Όλοι μας μπορούμε να συμφωνήσουμε πως σε όλο τον κόσμο, δεν υπάρχει τόπος ανέγγιχτος απ’ τις δυσκολίες και τα βάσανα. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι καλός και γεμάτος αγάπη, ότι παρατηρεί το καθετί και ότι κρατά τον κόσμο όλο στα χέρια Του. Εντούτοις όταν συμβαίνει το κακό, όλες αυτές οι ιδέες δοκιμάζονται αφάνταστα.
Όταν άκουσα τα νέα για άλλη μια δύσκολη κατάσταση, ο νους μου έτρεξε ξανά εκεί που έζησα πριν κάμποσα χρόνια στις Φιλιππίνες και όταν ήμουν περίπου είκοσι τριών ετών. Όταν πρωτοέφθασα στη Μανίλα από τον δυτικό Καναδά, οι διαφορές εκεί ήταν τεράστιες από κάθε άποψη — η ζέστη και η υγρασία, τα ατελείωτα πλήθη, η ασταμάτητη κίνηση στους δρόμους και ο θόρυβος, οι νέες γεύσεις…Όμως αυτό που με σόκαρε περισσότερο ήταν η μεγάλη φτώχεια που είδα για πρώτη φορά. Τόσοι πολλοί άνθρωποι που συνάντησα ζούσαν με πολύ λίγα υλικά αγαθά.
Σαν νεόφερτος Χριστιανός απόστολος, έπρεπε να μάθω να τα καταφέρνω χωρίς αρκετές απ’ τις ανέσεις της δύσης και μερικές φορές έτεινα να δυσανασχετώ, ειδικά στην αρχή, όμως το χαρούμενο παράδειγμα των ντόπιων, με ενθάρρυνε να μην το κάνω. Για αιώνες, ο Φιλιππινέζικος πληθυσμός έχει υποφέρει από πολέμους και την καταπίεση από ξένους κατακτητές ή ακόμα και τους ντόπιους διεφθαρμένους αξιωματούχους. Έχουν υποφέρει για γενεές από τη φτώχεια και τις ψεύτικες υποσχέσεις, όμως ο τρόπος που βλέπουν τη ζωή, προσδίδει σθένος και βάθος που εγώ δεν είχα βιώσει ποτέ πριν.
Η σύζυγός μου και εγώ, δουλέψαμε και εργαστήκαμε και σε αρκετές άλλες Ασιατικές χώρες, μαζί και την Ιαπωνία. Η εργασία μας του να μεταδίδουμε το ευαγγέλιο, μας έκανε να γνωρίσουμε και να γίνουμε φίλοι και με πλούσιους και με φτωχούς, ενώ σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας βρήκαμε ανθρώπους που επέδειξαν χαρακτηριστικά ασυνήθιστης ανιδιοτέλειας και χαράς. Όλα αυτά μας βοήθησαν να κατανοήσουμε καλύτερα ότι ο κοινός παρονομαστής δεν ήταν η οικονομική φτώχεια, αλλά τα βάσανα και οι δυσκολίες. Όλοι τους είχαν τη δική τους ιστορία για κάποια απώλεια που υπέστησαν και που είχε αφυπνίσει μέσα τους χάρη και γενναιοδωρία προς τους άλλους.
Ο σημερινός κόσμος έχει πολλές ψευδαισθήσεις. Οι άνθρωποι επιδιώκουν τα επιτεύγματα και τον πλούτο ακατάπαυστα, ενώ αποφεύγουν και περιφρονούν κάθε αποτυχία. Όμως η ζωή στον κόσμο του Θεού είναι πολύ διαφορετική. Η αποτυχία και τα βάσανα είναι αυτά που χρησιμοποιεί ο Θεός για να μας βοηθήσει να δούμε τα πράγματα από μια πιο πραγματική προοπτική.
Ο Ιησούς συνεχίζει να μας απευθύνει τα λόγια αυτής της υπόσχεσης: «Μακάριοι οι φτωχοί στο πνεύμα· επειδή, δική τους είναι η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι αυτοί που πενθούν· επειδή, αυτοί θα παρηγορηθούν. Μακάριοι οι πράοι· επειδή, αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη. Μακάριοι αυτοί που πεινούν και διψούν τη δικαιοσύνη· επειδή, αυτοί θα χορτάσουν. Μακάριοι αυτοί που ελεούν· επειδή, αυτοί θα ελεηθούν. Μακάριοι οι καθαροί στην καρδιά· επειδή, αυτοί θα δουν τον Θεό». 1
- Ματθαίου 5:3-8↑