Okazywanie miłości tym, których Bóg stawia na naszej drodze każdego dnia to najważniejsza część życia chrześcijańskiego. Pisząc o tym, apostoł Paweł mówi, „miłość Chrystusa przynagla nas” do takiego postępowania. Niezależnie od tego, w jaki sposób Bóg kieruje nami w przekazywaniu Jego miłości, Bóg powołał nas do bycia „światłem ziemi”, chce, aby „[nasze] światło świeciło przed ludźmi, aby widzieli [nasze] dobre uczynki i chwalili Ojca [naszego], który jest w niebie.” [Ewangelia wg sw. Mateusza 5:14,16]
Przez wieki – a właściwicie, od początków chrześcijaństwa – Chrześcijanie często nazywani byli „siłą dobra”. Nawet wtedy gdy inni nie opowiadali się za ich wiarą, nie rozumieli ich religii, prześladowali ich i obrażali, dobre uczynki Chrześcijan świeciły jasno przed innymi ludźmi, którzy chcieli dowiedzieć się, za sprawą czego Chrześcijanie różnili się od reszty społeczeństwa. Apostoł Piotr nauczał, „Postępowanie wasze wśród pogan niech będzie dobre, aby przyglądając się dobrym uczynkom wychwalali Boga w dniu nawiedzenia za to, czym oczerniają was jako złoczyńców.” [1 List św. Piotra 2:12]
Próbując wyciągnąć pomocną rękę w naszych lokalnych społecznościach; udzielając pomocy – czy to duchowej czy praktycznej – tym których Bóg stawia na naszej drodze; przekazując Jego miłość innym i poprawiając życie innych szerzymy dobry przykład i jesteśmy „światłem na świeczniku”. [Ewangelia wg św. Mateusza 5:15]
Wyciągając pomocną rękę do bliźnich i wyrażając naszą wiarę w postaci namacalnych działań pełnych miłości i troski, jesteśmy żywymi przykładami Bożej miłości. Nawet jeśli nie mamy zbyt wiele czasu czy zasobów, wciąż możemy wspomóc naszą lokalną społeczność poprzez okazywanie solidarności oraz zainteresowania innym. W ten sposób, będziemy żywymi przykładami Bożej miłości.
[divider icon=”ellipsis-horizontal” style=”none”]
Bądź dla wszystkich uprzejmy, nawet dla tych, którzy są niegrzeczni wobec ciebie.—Autor nieznany
Najdrobniejszy dobry uczynek wart jest więcej niż najwspanialsza intencja.―Kahlil Gibran (1883–1931)