Θα μπορούσα να πω ότι δεν αγχώνομαι εύκολα και είναι γεγονός ότι δεν είμαι ο αγχωτικός τύπος ανθρώπου. Η αλήθεια όμως είναι ότι, ενώ δεν αγχώνομαι συχνά με ό,τι συμβαίνει γύρω μου, όμως μπορεί και να νοιώσω κάπως φορτισμένη από τις δικές μου σκέψεις, τα σχέδια και ό,τι πρέπει να κάνω. Η αποτυχία με επηρεάζει και με ενοχλεί το γεγονός όταν αποτυχαίνω να κάνω κάτι που νόμιζα ότι μπορούσα να κάνω ή έπρεπε να είχα κάνει. Θυμώνω όταν νοιώθω ότι δεν θα μπορέσω να ανταποκριθώ στα αιτήματα των άλλων. Έχω πολλές προσδοκίες, στόχους και ιδανικά τα οποία δεν θα προσεγγίσω ποτέ και αυτό μπορεί να με κάνει πολύ ευερέθιστη και να με γεμίσει απογοήτευση.
Μια Κυριακή και ενώ τραγουδούσα ένα Χριστιανικό τραγούδι, με τον τίτλο «Μια Μέρα τη Φορά», ένοιωσα να με κατακλύζει η απόγνωση που είχε συσσωρευτεί στη διάρκεια της βδομάδας και ένοιωσα την έμπνευση να τραγουδήσω τα λόγια αυτού του τραγουδιού στον Ιησού, λες και βρισκόταν εκεί μπροστά μου.
«Μια μέρα τη φορά, γλυκέ μου Ιησού»,
Καθώς τραγούδησα το πρώτο μέρος, έβαλα μέσα σε κάθε λέξη, όλη μου τη συναισθηματική μου φόρτιση από τον θυμό και την ανικανότητά μου καθώς το τραγουδούσα προς τον Ιησού. Όμως πριν συνεχίσω το επόμενο μέρος του τραγουδιού, άκουσα τη φωνή Του μέσα μου, ενώ Αυτός μου τραγουδούσε το επόμενο μέρος του τραγουδιού:
«Αυτό μόνο σου ζητώ».
Στην κυριολεξία έμεινα άφωνη καθώς όλοι γύρω μου τραγουδούσαν, επειδή Αυτός ζητούσε από εμένα να παίρνω μια μέρα τη φορά. Πάντα είχα αντιληφθεί το τραγούδι αυτό με την τραγουδίστρια να εκλιπαρεί τον Θεό να παραμείνει κοντά της. Απλά θέλει μια μέρα μαζί Του και αρκετή δύναμη και όραμα για να κάνει ό,τι πρέπει να κάνει και να έχει μαζί της αρκετό από τον Ιησού για να τα βγάλει πέρα με τη μέρα της.
Ξαφνικά όμως αντιλήφθηκα ότι δεν ήταν ο Θεός που μου ζητούσε να κάνω όλες αυτές τις αλλαγές και να επιτύχω στα μακροχρόνια σχέδια και όσες προσωπικές βελτιώσεις έπρεπε να κάνω. Εγώ ήμουν αυτή που το έκανε. Εγώ ήμουν αυτή που ζητούσε περισσότερο από μια μέρα απ’ τον εαυτό μου, εγώ αιτούσα όλες αυτές τις τροποποιήσεις και μακροχρόνιες βελτιώσεις απ’ τον εαυτό μου, ενώ ο Θεός ζητούσε από εμένα μια μέρα μόνο. Το μόνο που ζητούσε από εμένα, ήταν να είμαι πιστή μια μέρα τη φορά.
Τώρα, όταν ξαναθυμάμαι αυτό που μου τραγούδησε Αυτός εκείνη την ημέρα, σίγουρα νοιώθω λιγότερο αποτυχημένη για όσα δεν μπόρεσα να κάνω χθες και όσα δεν θα μπορέσω να κάνω αύριο. Επειδή το να ζω αυτή τη στιγμή, μία μέρα τη φορά, είναι το μόνο πράγμα που μπορώ να κάνω.