Uwięziony dyktował list do kilku swoich najbliższych przyjaciół setki mil od niego w innym kraju. Pisał im, że był w kajdanach – najprawdopodobniej przykuty do strażnika więziennego, jako że taki był zwyczaj w tych czasach. Jak na ironię, już wcześniej był w więzieniu w mieście, w którym mieszkali jego przyjaciele. 1 Tym razem został pobity i uwięziony – nielegalnie, jak się okazało – w najbardziej zabezpieczonej celi w mieście. Uważano go za ateistę 2 i podżegacza. Był dobrze znany i nie lubiany przez władze w całym cesarstwie.
Nie zawsze tak było. Był czas, kiedy angażował się w egzekwowanie prawa. Był nawet oficjalnie zatwierdzonym strażnikiem, który brutalnie czyścił swój obszar z nikczemników, mężczyzn, kobiet, i dzieci. 3 Odczuwał przyjemność wypełniając swój obowiązek. Ale to było dawno temu. Teraz był po przeciwnej stronie, a jego dawni koledzy brali udział w jego potępieniu i uwięzieniu.
Apostoł Paweł wiedział, że jego życie jest w równowadze. Dla niego wybór był jasny – albo śmierć albo wolność – inne opcje nie były nawet brane pod uwagę. Przez pewien czas był trzymany w areszcie domowym, ale to się zmieniło; a nowi strażnicy więzienni ściągnięci z szeregów Straży Pretoriańskiej, 4 byli wyjątkowo srodzy. Koła rzymskiego wymiaru sprawiedliwości toczyły się wyjątkowo wolno. Jego drodzy przyjaciele w Filippi martwili się o niego i przesłali mu pieniądze na utrzymanie. Niektórzy z nich byli dawnymi legionistami i wiedzieli jak działał system rzymski – jak nieugięty i niesprawiedliwy potrafi być. Więc Paweł pisał do nich, aby utwierdzić ich w przekonaniu, że Bóg ma wszystko pod kontrolą.
Wydaje się, że Filipianie byli jednym z ulubionych ludów Pawła. Pisał do nich czule, zachęcająco i pocieszająco. Gdyby to był jego czas, przebywałby z Bogiem; a gdyby został uwolniony, też byłoby dobrze, ponieważ mógłby się z nimi znowu spotkać. Mówił, że nie mógł się zdecydować, która opcja byłaby lepsza. 5 Powierzył wszystko w ręce Boga i w zamian otrzymał niewytłumaczalny pokój. Jego słowa są nieśmiertelne i rozbrzmiewają wśród wszystkich wierzących:
Bądźcie zawsze pełni radości w Panu. Powtórzę – radujcie się! Niech wszyscy zobaczą, że liczycie się z innymi we wszystkim co robicie. …
Nie martwcie się o nic; zamiast tego módlcie się o wszystko. Mów Bogu czego potrzebujesz, i dziękuj Mu za wszystko co dla ciebie zrobił. Wtedy doświadczysz Boskiego pokoju, który przewyższa wszystko co możemy pojąć. Jeśli żyjecie w Jezusie Chrystusie, Jego pokój będzie chronić wasze serca i dusze.
A teraz, drodzy bracia i siostry, ostatnia sprawa. Skupcie uwagę na tym co prawdziwe, uczciwe, właściwe, czyste, piękne, i godne podziwu. Myślcie o rzeczach wspaniałych i wartych pochwały. Praktykujcie wszystko czego się nauczyliście i otrzymaliście ode mnie – wszystko co usłyszeliście i zobaczyliście. Wtedy Bóg pokoju będzie z wami. 6
* * *
Przekaż dalej
Myślę, że Bóg chce wspierać ludzi, ale często potrzebuje nas w tym celu. I wierzcie lub nie – mamy to czego potrzebują inni. Mamy Bożego Ducha Świętego i Jego słowa miłości! Nasze życie może wywierać wpływ za sprawą mocy naszych słów. Nasze słowa nie muszą być głębokie i wymowne – wystarczą proste słowa, które zaspokoją potrzebę drugiego człowieka – potrzebę miłości, nadziei, znaczenia lub pocieszenia.
Jeśli czujesz, że nie masz czasu, energii, wiedzy, lub nie masz zbyt wiele do dania, nie martw się; wielu z nas czuje podobnie. Ale wszyscy możemy dawać poprzez nasze słowa wsparcia, dzięki którym nasze życie może mieć wpływ; możemy szerzyć miłość Bożą gdziekolwiek podążamy. W niecałe 5 minut, możemy wywrzeć pozytywny wpływ na przystanku autobusowym, w metrze, w sklepie, w szkole, w Internecie, na spacerze, itd.
Oto kilka pytań, które możemy sobie zadać: Co mogę powiedzieć tej osobie, aby jej pomóc, podnieść ją na duchu, rozpromienić jej dzień, sprawić, że poczuje się doceniona i wartościowa? Co mogę zrobić, aby ta osoba poczuła się lepiej sama ze sobą, aby zrozumiała, że jej czyny mają znaczenie? A następnie poprośmy Boga o wiarę, abyśmy mogli przekazać słowa, które On umieszcza w naszym sercu.