Ήμουν καθοδόν για μια σημαντική συνάντηση, η οποία δυστυχώς είχε προγραμματιστεί στη διάρκεια του πρωινού κυκλοφοριακού κομφούζιου στην πόλη που κατοικούμε. Αν είναι δυνατόν, προσπαθώ να σχεδιάζω την ημέρα μου με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποφεύγω την κίνηση στους δρόμους εκείνη την ώρα.
Όταν κατευθύνθηκα προς την πόρτα, ήλπιζα ότι εκείνη τη μέρα δεν θα είχε και τόση κίνηση, προς απογοήτευσή μου όμως, σύντομα βρέθηκα μέσα σε ένα κυκλοφοριακό κομφούζιο. Και σαν να μην έφτανε όλα αυτό, να σου και ένα παμπάλαιο σκουπιδιάρικο φορτηγό με την ανοιχτή καρότσα του, να έχει βγει από ένα στενό ακριβώς μπροστά μου.
Στην Κένυα, τα σκουπίδια είναι ένα περιζήτητο εμπόρευμα. Τα σκουπίδια που πετιούνται, για κάποιον άλλον συνεχίζουν να έχουν κάποια αξία και η ανακύκλωση γίνεται στην τεράστια χωματερή της πόλης, από ανθρώπους που ζούνε εκεί σε παράγκες και καλύβες φτιαγμένες από χαρτόνι.
Τα περισσότερα από τα οχήματα που συγκεντρώνουν ό,τι πετιέται, είναι παμπάλαια και το εξωτερικό τους δείχνει τόσο άσχημο όσο και τα περιεχόμενα που μεταφέρουν. Το φορτηγό που ήταν μπροστά μου ήταν τόσο παμπάλαιο, η μηχανή του έκανε τρομακτικό θόρυβο, ενώ η εξάτμισή του έβγαζε πάρα πολύ κάπνα, κάνοντας το καθετί γύρω του να καλυφθεί από ένα σύννεφο αποκρουστικής δυσωδίας. Και σαν κάποιος να προσπάθησε να το κάνει να δείχνει κάπως πιο ευχάριστο, γύρω-γύρω στην καρότσα του είχαν κρεμάσει πεταγμένα παιχνίδια, παλιά παπούτσια και ακόμα και Χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις. Έπιασα τη μύτη μου και πήγα να πω κάτι άσχημο για την κακή μου τύχη, επειδή όχι μόνο είχε τόση κίνηση αλλά είχα κολλήσει και πίσω απ’ το χειρότερο πιθανόν όχημα.
Κατόπιν παρατήρησα εκείνα τα τρία άτομα πάνω στην καρότσα του φορτηγού, ντυμένα με κουρέλια να κάθονται πάνω στο σωρό από σκουπίδια. Όμως ένας απ’ αυτούς διάβαζε στους άλλους δύο, από ένα μεγάλο βιβλίο – τη Βίβλο. Τα πρόσωπά τους είχαν μια γαλήνια έκφραση και έδειχναν απαθείς για όσα βρίσκονταν γύρω τους.
Καθώς καθόμουν μέσα στο αυτοκίνητό μου, παρακολουθώντας αυτό το οξύμωρο σκηνικό, με έκανε να αναλογιστώ τον Θεό. Παρόλο το κυκλοφοριακό κομφούζιο, άρχισα να δοξάζω τον Κύριο και αυτό με έκανε να νοιώσω καλύτερα. Σύντομα το φορτηγό έστριψε προς τα δεξιά, ενώ η κίνηση ελαττώθηκε. Όμως η σιωπηλή μαρτυρία της παρουσίας του Θεού μέσα σ’ όλα αυτά τα απορρίμματα και τα σκουπίδια και ο τρόπος που αυτοί οι ταπεινοί εργάτες συμμετείχαν σε κάτι θεϊκό, παρέμεινε στον νου μου. Συνέχισα τον δρόμο μου με χαρά, αφού και η κίνηση είχε ελαττωθεί και αυτό που είχα δει με αυτούς τους τρεις ανθρώπους πάνω στο φορτηγό, είχε αγγίξει την ψυχή μου.