Jest pora kolacji. Nie jest to żadna uroczystość, ale posiłek ma wyjątkowy charakter. Wynajęli prywatną salę, zamówili jedzenie, a teraz siedzą wokół stołu jedząc, pijąc i rozmawiając.
Przywódca tej niejednorodnej grupy przyjaciół wydawał się być bardzo podekscytowany wieczerzą – pomógł nawet przy przygotowaniach. Ale teraz jest w bardzo poważnym nastroju. Pośród stukotu talerzy i kielichów, składa szokujące oświadczenie: Ktoś ich zawiedzie, ktoś spośród nich zdradzi ich.
Pośród Jego przyjaciół, jest jeden wygadany człowiek, który zawsze przewodzi grupie. Podobnie jak pozostali, jest zaszokowany tym co słyszy. Chce wiedzieć kto ich zdradzi, ale uświadamia sobie, że niemądrym posunięciem byłoby krzyczeć na cały głos, przez całą salę.
W grupie przyjaciół, jest też inny cichszy i spokojniejszy człowiek. On też jest jednym z najbliższych przyjaciół Przywódcy. Nie uczynił nigdy nic wyjątkowego. Ale ilekroć Przywódca czyni coś istotnego, on zawsze jest przy Jego boku. I dziś wieczór, w czasie tego ważnego posiłku, siedzi blisko Niego, tak blisko że jego głowa niemal dotyka Jego ramienia.
Głośniejszy członek grupy przyjaciół daje spokojniejszemu znak. Przesłanie jest jasne. „Dowiedz się kto jest zdrajcą.”
Spokojniejszy szeptem zadaje pytanie Przywódcy grupy. Ten szeptem odpowiada. Nikt inny obecny na pełnej hałasu sali nie mógł zrozumieć tej odpowiedzi. Nikt inny nie był wystarczająco blisko, aby usłyszeć odpowiedź. Tylko siedząc w ciszy i spokoju u boku naszego Zbawiciela, możemy usłyszeć Jego głos. Tylko w ciszy i spokoju polegając na Nim, możemy otrzymać odpowiedzi, których szukamy. „Przystąpcie bliżej do Boga, to i On zbliży się do was.” 1
[divider icon=”ellipsis-horizontal” style=”none”]
W relacji z Ostatniej Wieczerzy 2 czytamy, że „jeden z uczniów Jego – ten, którego Jezus miłował – spoczywał na Jego piersi.” 3
Bliskość Jana z Jezusem widoczna jest także w innych przypadkach. Jan był też w niewielkiej grupie wiernych, którzy byli obecni kiedy Jezus umierał na krzyżu 4. Później, kiedy Jezus ukazał się na plaży, zachęcając uczniów do pozostawienia ich łodzi rybackiej i przyłączenia się do Niego, to Jan jako pierwszy rozpoznał zmartwychwstałego Zbawiciela, wykrzykując „To jest Pan!” 5