Καθώς κοιτούσα σε ένα προηγούμενο τεύχος του Activated, έπεσα στην παρακάτω φράση απ’ τον Μπομ Πέντρικ: «Στην παραβολή που είπε ο Ιησούς για τον άσωτο υιό, 1 μήπως θυμάστε την αντίδραση του πατέρα, καθώς ο γιος του επέστρεφε στο σπίτι; Μήπως τον πλησίασε για να μυρίσει τα χνώτα του να δει αν είχε πιεί; Μήπως σχολίασε το πόσο ρακένδυτα ήταν ντυμένος; Μήπως τον ενόχλησαν τα ακατάστατα μαλλιά του και τα βρώμικα νύχια του; Τον ρώτησε πόσα χρήματα του είχαν απομείνει στον λογαριασμό του; Και βέβαια δεν το έκανε, επειδή αγκάλιασε τον γιο του — και τον αποδέχτηκε γεμάτος στοργή και αγάπη».
Οι περισσότεροι από εμάς θυμόμαστε το γενικό μήνυμα της παραβολής για τη μεταμέλεια του άσωτου υιού και τη συγχώρεση του πατέρα του, όμως το παραπάνω απόσπασμα περιγράφει κάτι ακόμα πιο δυνατό. Στην πραγματικότητα ο πατέρας τρέχει να χαιρετίσει και να αγκαλιάσει τον γιο του πριν ο γιος του προλάβει να απολογηθεί ή προσπαθήσει να εξηγήσει την άσχημη εμφάνισή του. Σε κανένα σημείο ο πατέρας δεν δείχνει ενδιαφέρον για τις λεπτομέρειες ή ακόμα και να προσπαθήσει να εξάγει κάποιο μάθημα απ’ τις κακοτυχίες του γιου του — ώστε να τον βοηθήσει να τα πάει καλύτερα την επόμενη φορά.
Μέσα από αυτή την ιστορία, ο Ιησούς καλεί όλους εμάς που έχουμε παρεκκλίνει απ’ τον Θεό, να επιστρέψουμε κοντά Του, όμως συγχρόνως περιγράφει και την αγάπη που πρέπει να επιδεικνύει ένας γονέας — ανιδιοτελή και πλήρη — ακόμα και στις χειρότερες των περιστάσεων και ακόμα και όταν τα παιδιά μας έχουν μεγαλώσει και είναι υπεύθυνα για τις δικές τους επιλογές.
Οι μεταβαλλόμενες σχέσεις ανάμεσα σε γονείς και παιδιά, καλύπτονται με έναν ενδιαφέροντα τρόπο σε δύο άρθρα απ’ τη συνεργάτιδά μας Μαρί Αλβέρο, στις σελίδες 14 και 15 αυτού του τεύχους. Το πρώτο άρθρο γράφτηκε πριν 15 χρόνια όταν η Μαρί και ο σύζυγός της ήταν νεαροί γονείς, ενώ το δεύτερο το έγραψε πριν λίγους μήνες.
Κάτι παρόμοιο θυμήθηκα κι εγώ απ’ το παρελθόν, όταν διάβαζα κάτι που είχα γράψει για τα πρώτα γενέθλια της κόρης μου. Όταν το ξαναδιάβασα, είναι κάπως διασκεδαστικό όταν σκέφτηκα πως είχε περάσει μια χρονιά τόσο γρήγορα. Σήμερα αυτό το ντροπαλό νήπιο με το ροζ φορεματάκι, είναι μια ευφυής έφηβος και εγώ αναρωτιέμαι που πήγαν τα 12 χρόνια από τότε. Το να είσαι γονέας είναι ένα έργο σε εξέλιξη και πάντα θα σκεφτόμαστε να τα είχαμε πάει καλύτερα, όμως ελπίζω να συνεχίσω να βελτιώνομαι και να γίνομαι περισσότερο σαν τον πατέρα του άσωτου υιού στην ιστορία που μας είπε ο Ιησούς.
Με τη βοήθεια του Θεού, γνωρίζω ότι μπορώ να τα πάω καλύτερα και το ίδιο μπορείτε να κάνετε κι εσείς!
- Δείτε Λουκά 15:11-24.↑