Chrześcijańska radość jest ściśle związana z wiarą, nadzieją i wdzięcznością. Polega na przyjęciu dalekosiężnej wizji życia, która opiera się na wierze w Boga, zaufaniu do tego, co On powiedział nam przez Pismo Święte oraz świadomości, że nasze ziemskie życie jest tylko początkową fazą naszej wiecznej więzi z Nim.
Nasza radość opiera się na naszej wierze w to, czego uczy nas Pismo Święte: że Bóg jest naszym Stwórcą; że chociaż ludzkość jest od Niego odsunięta z powodu naszych grzechów, to On przygotował dla nas drogę pojednania z Nim poprzez ofiarną śmierć Jezusa i przebaczenie naszych grzechów; że poprzez to pojednanie wchodzimy w relację z Nim, w której Jego Duch mieszka w nas, a ta relacja będzie trwała przez wieczność.
Nasza wiara w Boga i głęboka ufność w Jego obietnice zbawienia, pojednania, a ostatecznie wieczności z Bogiem, pomagają nam mieć spokój umysłu i pewną perspektywę. Nasze przekonania rodzą nadzieję, oczekiwanie na dobre rzeczy, które mają nadejść i sprawiają, że żyjemy w radości.
Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa! Według wielkiego miłosierdzia swego sprawił, że przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa narodziliśmy się na nowo do żywej nadziei, ku dziedzictwu nieskazitelnemu, niepokalanemu i niegasnącemu, zachowanemu w niebie dla was, którzy mocą Bożą strzeżeni jesteśmy przez wiarę dla zbawienia, gotowego objawić się w czasie ostatecznym.1
Wdzięczność jest związana z radością. Kiedy jesteśmy wdzięczni za to, co Bóg dla nas uczynił, kiedy skupiamy się na Jego dobroci, miłości i trosce, i jesteśmy zadowoleni z Jego błogosławieństw, wtedy mamy powód do radości. Bycie wdzięcznym za Bożą miłość, błogosławieństwa, obecność i obietnice pomaga nam żyć w radości, z pozytywnym nastawieniem do życia.
Choć go nie widzieliście, miłujecie go. Choć go teraz nie widzicie, wierzycie w niego i radujecie się radością niewymowną i pełną chwały.2
Ponieważ radość jest odpowiedzią na to, kim jest Bóg i jakie błogosławieństwa mamy w Nim, a nie na nasze okoliczności, radość może rozkwitać nawet w czasie bólu i cierpienia.
Radujemy się w naszych cierpieniach.3
Są poddawani wielu próbom i są bardzo ubodzy. Ale są też przepełnieni obfitą radością, która rozlała się w bogatej hojności.4
Jesteśmy zawsze szczęśliwi, nawet w chwilach cierpienia.5
Nie jest łatwo radować się w naszych smutkach. W rzeczywistości, ogólnie mówiąc, nie jest to naturalne, by być radosnym i ciągle się cieszyć. Wielu z nas pragnie pielęgnować radosnego ducha, ale nie jest to coś, co możemy zrobić we własnej mocy. Radość jest owocem Ducha Świętego i aby ją kultywować, musimy podnieść nasze żagle tak, by tchnienie Ducha poruszało nas w kierunku radości.
Jednym ze sposobów na podniesienie naszych żagli jest czytanie, przyswajanie i życie według nauk Pisma Świętego. Przemawiając do swoich uczniów tuż przed ukrzyżowaniem, Jezus powiedział:
Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wszystko powiedziałem wam, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna.6
Kiedy czytamy Biblię, Duch Boży używa Pisma Świętego, aby przemówić do naszego serca, aby nas pocieszyć i poprowadzić, dając nam w ten sposób wiarę i nadzieję, które są krokami do radości. Czynimy to, co możemy, trwając w Słowie Bożym, a Duch Święty porusza się w nas, by dać nam radość.
Kultywujemy radość poprzez pokładanie naszej ufności w Bogu. Bycie godnym zaufania jest częścią tego, kim jest Bóg; jest częścią Jego charakteru. W całym Piśmie Świętym jesteśmy napominani, abyśmy pokładali w Nim naszą ufność. Ufać Mu oznacza pokładać w Nim naszą pewność, wiedząc, że On nas kocha i ma na sercu nasz najlepszy interes.
W Nim będzie się radować nasze serce, bo zaufaliśmy Jego świętemu imieniu.7.
Cokolwiek się stanie, dziękuj Bogu z powodu Jezusa Chrystusa. To jest to, co Bóg chce, abyś czynił. 8
Niezależnie od tego, czy nasze okoliczności są przyjemne czy nieprzyjemne, mamy być wdzięczni. Nie oznacza to, że musimy być wdzięczni za trudne okoliczności, ale raczej, że mamy dziękować w każdej okoliczności, dobrej czy złej. Pismo Święte uczy nas, byśmy dziękowali Panu, że On działa w naszych obecnych okolicznościach dla naszego dobra, wiedząc, że nie da nam ciężarów, które są dla nas zbyt wielkie do udźwignięcia, a Jego łaska jest wystarczająca, byśmy mogli je udźwignąć. Gdy dziękujemy i chwalimy Go, doświadczamy radości, która jest naszym dziedzictwem w Chrystusie.9.
Jak już widzieliśmy, radość chrześcijańska jest związana z naszym systemem wierzeń i jest jego wynikiem. Wierzymy w Boga jako naszego Stwórcę i Ojca. Wierzymy w Jego Słowo, które mówi nam o Nim, i używamy go, by prowadzić nas w podejmowaniu dobrych decyzji. Mamy trwającą dwukierunkową relację z Nim, która będzie trwała przez całą wieczność. Autor Michael Zigarelli napisał o tym, co to znaczy mieć tę radość:
Z biblijnego punktu widzenia, możemy zdefiniować radość jako “posiadanie codziennego ducha radości we wszystkich okolicznościach”. Jest to coś więcej niż wewnętrzne zadowolenie, więcej niż radość, więcej niż ogólne zadowolenie z życia.10.
Zigarelli odkrył, że ci, którzy twierdzili, że są “często” lub “zawsze” radośni, wykazywali również więcej innych cech Chrystusowych niż ci, którzy byli “rzadko” lub “tylko czasami” radośni. Wyjaśnił, że “cnoty, na które największy wpływ ma stała radość, to dobroć i cierpliwość”.”11.
Podczas gdy rzeczy natury duchowej są bardzo trudne do skwantyfikowania lub zmierzenia, a ankieta oczywiście opiera się na interpretacji, stwierdziłem, że ankieta Zigarelli’ego dostarczyła pomocnych wskazówek, wskazując, w jaki sposób praktykowanie poszczególnych cnót wydaje się pomagać we wzroście w Chrystusowości. Odkrył on, że wielu chrześcijan, choć silnie skoncentrowanych na Bogu i wdzięczności, zgłasza poniżej przeciętnej radość w swoim życiu; a według jego ankiety, ludzie ci mają tendencję do zmagania się z życzliwością i cierpliwością. Zauważył, że kiedy bogobojna osoba nie doświadcza stałej radości w swoim życiu, ma tendencję do bycia agresywną w stosunku do innych, ma mało tolerancji na życiowe irytacje i jest mniej hojna.
Wzrastanie w radości wymaga regularnego myślenia i rozważania Bożej dobroci i miłości do nas. Radość jest wynikiem naszego czytania, wiary i działania w oparciu o Słowo Boże, Ducha Świętego mieszkającego w nas oraz ofiary Jezusa za nas. Chrześcijańska radość to życie w świadomych ramach Bożej miłości i troski o nas, stawianie czoła wzlotom i upadkom naszego życia z głęboką wiarą, że On zawsze tam jest, pocieszając nas i troszcząc się o nas; i bycie szczęśliwym, radowanie się, że zawsze jesteśmy pod Jego miłującą opieką.
- 1 Piotra 1:3-5 ESV ↑
- Patrz: 1 List św. Piotra 1:8 ↑
- Patrz List do Rzymian 5:3 ↑
- Patrz 2 List do Koryntian 8:2 ↑
- Patrz 2 List do Koryntian 6,10 ↑
- Patrz: Ewangelia wg św. Jana 15:10-11 ↑
- Patrz Księga Psalmów 33:21 ↑
- Patrz 1 List do Tesaloniczan 5:18 ↑
- Jerry Bridges, The Practice of Godliness (Colorado Springs: Navpress, 2012), 129-30 ↑
- Michael A. Zigarelli, Cultivating Christian Character (Colorado Springs: Purposeful Design Publications, 2005), 49 ↑
- Zigarelli, Cultivating Christian Character, 50 ↑