgjë” (Gjoni 15:5 NKJV).

Ne nuk mund ta bëjmë punën e Mjeshtrit pa fuqinë e Mjeshtrit, dhe për të marrë fuqinë e Tij, duhet të kalojmë kohë me Mjeshtrin. Ndonjëherë ne jemi aq të zënë duke i shërbyer Atij sa harrojmë ta duam! Zoti e vlerëson shërbimin që ne i ofrojmë Atij dhe Ai ka nevojë për të, por Ai dëshiron vëmendjen, adhurimin dhe komunikimin tonë intim gjithashtu.

Të neglizhosh miqësinë tënde me Mbretin e mbretërve mund të jetë shkatërruese për jetën tënde frymërore dhe të ecësh me Zotin. Vendosja e Jezusit të parin në jetën tonë jo vetëm që përfshin punën e Tij në ndarjen e ungjillit me të tjerët, por gjithashtu vendosjen e Fjalës së Tij të parin në jetën tonë. Në fakt, Bibla thotë se Jezusi është Fjala. “Në fillim ishte Fjala dhe Fjala ishte pranë Zotit, dhe Fjala ishte Zoti. Dhe Fjala u bë mish dhe banoi ndër ne” (Gjoni 1:1,14). Fjala e Zotit është ushqim për shpirtin dhe është thelbësore për rritjen tonë shpirtërore.

Ne gjithashtu e vendosim Jezusin të parin në jetën tonë përmes lutjes. Ne mund ta bëjmë këtë duke marrë kohë lutjeje çdo mëngjes për të filluar ditën e pushimit siç duhet. Kur të zgjohesh, para se të flasësh me ndokënd, fol më parë me Jezusin. Kaloni ditën tuaj tek Ai, hidhni të gjitha shqetësimet tuaja tek Ai dhe kërkojini Atij të drejtojë rrugën tuaj atë ditë.

Gjej kohë për të lexuar Fjalën e Tij në Bibël dhe për të kërkuar udhëzimin e Tij për të forcuar besimin tënd për atë ditë. Ne të gjithë kemi nevojë për një dozë të përditshme të Fjalës dhe lutjes së Zotit për t’u përgatitur për çdo gjë me të cilën mund të përballemi në një ditë. Nga njëra anë, Jezusi thotë, “pa mua nuk mund të bëni asgjë,” por nga ana tjetër, Bibla thotë, “Unë mund të bëj gjithçka me anë të Krishtit që më forcon” (Filipianëve 4:13, NKJV). Kjo forcë fillon duke kërkuar Zotin përmes lutjes dhe leximit të Fjalës së Tij.

A e ke Jezusin dhe Fjalën e Tij dhe lutjen në perspektivën e duhur në jetën tënde? A u jep vendin e parë? Apo gjëra të tjera e grumbullojnë Zotin dhe Fjalën e Tij në vendin e dytë apo të tretë? Në çdo fushë të jetës sonë, ne jemi të thirrur ta vendosim Zotin në vendin e parë dhe t’ia besojmë të gjitha gjërat Atij në lutje dhe adhurim (Filipianëve 4:6–7). Bibla na thotë: “Gëzohuni gjithmonë, lutuni pa pushim, falënderoni në të gjitha rrethanat, sepse i tillë është vullneti i Zotit në Krishtin Jezus për ju” (1 Thesalonikasve 5:16–18).

Jezusi tha: “Mos u shqetësoni, duke thënë: ‘Çfarë do të hamë?’ ose ‘Çfarë do të pimë?’ ose “Çfarë do të veshim?” Ati juaj qiellor e di se ju keni nevojë për të gjitha këto gjëra. Pastaj vazhdoi: “Por para së gjithash kërkoni mbretërinë e Zotit dhe drejtësinë e tij dhe të gjitha këto gjëra do t’ju shtohen” (Mateu 6:31–33). Të “kërkosh së pari” do të thotë të vendosësh Zotin dhe mbretërinë e Tij para së gjithash në jetën tonë, mbi gjithçka tjetër.

Nuk do të humbasësh kurrë duke kërkuar së pari mbretërinë e Zotit!