Skip to content
Αντιξοότητα = ευκαιρία

Αντιξοότητα = ευκαιρία

Άϊρις Ρίτσαρντ

Τι μπορείς να κάνεις όταν σε παρασύρουν οι θύελλες της ζωής, όταν οι αέρηδες και τα κύματα συντρίβουν τις ελπίδες σου και τα όνειρά σου, σε σημείο που να νοιώθεις λες και... »

5 τρόποι να χαλαρώσετε

5 τρόποι να χαλαρώσετε

Άϊρις Ρίτσαρντ

Κάθε πρωί, ξυπνάω και ετοιμάζομαι να πάρω το εξπρές τρένο του χρόνου, από τον ταχείας κυκλοφορίας σταθμό της ζωής. Καθώς αναπτύσσω ταχύτητα πάνω στις ράγες της ημέρας, κο... »

Το δώρο της πίστης

Το δώρο της πίστης

Άϊρις Ρίτσαρντ

Πρόσφατα και ενώ περίμενα στο σαλόνι μιας τοπικής επιχείρησης για μια συνάντηση που είχα εκεί, παρακολουθούσα στη μεγάλη οθόνη μιας τηλεόρασης τις διαφημίσεις για τα προϊ... »

Από ένα μικρό ξεκίνημα

Από ένα μικρό ξεκίνημα

Άϊρις Ρίτσαρντ

Αμέτρητες ιστορίες και παραβολές έχουν ειπωθεί για κάτι που ξεκίνησε μικρό και που οδήγησε σε ένα σπουδαίο επίτευγμα. Παρακάτω είναι και η δική μου ιστορία για ένα μικρό... »

Πέτρες στο τσουκάλι

Πέτρες στο τσουκάλι

Άϊρις Ρίτσαρντ

Ήταν Μάιος του 2020 και οι συνέπειες της πανδημίας με τον Κορωνοϊό είχαν δημιουργήσει σοβαρές καταστάσεις για χιλιάδες οικογένειες που ζούσαν σε απλούς καταυλισμούς στην... »

Θέληση για ζωή

Θέληση για ζωή

Άϊρις Ρίτσαρντ

Την περασμένη χρονιά σε ένα από τα προγράμματά μας ανθρωπιστικής βοήθειας σε μια φτωχή κοινότητα, συναντήσαμε τον Μπένσον, έναν νεαρό, ανεξάρτητο ρεπόρτερ. Προσφέρθηκε να... »

Ο δρόμος της πίστης

Ο δρόμος της πίστης

Άϊρις Ρίτσαρντ

Γεννήθηκα το 1955 και οι γονείς μου ήταν εργάτες. Τον καιρό εκείνο, η Γερμανία φτιαχνόταν απ’ την αρχή, μετά την ερήμωση του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. «Δούλευε σκληρά... »

Στον πάτο του βαρελιού

Στον πάτο του βαρελιού

Άϊρις Ρίτσαρντ

Πρόσφατα διάβασα ένα κείμενο από τις Πράξεις, όπου ο Παύλος, στον αποχαιρετιστήριο λόγο του προς την εκκλησία στην Έφεσο, τους μίλησε για γενναιοδωρία και επίσης να εργάζ... »

Ο Όπα κι εγώ

Ο Όπα κι εγώ

Άϊρις Ρίτσαρντ

Ο παππούς μου, τον οποίο αποκαλούσα «Όπα» και εγώ ήμασταν πάρα πολύ καλοί φίλοι. Όξυνε τα ένστικτά μου και αγαπούσε τη φύση πάρα πολύ και αυτό μου το έδειχνε κάθε βδομάδα... »