Gotowanie

Począwszy od mistrza kuchni i gospodyni domowej przygotowującej posiłek dla rodziny, po studenta odgrzewającego paczkę makaronu błyskawicznego na obiad, przygotowywanie jedzenia to część naszego codziennego życia. W czasach biblijnych, tym zadaniem zwykle zajmowały się kobiety, z wyjątkiem przygotowywania pożywienia w celach obrządkowych.

Sara przygotowywała posiłek dla aniołów przybywających z wizytą do jej męża 1, a Marta była zajęta przygotowywaniem posiłku dla Jezusa, w czasie gdy jej siostra, Maria, siedziała razem z Nim słuchając Go 2.

Pewnego razu, Sam Jezus zajął się gotowaniem: „A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli żarzące się na ziemi węgle, a na nich ułożoną rybę oraz chleb. … Rzekł do nich Jezus: ‘Chodźcie, posilcie się!’ … Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im – podobnie i rybę.” 3

W Biblii, pojawiają się czasem odniesienia do określonych składników i przypraw korzennych: Czy miła potrawa bez soli, a ślaz czy w smaku przyjemny?” 4

Pojawia się nawet przepis: „Nagromadź drew, rozpal ogień, ugotuj mięso, przypraw korzeniem, niech kości się spalą!” 5

Ucztowanie

Nie ma nic wspanialszego od spotkania w gronie przyjaciół przy wspólnym pysznym posiłku. Skład menu na trzydniową ucztę z okazji wstąpienia na tron Króla Dawida był następujący: chleb, figi, rodzynki, oliwa, wino, woły i owce 6

Członkowie wczesnego kościoła uwielbiali spożywać wspólne posiłki w swoim gronie: „Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca.” 7

Przechodząc do punku kulminacyjnego Biblii, mamy kolejną ucztę, na którą zaproszeni zostali wszyscy wierzący: „Błogosławieni, którzy są wezwani na ucztę Godów Baranka!” 8

Dzielenie się

Jezus troszczył się o potrzeby otaczających go ludzi. Kiedy Jego uczniowie chcieli wysłać tłum na poszukiwanie pożywienia, Jezus nalegał: „Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść!” 9

Jezus jadał wspólne posiłki ze Swoimi uczniami zarówno przed Swoją śmiercią jak i po Swoim Zmartwychwstaniu 10

Dzielenie się jedzeniem z innymi to część naszego obowiązku: „Pan … miłuje cudzoziemca, udzielając mu chleba i odzienia. Wy także miłujcie cudzoziemca.” 11

Jezus powiedział nam, że dając głodnemu, dajemy Jemu: „Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić … Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili.” 12

Słodsze niż miód

Słowo Boże wiąże się z pokarmem duchowym: „Jak słodka jest dla mego podniebienia Twoja mowa: ponad miód dla ust moich!” 13

Jezus cytował Stary Testament, kiedy mówił: „Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.” 14

Prorok Jeremiasz z całą pewnością uwielbiał swój duchowy pokarm: „Ilekroć otrzymywałem Twoje słowa, pochłaniałem je, a Twoje słowo stawało się dla mnie rozkoszą i radością serca mego!” 15

Dar Boży

„Życie więcej znaczy niż pokarm” 16, ale Bóg wie, że go potrzebujemy: Oczy wszystkich oczekują Ciebie, Ty zaś dajesz im pokarm we właściwym czasie.” 17.

Nawet radość jedzenia to kolejny dar Boży: „Bo też, że człowiek je i pije, i cieszy się szczęściem przy całym swym trudzie – to wszystko dar Boży.” 18

Niezależnie od tego kim jesteśmy czy gdzie żyjemy, pożywienie jest istotne dla każdego z nas. Hodujemy je lub kupujemy, przygotowujemy i spożywamy. Możemy mieć trudność ze zrozumieniem odległej historii, bohaterów, cudów i niesamowitych zdarzeń z Biblii, ale jeśli chodzi o pożywienie – jest to coś co każdy z nas potrafi zrozumieć. Bóg chce zaspokoić nasz głód, zarówno ten dosłowny jak i duchowy 19. Przyswójmy to sobie.

* * *

Ludzie podążają różnymi drogami w swoim poszukiwaniu nowych źródeł pocieszania i inspiracji, a tymczasem nieprzemijające prawdy można odnaleźć w Słowie Bożym.—Królowa Elżbieta Królowa Matka (1900–2002)

Biblia – magazyn Słowa Bożego – nie została stworzona po to, aby być obiektem badań i analiz, lecz po to, aby być źródłem pożywienia.—Vance Havner (1901–1986)

Biblia jest pokarmem. Wartość tego pokarmu nie tkwi w dyskusji, którą wzbudza, lecz w wartościach odżywczych jakie przekazuje.—William Houghton (1887–1947)

  1. Patrz Księga Rodzaju 18:6-8 ↑
  2. Patrz Ewangelia wg św. Łukasza 10:40 ↑
  3. Ewangelia wg św. Jana 21:9, 12-13 ↑
  4. Księga Hioba 6:6 ↑
  5. Księga Ezechiela 24:10 ↑
  6. Patrz 1 Księga Kronik 12:38-40 ↑
  7. Dzieje Apostolskie 2:46 ↑
  8. Apokalipsa św. Jana 19:9 ↑
  9. Patrz Ewangelia wg św. Mateusza 14:15-16 ↑
  10. Patrz Ewangelia wg św. Marka 14:12-15 i Ewangelia wg św. Łukasza 24:28-31 ↑
  11. Księga Powtórzonego Prawa 10:17-19 ↑
  12. Ewangelia wg św. Mateusza 25:35, 40 ↑
  13. Księga Psalmów 119:103 ↑
  14. Ewangelia wg św. Mateusza 4:4 ↑
  15. Księga Jeremiasza 15:16 ↑
  16. Ewangelia wg św. Łukasza 12:23 ↑
  17. Księga Psalmów 145:15 ↑
  18. Księga Koheleta 3:13 ↑
  19. Patrz Ewangelia wg św. Mateusza 5:6 ↑