Powinniśmy wykorzystywać każdy rok. Każdy nowy rok powinien być jak nowy krok na schodach, podnoszący nas nieco wyżej. Żadne dwa lata nie powinny być przeżywane przez nas na tej samej płaszczyźnie.
Wielu chrześcijan słabnie i męczy się w swoich zadaniach i obowiązkach. Rutyna jest niezwykle męcząca. Zadania są ogromne i wymagające, życie jest ponure w swojej monotonii, praca często wydaje się być bez celu. Siejemy i nie zbieramy owoców. Doznajemy rozczarowania i zniechęcenia w wielu kwestiach. Nadzieje dnia dzisiejszego umierają niczym zwiędłe kwiaty jutro.
Są dni, kiedy jesteśmy zniechęceni, wyczerpani, poirytowani troskami, zmartwieni niezliczonymi życiowymi problemami, zmęczeni i osłabieni dźwiganiem brzemienia. Usiadamy z naszą Biblią i Bóg mówi do nas słowami pocieszenia:
„Niech się nie trwoży serce wasze.”1
„Nie lękaj się, bo Ja jestem z tobą.”2
„Zrzuć swą troskę na Pana.”3
„Pokój zostawiam wam, pokój mój wam daję.”4
„Wystarczy ci mojej łaski.”5
A kiedy rozmyślamy nad tymi słowami, zmęczenie znika; czujemy, że stajemy się silniejsi; nadzieja odżywa, odwaga powraca. Ten kto czyta Biblię jako Słowo Boga i słyszy głos Boży w zawartych w tym Słowie obietnicach, zapewnieniach, nakazach i radach jest nieustannie wzmacniany przez to Słowo.
Ale jest coś wspanialszego niż to. Bóg we własnej Osobie przychodzi do naszego życia z całą Swoją miłością i łaską. Prorok Izajasz mówi nam: „On dodaje mocy zmęczonemu i pomnaża siły omdlałego.” To oznacza nic innego jak to, że zachodzi bezpośrednie przekazanie Bożej siły słabym i zmęczonym na ziemi. Jest to wspaniała nowina. Mówi nam, że moc Chrystusa jest nam dawana w naszej słabości, przekazywana z Jego pełni do naszej pustki.
Drugi człowiek może nas wspierać w naszych problemach i może nas nieco wzmacniać swoim współczuciem i miłością, swoim wsparciem i pocieszeniem, ale nie może przekazać żadnej części swojej siły, czy radości do naszego serca. Natomiast Jezus daje nam siłę i przekazuje nam Swoje własne życie. Tym czym winorośl jest dla swojej gałęzi, tym Chrystus jest dla nas. Jeśli gałąź jest uszkodzona w jakiś sposób, obtłuczona, złamana, obita, winorośl przelewa swoje życie do uszkodzonej części, aby uzupełnić jej straty i uzdrowić ją. To właśnie robi Chrystus. On daje moc słabym. Jego siła doskonali się w naszej słabości. Im większa nasza potrzeba, tym więcej łaski Chrystusa otrzymamy. Dlatego też, są pewne błogosławieństwa, których nie otrzymamy dopóki nie zaznamy prób. Nie poznamy Bożego pocieszenia dopóki nie zaznamy smutku. A poznając, czym jest smutek, poznamy jak Bóg daje siłę i pocieszenie w rozpaczy.
W jaki sposób możemy się upewnić, że otrzymamy tę obiecaną siłę? Odpowiedź brzmi: „Ci, co zaufali Panu, odzyskują siły.”6 Co to znaczy zaufać Panu? To znaczy ufać Bogu cierpliwie, wierzyć w Bożą miłość, przyjmować Boże wskazówki, być blisko Bożego serca, żyć w ciągłym związku z Bogiem, polegać na Jego wsparciu, czerpać od Niego pomoc.
Mamy kontynuować naszą pracę, naszą walkę, nasze czyny i służbę, mając pewność, że ufając Bogu, zawsze odnowimy swoją siłę. Jesteśmy w żywej komunikacji z Bogiem, który stworzył gwiazdy i nazywa je po imieniu, oraz stworzył cały wszechświat. On wspiera nas przez cały czas—Swoją pełnią życia, oraz Swoją mocą—i każdy ubytek naszego życia jest natychmiast uzupełniany, ponieważ On daje moc słabym.
Na cały nierozpieczętowany jeszcze nowy rok, Bóg rzuca Swoje światło. Nie ma doświadczenia w ciągu roku, dla którego nie ma siły. Bóg nigdy nie daje obowiązku, ale daje potrzebną siłę, aby go wykonać. On nigdy nie kładzie na nas ciężarów, ale wspiera nas pod nimi. On nigdy nie zsyła smutku, ale przesyła pocieszenie, aby go ukoić. On nigdy nie powołuje do służby, ale przygotowuje do jej wykonania. Musimy tylko ufać Bogu, a wtedy siła, którą potrzebujemy będzie nam dawana, dzień po dniu.
R. Miller7