Θυμάμαι τότε που ήμουν μικρός και μεγάλωνα στην Αμερική. Η Ημέρα των Ευχαριστιών ήταν μια γιορτή που πάντα περίμενα με τόση χαρά όπως και τα Χριστούγεννα. Αγαπούσα τη φθινοπωρινή εποχή με όλα της τα φανταχτερά χρώματα: Το καφετί και το κίτρινο, το πορτοκαλί και το κόκκινο, καθώς τα δένδρα στην Κοιλάδα του Οχάιο ευχαριστούσαν τον Θεό για το ζεστό και ηλιόλουστο καλοκαίρι που τους είχε προσφέρει. Ήταν μια τελευταία τους εξύμνηση στον Θεό πριν αρχίσουν τελικά να ρίχνουν τα φύλλα τους και αυτά να πέφτουν ώστε να γονιμοποιήσουν το έδαφος.
Αγαπούσα να βλέπω τις θημωνιές στους αγρούς και όλη την αφθονία με την υπερχειλίζουσα καλοσύνη και τα θεάματα της ευημερίας. Όμως περισσότερο απ’ όλα αγαπούσα να πηγαίνω στο σπίτι του παππού, προσδοκώντας τη στιγμή που θα έκοβε τη γαλοπούλα και όλες οι θείες, οι θείοι και τα ξαδέλφια έρχονταν να καθίσουν στο μεγάλο τραπέζι για το δείπνο που επέκειτο.
Όλα εμείς τα παιδιά σκύβαμε σεβάσμια το κεφάλι μας καθώς ο παππούς ευχαριστούσε ευλαβικά τον Θεό για το δείπνο που θα τρώγαμε και για μια άλλη χρονιά απ’ την άφθονη προμήθειά Του. Κατόπιν ο καθένας περίμενε με όση υπομονή είχε για να γεμίσουν το πιάτο του καθενός, ενώ τα δικά μου μάτια ήταν έντονα προσηλωμένα πάνω στην πιατέλα με τη γέμιση της γαλοπούλας που είχε ετοιμάσει η γιαγιά!
Αν και παρόμοιες ημέρες ευχαριστιών γιορτάζονται και σε άλλες χώρες, η Ημέρα των Ευχαριστιών στην Αμερική γιορτάζεται την τέταρτη Πέμπτη κάθε Νοεμβρίου. Η αρχική Ημέρα των Ευχαριστιών γιορτάστηκε απ’ τους πρώτους Αποίκους λίγο μετά την πρώτη σοδειά τους στον Νέο Κόσμο. Καθιερώθηκε σαν ομοσπονδιακή γιορτή το 1863 όταν ο Πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν διακήρυξε μια εθνική μέρα «ευχαριστίας και δοξολογίας προς τον φιλάνθρωπο Πατέρα μας που κατοικεί στους Ουρανούς».
Ελπίζω πως οι άνθρωποι που γιορτάζουν την Ημέρα των Ευχαριστιών στις μέρες μας, να θυμούνται πραγματικά Εκείνον απ’ τον οποίο προέρχονται όλες οι ευλογίες. Είναι υπέροχο το ότι υπάρχει μια ημέρα στην κάθε χρονιά, κατά την οποία οι άνθρωποι προσφέρουν ευχαριστίες, όμως η Βίβλος προτρέπει τα παιδιά του Θεού να προσφέρουν ευχαριστίες πάντοτε και για όλα, όχι μόνο μια φορά τον χρόνο. 1
Από τότε που ήμουνα παιδί και καθόμουν στο τραπέζι της γιαγιάς ζητώντας περισσότερη γέμιση γαλοπούλας, έχει περάσει αρκετός καιρός, όμως τα πράγματα για τα οποία προσφέρω ευχαριστίες τώρα είναι για την καλή υγεία, την τρυφερή μου σύζυγο και για άλλη μια μέρα ζωής ώστε να υπηρετήσω τον «φιλάνθρωπο Πατέρα μας που κατοικεί στους Ουρανούς».
- βλ. Θεσσαλονικείς Α’ 5:18↑