Przemawiając do tłumów, Jezus często nauczał ich w przypowieściach, pozornie prostych historiach o codziennych wydarzeniach, okolicznościach i koncepcjach, z którymi Jego słuchacze mogli się łatwo utożsamić. Często podążał za przypowieścią z wyjaśnieniem jej znaczenia – czy to dla tłumu, czy tylko dla swoich uczniów, ponieważ nawet jeśli przypowieści używały pojęć, które słuchacze mogli zrozumieć, nie zawsze rozumieli, o co chodzi.
Przypowieść o siewcy jest jedną z niewielu przypowieści, które występują w trzech różnych Ewangeliach: Mateusza 13, Marka 4 i Łukasza 8. Przypowieść ta ukazuje cztery różne reakcje ludzi na przesłanie ewangelii.
“Pewien rolnik wyszedł zasiać ziarno. Gdy rozrzucał ziarno (1) część spadła na ścieżkę, a ptaki przyleciały i zjadły je. (2) Część padła na miejsca skaliste, gdzie nie było dużo gleby. Wyrosło szybko, ponieważ gleba była płytka. Ale kiedy wzeszło słońce, rośliny zostały spalone i uschły, ponieważ nie miały korzeni. (3) Inne nasiona padły między ciernie, które wyrosły i zadusiły rośliny, tak że nie wydały ziarna. (4) Jeszcze inne ziarno padło na dobrą glebę. Wzeszło, wyrosło i wydało plon, niektóre rozmnożyły się trzydzieści, inne sześćdziesiąt, a jeszcze inne sto razy”.
Jezus kończy tę historię, mówiąc: “Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha” (Ew. św. Marka 4:2-9).
Po przedstawieniu tej przypowieści tłumowi, Jezus zinterpretował ją dla swoich uczniów, którzy nie zrozumieli jej znaczenia. Powiedział: “Takie jest znaczenie tej przypowieści: Nasieniem jest słowo Boże. Ci na ścieżce są tymi, którzy słyszą, a potem przychodzi diabeł i zabiera słowo z ich serc, aby nie uwierzyli i nie byli zbawieni” (Ew. św. Łukasza 8:11-12).
Kiedy życiodajne ziarno Słowa Bożego zostaje zasiane na tym pierwszym rodzaju zatwardziałego i niepodatnego gruntu, szatan wyrywa je, zanim zdążą je zrozumieć i zakorzenić w swoim życiu. Biblia mówi nam, że wiara przychodzi przez słuchanie Słowa Bożego (List do Rzymian 10:17), ale “bóg tego wieku zaślepił umysły niewierzących, tak że nie widzą światła ewangelii, które ukazuje chwałę Chrystusa, który jest obrazem Boga” (2 List do Koryntian 4:3-4).
Odnosząc się do drugiego rodzaju gruntu opisanego przez Jezusa, mówi On: “Ci na skalistym gruncie to ci, którzy przyjmują słowo z radością, gdy je słyszą, ale nie mają w sobie korzenia. Przez pewien czas wierzą, ale w czasie próby odpadają” (Ew. św. Łukasza 8:13).
Ten drugi rodzaj początkowo słucha Słowa Bożego z radością i zaczyna wzrastać, ale kiedy nadchodzi czas próby lub doświadczenia, ich entuzjazm słabnie, a wiara usycha. Oni po prostu “nie mają korzenia w sobie” i nigdy nie wzrastają i nie stają się owocni. W pewnym sensie umierają duchowo i odpadają, gdy nadchodzi czas próby, ponieważ ich odpowiedź na ewangelię nie jest zakorzeniona w osobistym przekonaniu i wierze. Nie przyjęli prawdziwie Słowa Bożego i nie pozwolili, by Jego prawda zakorzeniła się głęboko w ich sercach.
Wyjaśniając trzeci rodzaj gruntu, Jezus mówi: “Jeszcze inni, jak ziarno zasiane wśród cierni, słuchają słowa, ale troski tego życia, zwodniczość bogactwa i pragnienia innych rzeczy przychodzą i dławią słowo, czyniąc je bezowocnym” (Ew. św. Mk 4:18-19).
Ciernista ziemia reprezentuje tych, którzy przyjmują Słowo, ale pozwalają, by zostało ono zagłuszone przez troski i zmartwienia, bogactwa i pragnienia tego doczesnego świata. Rzeczy i sprawy tego świata odciągają ich czas i uwagę od Słowa Bożego, a ich duchowy wzrost jest poważnie zahamowany, a ciernie tego świata dławią ich płodność.
Wreszcie, czwarty rodzaj ziemi opisany przez Jezusa wskazuje drogę do trwałego wzrostu i prawdziwej płodności: “Ziarno, które padło na dobrą glebę, reprezentuje tych, którzy naprawdę słyszą i rozumieją Słowo Boże i wydają plon trzydziestokrotnie, sześćdziesięciokrotnie, a nawet stokrotnie większy od tego, który został zasiany!” (Ew. św. Mateusza 13:23).
W przeciwieństwie do innych bezowocnych gruntów, ten czwarty rodzaj gruntu słucha, przyjmuje i rozumie Słowo Boże oraz cierpliwie wytrwa, aż ich wiara wzrośnie i stanie się owocna dla Bożej chwały. Owocni chrześcijanie to ci, którzy słuchają i rozumieją Słowo Boże i pozwalają, by przemieniało ich umysły, serca i życie. W rezultacie przynosi ono owoce w ich życiu i w życiu innych, wypełniając Jego wolę i cel (Księga Izajasza 55:11).
Niech nasze życie będzie żywym przykładem “dobrej gleby” z przypowieści o siewcy.